Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

шӑнкӑртаттартӑм (тĕпĕ: шӑнкӑртаттар) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эпӗ шӑнкӑртаттартӑм.

Я позвонил.

Эпир Мускавран тухса кайни // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Эпӗ паҫӑрах шӑнкӑртаттартӑм.

Я уже звонил.

Ҫирӗм виҫҫӗмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Немцов В.И. Шыв тӗпӗнчи ылтӑн: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 314 с.

Шӑнкӑртаттартӑм, никам та чӗнмерӗ.

На звонки никто не отозвался.

Пӗрремӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

Эппин, ҫапла: эпӗ шӑнкӑртаттартӑм, нумайччен уҫмарӗҫ.

Значит, так: я позвонил, долго не открывали.

12. Шпионпа тӗлпулни // Леонид Агаков. Матвеев Г.И. Симӗс вӑчӑрасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 112 с.

Ҫурҫӗр иртсен те пирӗн чӳречесем мӗншӗн ҫутти ҫинчен шухӑшласа тӑмасӑрах, ҫапла темле хӑрушӑ япала пулассине кӗтсе эпӗ картлашкасем ҫине пусса хӑпартӑм та шӑнкӑртаттартӑм.

Не отдавая себе отчета в том, почему есть еще свет так поздно в наших окнах, я в том же состоянии ожидания чего-то страшного взошел на лестницу и позвонил.

XXVI // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Шӑнкӑртаттартӑм эпӗ, шаккарӑм, унтан урапа тапса пӑхрӑм…

Я позвонил, постучал, потом двинул в дверь ногою…

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ромашова эпӗ госпитальтен шӑнкӑртаттартӑм.

Я позвонила Ромашову из госпиталя.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Телефонпа шӑнкӑртаттартӑм та манпа калаҫма Розалия Наумовна мар, вӑлах пычӗ.

Я позвонила — и не Розалия Наумовна, а он подошёл к аппарату.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Шаккарӑм, шӑнкӑртаттартӑм, шанчӑкӑма ҫухатрӑм та ҫыруна ещӗке ятӑм.

 — Стучал, звонил, потерял надежду и бросил письмо в ящик.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ирхи апат хыҫҫӑн эпӗ Катя патне шӑнкӑртаттартӑм — ӑнӑҫлах пулмарӗ.

После завтрака я позвонил Кате — и неудачно.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Чи малтанах эпӗ Катя патне шӑнкӑртаттартӑм, ӑна хамӑрӑн шкула, бала чӗнсе илтӗм.

Первое, что я сделал, — позвонил Кате и пригласил ее в нашу школу на костюмированный бал.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Тепӗр кунхине, ирхи апат ҫиечченех-ха, эпӗ швейцарскине чупса кайса Катя патне шӑнкӑртаттартӑм: — Катька, санӑн аҫу ҫурҫӗр полюсне тухса кайнӑ-и вара?

На другой день, еще до завтрака, я побежал в швейцарскую и позвонил Кате: — Катька, разве твой отец отправился на Северный полюс?

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех