Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Пуҫтарса тӑван ҫӗре тавӑрмалла ывӑлсен чунӗсене, — сиксе тӑрса хӑйӗн планӗсем ҫинчен карчӑкне каласа пачӗ.

Куҫарса пулӑш

Асӑну // Николай Сорокин. Сорокин Н.М. Тӑлӑх арӑм минтерӗ. Савнисен романӗ. – Шупашкар: «Ҫӗнӗ Вӑхӑт», 2019. – 216 с.

Ывӑлсен кӗнекисемпе тетрачӗсене ҫӗре сирпӗтрӗҫ, арчана кӗчӗҫ, вырӑнсене тустарчӗҫ, ҫав шутра пӗчӗк хӗрӗнне те.

Куҫарса пулӑш

Хӗрарӑм пӑлхавӗ // Николай Сорокин. Сорокин Н.М. Тӑлӑх арӑм минтерӗ. Савнисен романӗ. – Шупашкар: «Ҫӗнӗ Вӑхӑт», 2019. – 216 с.

Петӗр ывӑлсен тарҫипе кайсан аван пулмалла та — темӗн ҫав…» — аптӑраса тӑчӗ Тарье.

Куҫарса пулӑш

Икӗ ҫӑра // Геннадий Пласкин. Пласкин Г. А. Ҫавраҫил: Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1993. — 288 с.

Халӑх мӗн те пулин тума харӑссӑн шут тытрӗ пулсан, вӑл ӑна тӑватех, хамӑн ывӑлсен ячӗпе калатӑп!

А если народ чего-нибудь дружно захочет, то уже так и будет, клянусь своими сынами!

IV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

— Эсӗ мӗн, сан ывӑлсен кӑна шурӑ пакунсем ҫакмаллаччӗ, терӗн-им? — каппайчӑклӑн каласа хучӗ Митька, старике тӗреклӗ вӑрӑм аллине тӑсса парса.

— А ты думал, одним твоим сынам белые погоны носить? — самодовольно сказал Митька, подавая старику длинную жилистую руку.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.