Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Мирон — Декамерон, — терӗ те Акчуров, ӳсӗр ҫынна силлесе, хӑй шӳтӗнчен хӑех кулса ячӗ.

Куҫарса пулӑш

XII // Александр Артемьев. Артемьев А. Ҫунатлӑ ҫуралнисем: повеҫсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1965. — 268 с. — 58–131 с.

Кашни шӳтӗнчен кулаҫҫӗ…

Каждая шутка вызывала дружный смех…

Таркӑн // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Ӗҫлесе лараканни кулса («шӳтӗнчен» мар, эп ухмахланнинчен), ручкине сӗтел ҫине хучӗ.

Куҫарса пулӑш

«Ӑҫта эс, тинӗс» калав историйӗ // Хӗветӗр Уяр. https://chuvash.org/blogs/comments/6056.html

Ҫапла калаҫрӗҫ вӗсем, хӑйсен шӳтӗнчен хӑйсем те кулмарӗҫ, куҫӗсем пӗр-пӗрне тиркесе пӑхрӗҫ.

Так говорили они, не улыбаясь своим собственным шуткам, с глазами, полными презрения друг к другу.

IX // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Пире ҫак эсрел пурнӑҫӗ кӑшт чухӑна хӑварчӗ те-ха, унччен эпир те хуҫасемех пулнӑччӗ… — старик хӑй шӳтӗнчен ӳсӗрле кулса илчӗ, анчах кӑштахран сухалне сумлӑн шӑлкаласа тӳрлетрӗ те хальхинче ним кулмасӑр каларӗ:

Нас эта проклятая жизня трошки прибеднила, а то ить мы тоже хозяева были… — старик пьяно засмеялся своей шутке, но спустя немного с достоинством расправил бороду и уже деловито и серьезно сказал:

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.