Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Пӗчӗкскер, палӑрмаллах тӑсӑлнӑ, йывӑрланнӑ, парка ҫӳҫӗсем шӑтаҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

Вилӗм йыхравӗ // Николай Сорокин. Сорокин Н.М. Тӑлӑх арӑм минтерӗ. Савнисен романӗ. – Шупашкар: «Ҫӗнӗ Вӑхӑт», 2019. – 216 с.

Вӗсем, ҫунатсӑр пулин те, инҫете кайса ӳксе шӑтаҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

Вӗлтӗрти вӗҫевҫӗсем // Герасим Харлампьев. Харлампьев, Г. Д. Утарта: пӗчӗк калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1964. — 84 с. — 10–11 с.

Сӑнатӑп: хӗрлӗ хӑмпӑсем шӑтаҫҫӗ, чул сарнӑ ҫула юсаҫҫӗ, кантӑкҫӑсем ӑшталанаҫҫӗ — унтан каллех тусан та ҫутӑ, каллех — апчхулатнипе сӑнсӑрланнӑ-киревсӗрленнӗ хӗвел, татах — усаллӑха-вӗчӗлӗхе вӗлерекен чечексем, тата — пӗр-пӗрне савакансен пӑтти, акӑ каллех — ылханлӑ фортепианӑн ӗнернӗ хыҫҫӑнхи сасси…

Наблюдаю: лопаются красные пузырики, чинят мостовую, хлопочут стекольщики и снова пыль и свет, и опоганенное чиханьем солнце, и убивающие злобу цветы, и сладкая каша влюбленных, и вот — опять настроено проклятое фортепиано.

I. Чыс тӑватӑп // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.

Амӑшӗ тӗслех теме май пур пек ӑна: ҫав именчӗк кӑвак куҫсемех, мӑнтӑркка питҫӑмартийӗсем пӑч шӑтаҫҫӗ.

Он был чем-то похож на мать: те же застенчивые голубые глаза, такие же ямки на пухлых щеках.

1 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Кулнӑ чухне Вальӑн питҫӑмартисем пӑч шӑтаҫҫӗ.

Когда Валя улыбается — у нее веселые вмятинки на щеках образуются.

1 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Унӑн кӳпшек питҫӑмартисем иккӗшӗ пат шӑтаҫҫӗ.

При этом две круглые ямочки проступали у нее на пухлых щеках.

Иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Тепӗр ҫултан унта пӳрнесем те шӑтаҫҫӗ акӑ, — яланхи пекех хаваслӑн калаҫма пуҫларӗ вӑл, пушӑ кӗпе ҫаннине силлекелесе.

Через год уж на ней пальцы окажутся, — заговорил он со свойственной ему веселостью, потрясая порожним рукавом рубахи.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Чӑлан тӗттӗмлӗхӗнче сухансем пытанса вӑрттӑн шӑтаҫҫӗ.

В темноте чулана совершалось таинство роста.

XLII. Куликово уйӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Голланди суханӗсем тӗттӗм ҫӗрте ҫеҫ шӑтаҫҫӗ.

Прорастание голландских луковиц требует темноты.

XLII. Куликово уйӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Хӑш вырӑнта кивӗ, хуралса кайнӑ улӑм урисем тӗпӗнчен йӑлтӑркка симӗс таса тулӑ калчисем шӑтаҫҫӗ, вӗсем, пусӑрӑннӑ тӑпрана шӑтарса тӳхса, хӗлхем пек ҫунаҫҫӗ.

Кое-где под слоистыми, почти черными стенами очень старой соломы, пробиваясь из плотной, как бы чугунной земли, горели изумрудные фитильки пшеничных ростков изумительной чистоты и яркости.

III. Ҫеҫенхирте // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Пӗлтӗр шӑтмасӑр юлнисем те кӑҫал шӑтаҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

Вутра ҫунман уртӑш // Анатоли Ырьят. «Канаш», 11-21№