Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Атте, юратнӑ атте, эпир санпа, астӑватӑн-и, ӑнсӑртран тӗл пултӑмӑр, уншӑн шӑпама тавах.

Куҫарса пулӑш

Ҫыру // Ӑсан Уҫӑпӗ. Ӑсан Уҫӑпӗ. Тӗлӗкри те пирӗнпех: повеҫсемпе калавсем. Шупашкар: «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2014. — 142 с. — 119–121 с.

— Эпӗ те ун пекех выҫ куҫлӑ ҫын пулса тӑраттӑм-и, анчах ҫав енчен тавтапуҫ шӑпама — колхоз ӗҫӗ чунӑм мӑкӑлтанасран сыхласа хӑварчӗ.

Куҫарса пулӑш

II // Лаврентий Таллеров. Таллеров Л.В. Сӑпка юрри: повеҫсем, калавсем тата очерксем. Чӑваш кӗнеке издательстви. Шупашкар, 1979 ҫ. — 400 с. — 5–93 с.

Мӗншӗн ман шӑпама ӳпкелес?

Куҫарса пулӑш

XIV // Александр Артемьев. Артемьев А. Ҫунатлӑ ҫуралнисем: повеҫсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1965. — 268 с. — 132–188 с.

Калатчӗ ҫамрӑклах: «Фортуна, Пӗлетӗп, маншӑн ҫуралман, Ман шӑпама васкавлӑ тунӑ — Телей чечекӗ ҫурӑлман».

Куҫарса пулӑш

XXIII // Маркиан Удалов. «Тӑван Атӑл». — 2007. — 3№. — 95–117 с.; 4№. — 52–75 с.; 5№. — 40–72 с.

Шӑпама ҫак эпизодӑн иккӗмӗш вӗҫне кӑтартма та пӳрнӗ.

Судьбе угодно было показать и второй конец этого эпизода.

Хушу — ҫар валли // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 81–84 с.

— Энниок, — терӗ вӑл хӑйӗн яланхи хытах мар, янӑравлӑ тулли сассипе, — шӑпама халӗ вӑхӑтпа кирлӗлӗхе паратӑп.

— Энниок, — сказал он обыкновенным своим негромким, грудным голосом, я уступаю времени и необходимости.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Шӑпама пӗлес шутпа эпӗ вӑрахчен асапланса лартӑм; анчах ман куҫӑмсене халлӗхе хӑрушла кичем инҫет кӑна курӑнать.

Я долго употребляю всевозможные усилия, чтобы уяснить свое положение; но умственному взору моему представляется в настоящем только одна страшно мрачная, непроницаемая даль.

XV сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Ҫук, эсир ман шӑпама ӑнланмастӑр! —

— Нет, не понимаете вы моей участи! —

XIV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Вырӑн ҫинче выртнӑ вӑхӑтра тупӑпа пенӗрен вилесси пулатчӗ, урамсене пирвайхи юр хӳсе кайнӑччӗ, Ленинград ҫыннисенчен нумайӑшӗ ӑшӑ кунсем чухнех казарма пурнӑҫне куҫнӑччӗ те, килӗсене таврӑнманнипе вӗсен чӳречисем те уҫах тӑратчӗҫ, ҫаксене кура хам шӑпама ӳкнӗ хуйхӑ та ҫӑмӑлтарах пек туйӑнатчӗ.

где можно было попасть под артиллерийский снаряд, лёжа в своей постели, где улицы были занесены первым снегом, а окна стояли открытыми, потому что многие ленинградцы, когда ещё было тепло, перешли на казарменное положение и уже не вернулись домой.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ эрех-сӑрапа туслашнине ман чунӑма кӗрсе, манӑн синкер шӑпама пӑхӑнса пурӑнсан тин ӑнланса илме пулать.

Куҫарса пулӑш

Вутра ҫунман уртӑш // Анатоли Ырьят. «Канаш», 11-21№

Манӑн шӑпама Эсӗ тытса тӑратӑн.

Ты держишь жребий мой.

Пс 15 // Библи. Раҫҫей Библи пӗрлӗхӗ. Библи. — Санкт-Петербург.:2009. 1567 с.

3. Иуда вара Симеона, хӑйӗн пиччӗшне, каланӑ: манпа пӗр пулса ман шӑпама кӗрсемччӗ — ханаансемпе ҫапӑҫӑпӑр; эпӗ те сан шӑпуна пайлӑп, тенӗ.

3. Иуда же сказал Симеону, брату своему: войди со мною в жребий мой, и будем воевать с Хананеями; и я войду с тобою в твой жребий.

Тӳре 1 // Библи. Раҫҫей Библи пӗрлӗхӗ. Библи. — Санкт-Петербург.:2009. 1567 с.