Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

шӑршӑран (тĕпĕ: шӑршӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хуралса кайнӑ ҫимӗҫе, шӑршӑран сӑмсине хупласа крахмал тума типӗтнӗ, хывӑхпа хутӑштарса пашалу пекки пӗҫернӗ.

Куҫарса пулӑш

Лиля // Николай Сорокин. Сорокин Н.М. Тӑлӑх арӑм минтерӗ. Савнисен романӗ. – Шупашкар: «Ҫӗнӗ Вӑхӑт», 2019. – 216 с.

Часах вӑл Пулӑ патшин ҫӑварӗнчи йывӑр шӑршӑран чӑнтӑхса ҫутӑ тӗнчепе, ҫывӑх тӑван-пӗтенпе, халӑхпа, ҫутҫанталӑкпа сывпуллашрӗ…

Куҫарса пулӑш

Пулӑ патши // Геннадий Эсекел. Эсекел-Никифоров, Геннадий Леонтьевич. Вӗҫекен пан улмисем: халапсем, юмахсем, калавсем: [вӑтам ҫулхи шкул ачисем валли]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2019. — 60 с. — 3–11 с.

Анчах пурпӗрех чӗнмесӗр тӑтӑм, капитанпа унӑн матросӗнчен ҫапакан шӑршӑран чутах ӑнсӑр пулса ҫӗре ӳкмерӗм.

Однако я оставался молчаливым и угрюмым и чуть не упал в обморок от одного только запаха этого капитана и его матросов.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Урхи Наумӗ, Куҫма Чулкаҫ. Свифт, Даниэль. Лемюэль Гулливер ҫулҫӳренисем; вырӑсларан Н. Урхипе К. Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 368 с.

Тӳсейми йывӑр шӑршӑран эпӗ хӑсма пуҫларӑм.

Ветер переменяется и снова наносит на меня зловоние до того сильное, что меня тошнит.

Тӑватӑ кун // Ярукка Сантри. Гаршин В.М. Тӑватӑ кун: калав. — Шупашкар: Республикӑри чӑваш кӗнеки кӑларакан уйрӑм, 1924. — 38 с.

Йӗтӗмӗр-йӗтӗмӗр те иксӗмӗр, тӗттӗмленсен, ҫав усал шӑршӑран пӳрт хыҫӗнчи траншейӑна тухрӑмӑр, аван траншейӑччӗ вӑл пирӗн, шпал валли ҫурнӑ пӗренесемпе витнӗччӗ, ҫирӗпчӗ.

Плакали мы с ним, плакали, а как потемнело, от вони от этой всей выбрались в траншею за дом, хорошая у нас была траншея, шпальником крытая, прочная.

Пӗр тӑван Волковсем // Георгий Ефимов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 116–126 с.

Ҫав вӑхӑтра Дзебек, кӑмӑла тавӑрса яракан шӑршӑран ниепле тасалса ҫитейменскер, — ӗнтӗ вӑл унтанпа виҫӗ хутчен те мунча кӗрсе пӑхнӑ, анчах Врона ӑна кашнинчех каллех мунчана хӑвала-хӑвала янӑ, — темиҫе жандармсемпе пӗрле паровоз патне Воробейкӑна ертсе пычӗ.

А в это время Дзебек, от которого все еще несло отвратительной вонью, хотя он трижды отмывался в бане, каждый раз вновь отсылаемый туда Вроной, с несколькими жандармами вел к паровозу Воробейко.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Вӑл ботинкисене хывса пӑрахрӗ, кӑмака ҫумӗнчи хӑмаран тытса, вырӑн ҫине хӑпарчӗ, вара унта тин пӳртри ытти мӗн пур шӑршӑран мӗнле шӑршӑ ытларах кӗнине ӑнланса илчӗ — кӑмака ҫине тикӗс сийпе сарса хунӑ тырӑ типсе выртать.

Сбросив ботинки, Пробатов взялся за деревянный бортик печки, поднялся на лежанку и тут только понял, какой запах властвовал над всеми запахами дома — на печи сушилось насыпанное ровным слоем зерно.

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫав шӑршӑран чӑнах та пуҫ ыратма пуҫланӑ, йӗплӗ хутаҫлӑ, вӑрӑм та шурӑ шӑршлӑ пиҫенпе юнашар, тилпӗрен тата тӗлӗнмелле ыйхӑ курӑкӗ ӳснӗ.

От этого запаха действительно начинала болеть голова, остролистые кустики дурмана, покрытые черно-зелеными коробочками с мясистыми колючками и длинными, необыкновенно нежными и необыкновенно белыми вонючими цветами, росли рядом с пасленом, беленой и таинственной сон-травой.

IV. Шӑвармалли вырӑн // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

10. Ах, йӑмӑкӑм, ҫураҫнӑ пикеҫӗм, мӗнле ҫепӗҫ сан евӗкӳ! ачашлатӑн та — эрехрен ытларах ӳсӗртетӗн, эсӗ сӗрӗннӗ сӗрӗш шӑрши пур ырӑ шӑршӑран селӗмрех!

10. О, как любезны ласки твои, сестра моя, невеста! о, как много ласки твои лучше вина, и благовоние мастей твоих лучше всех ароматов!

Юрӑ 4 // Библи. Раҫҫей Библи пӗрлӗхӗ. Библи. — Санкт-Петербург.:2009. 1567 с.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех