Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

шӑхӑратчӗ (тĕпĕ: шӑхӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӗсем унта ҫук пулсан, Палюк мучи пӗррех шӑхӑратчӗ, Настаҫ кинеми: «Твикка! Квикка!» тесе чӗнетчӗ те, лешсем ҫав самантрах вӗҫсе пыратчӗҫ.

Куҫарса пулӑш

Твиккапа Квикка чапа тухрӗҫ // Герасим Харлампьев. Харлампьев, Г. Д. Утарта: пӗчӗк калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1964. — 84 с. — 67–74 с.

Уйӑхӑн пӗрремӗш кунӗ ҫитсен, эпӗ ун патне хӑй пама килӗшнӗ укҫана ыйтма пырсан, вӑл сӑмсипе ҫеҫ шӑхӑратчӗ те ман ҫине сиввӗн пӑхатчӗ.

Когда наступало первое число и я обращался к нему за обещанным жалованьем, он только трубил носом и свирепо глядел на меня.

I сыпӑк // Никита Волков. Стиветсон, Р.Л. Мул утравӗ: роман / вырӑсларан Н.Волков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 168 с.

Эпӗ ӑна хамах йӗнерлеттӗм те пӗр-пӗччен ӑҫта та пулин аяккарах тухса каяттӑм, хама турнира тухнӑ рыцарь пек туяттӑм (ман хӑлхара ҫил мӗнле хаваслӑ шӑхӑратчӗ) е, пуҫӑма тӳпенелле каҫӑртса, унти йӑлтӑрти ҫутӑ кӑвак тӗсе уҫӑ чунӑмпа иленеттӗм.

Я сам ее седлал и уезжал один куда-нибудь подальше, пускался вскачь и воображал себя рыцарем на турнире — как весело дул мне в уши ветер! — или, обратив лицо к небу, принимал его сияющий свет и лазурь в разверстую душу.

I // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Ҫил шӑхӑратчӗ те уласа яратчӗ, вӑл мана пӗр ҫурӑмран, пӗр кӑкӑртан тӗртетчӗ.

Ветер выл и ревел, и толкал меня то в спину, то в грудь.

II сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех