Шырав

Шырав ĕçĕ:

шӑпӑра (тĕпĕ: шӑпӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Ара, ҫав шӑпӑра та ҫыхмастпӑр-ҫке.
Куҫарса пулӑш

XVIII сыпӑк // Василий Алентей. Алендей, Василий. Курӑксене тайса ҫил вӗрет: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1969. — 254 с.

Тата, ак, ҫакӑ… — алӑк патӗнчи шӑпӑра тӗллесе кӑтартрӗ вӑл.
Куҫарса пулӑш

Вӑл унталла-кунталла пӑхрӗ те стена ҫумӗнчи авӑрлӑ шӑпӑра ярса тытрӗ, аврине туртса кӑларчӗ, ӑна пӗтӗм вӑйӗпе Верук ҫине сулчӗ, анчах шӑпӑр аври пуҫ тӗлӗнчи каштана ҫапӑнчӗ те алӑран тухса ӳкрӗ.
Куҫарса пулӑш

V // Лаврентий Таллеров. Таллеров Л.В. Сӑпка юрри: повеҫсем, калавсем тата очерксем. Чӑваш кӗнеке издательстви. Шупашкар, 1979 ҫ. — 400 с. — 254–305 с.

Ҫапах та пӗри те шӑпӑра хуҫаймасть…
Куҫарса пулӑш

Терт пур та — термен ҫук // Юхма Мишши. Юхма М. Кӑвал ҫӗмрен: историлле роман. — Шупашкар: «Вучах» библиотеки, 1998. — 352 с.

Ывӑлӗсем пӗрин хыҫҫӑн тепри шӑпӑра тытса хуҫма тӑрӑшса пӑхаҫҫӗ.
Куҫарса пулӑш

Мулентейӗ шӑпӑра Пӗрех ҫӳле ывӑтрӗ.
Куҫарса пулӑш

XIV. Тухатмӑш // Николай Шупуҫҫынни. Шупуҫҫынни Н.В. Еркӗн: поэма. — Мускав: СССР-ти халӑхсен тӗп издательстви, 1930. — 176 с.

Мӗкӗте пичче ӗҫне вӗҫлерӗ те шӑпӑра ҫӳп кукрине тӑратрӗ, сӗвӗрӗнкӗ кӑмӑлпа ура ҫине тӑчӗ, унтан, Митюк ҫине пӑхмасӑрах, пуҫне алӑк еннелле сулса илчӗ:
Куҫарса пулӑш

Ав, вӗрен Петюкран! // Василий Сипет. «Тӑван Атӑл». — 2005, 2№ — 72-73 с.

Аппапа пӗрле урай шӑлма тытӑнаттӑм, анчах вӑл, ҫӳп-ҫапа тӗпелелле вӗҫтеретӗн тесе, манран шӑпӑра туртса илетчӗ те пытарса хуратчӗ.
Куҫарса пулӑш

Инкексем // Трубина Мархви. Трубина М. Ача чухнехи. Повесть. Калавсем. — Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1981. — 288 с. — 3–192 с.

Ну, ӗнтӗ сӗрме купӑспа шӑпӑра танлаштараймӑн.
Ну а скрипку и шыбыр, конечно, не сравнить.

Купӑс калакан // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Пӑлтӑрта вӑл пурнӑҫри йывӑр вӑхӑтсенче хӑйӗн чун уҫҫийӗ пулса тӑракан шӑпӑра илчӗ, ун какӑрне тӑхӑнтарса вӗрсе пӑхрӗ.
Куҫарса пулӑш

18. Туй // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Малтан Беби шӑпӑра асӑрхаман та.
Сначала Бэби не заметил метлы.

Беби шӑпӑртан хӑрать… // Куҫма Чулкаҫ. Дуров В.Л. Манӑн кайӑксем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 152 с.

Женя ун аллинчи шӑпӑра туртса илнӗ пекех ҫавӑрса тытрӗ.
Женя почти выхватила у него из рук швабру.

37 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Вӑл шӑпӑра аллипе илсе унтан пӗр хуллине туртса кӑларнӑ та пӗчӗк боеца парса ӑна хуҫма хушнӑ.
Он поднял эту метлу, вырвал из неё прут и, протянув его маленькому бойцу, приказал переломить.

Эпос хывӑнни // Георгий Ефимов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 75–96 с.

Малик ҫывӑхра йӑваланса выртакан шӑпӑра курнӑ.
Он заметил метлу, валявшуюся возле.

— Ҫак шӑпӑра мӗншӗн шыва лартмалла?
— Зачем этот веник в воду?

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Ывӑлӗсем, хуллӑн-хуллӑн хуҫса, шӑпӑра пӗр самантра хуҫса пӗтернӗ.
Они легко переломали прутья поодиночке.

Ашшӗпе ывӑлӗсем // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вара ашшӗ шӑпӑрӑн ҫыххине салтнӑ та шӑпӑра пӗрер хуллӑн хуҫса тухма хушнӑ.
Тогда отец развязал веник и велел ломать по одному пруту.

Лешсем, тем пек тӑрӑшсан та, шӑпӑра хуҫайман.
Сколько они ни бились, не могли сломать.

Унтан пӑвӑнса тухакан сасӑпа: — Усал-синкер, тух! тух! Ҫак килйыша ырӑ кун пар, пархатар кӳр, аслӑ Пихампарӑн сӑвапӗ ҫиттӗрех мӗскӗнсене! — тесе, ҫатмари шыва шӑпӑрӗ ҫине сапать, шӑпӑрӗнчен тӗрлӗ еннелле шывне сирпӗтет, кайран Шерпике, ҫав шӑпӑра чӑмӑртаса тытса, кӑмака картлашкинчен шӑрпӑк илет те ҫара пуҫӑн, ҫарран пӳртрен пӑлтӑралла тухса каять — Шерккей хуҫам, ут ман йӗрпе, — хушать вӑл ҫак ӗҫ пӗтессе кӗте-кӗте аптранӑ Шерккее, хӑй вара — лара-тӑра пӗлмен хӗрача тейӗн — хапха патнелле вирхӗнет.
И приговаривала при этом сдавленным шепотом: — Вон, вон, злой дух! Дай этому дому добро, достаток и блага великого Пихамбара! — Вылив на веник воду из сковородки, она побрызгала им во все стороны, потом вышла с ним в сени, помахала там и приказала Шерккею, истомившемуся от ожидания, когда же закончится эта катавасия с наговором: — Хозяин дорогой, иди за мной следом! — И, словно девчонка-непоседа, бросилась бегом к воротам.

XII. Кӗтмен пӑтӑрмах // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Шерпике, пӳртрисене сывлӑх-мӗн сунмасӑрах ҫӳп шӑтӑкӗнчи шӑпӑра тытса, аллисене шӑлкаларӗ, ҫапла майпа вӑл аллисене тасатам пек турӗ, шӑпӑрне кравать патнелле ывӑтса ячӗ те, енчен енне ҫаврӑнса, виҫӗ хут сурчӗ.
Не поздоровавшись ни с кем, Шербиге взяла из угла веник, потерла об него руки — будто очистила — и кинула веник под кровать, оглянувшись по сторонам, трижды сплюнула.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика