Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шӑлаҫҫӗ, шӑлаҫҫӗ те, тунката ҫумӗнче сап-сарӑ уплюпкка кӑмпасем курӑнса каяҫҫӗ вӗсене.

Куҫарса пулӑш

XXXIII сыпӑк // Василий Алентей. Алендей, Василий. Курӑксене тайса ҫил вӗрет: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1969. — 254 с.

Строительсем палӑк умне бетон плитасем сараҫҫӗ, чечек савӑчӗсем лартмалли чул пукансене тӑм шӑлаҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

VII // Лаврентий Таллеров. Таллеров Л.В. Сӑпка юрри: повеҫсем, калавсем тата очерксем. Чӑваш кӗнеке издательстви. Шупашкар, 1979 ҫ. — 400 с. — 254–305 с.

Чылайӑшӗ куҫӗсене шӑлаҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

Хурлӑхлӑ пуху // Геннадий Пласкин. Пласкин Г. А. Ҫавраҫил: Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1993. — 288 с.

Асту, пуҫран шӑлаҫҫӗ поль сана. старостӑран ним мар кӑларса ҫапаҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

3. Ҫынсене мӗн вӑрҫтарать // Куҫма Турхан. Турхан К. С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: Истори романӗ. Иккӗмӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 559 с.

Пирӗн те мӗскӗн ҫын ачисем Куҫҫульпе питсене ҫӑваҫҫӗ, Кӗпе ҫаннипе пусса шӑлаҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

2. Чулсем макӑраҫҫӗ // Куҫма Турхан. Турхан К. С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: Истори романӗ. Иккӗмӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 559 с.

Пичӗсене шерпетпе ҫӑваҫҫӗ, Шурӑ пӳспе пусса шӑлаҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

2. Чулсем макӑраҫҫӗ // Куҫма Турхан. Турхан К. С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: Истори романӗ. Иккӗмӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 559 с.

Ҫакна курнипе хӗрарӑмсем улама пикенчӗҫ, типӗ куҫӗсене шӑлаҫҫӗ.

Видя это, все женщины подняли вой, утирая сухие глаза.

XIV. Н' Комбе король // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Дасаоцзапа тӑлӑх арӑм Чжан ун ҫумӗнче чӗркуҫленсе тӑраҫҫӗ, унӑн куҫҫульне шӑлаҫҫӗ.

Дасаоцза и вдова Чжан стояли возле нее на коленях и утирали ей слезы.

XX // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Эпӗ кӗтӗм, унта ҫынсем урайсене шӑлаҫҫӗ, сӗтел-пукан ҫинчи тусана сӑтӑраҫҫӗ; эпӗ пӗр кӗтесе лартӑм та ларатӑп.

Я взошел, люди полы метут да пыль стирают, я сел в уголок и сижу.

II // Леонид Агаков. Герцен А. И. Вӑрӑ чакак: повеҫсем; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 104 с. — 30–98 с.

Командирсен кухнине кӗнӗ икӗ чӑрсӑртарах хӗрарӑм та пӗр-пӗринпе ӗхӗлтетме пӑрахрӗҫ, чӑх ӑшчикӗсене кӑларма чарӑнчӗҫ, пичӗсем тӑрӑх юхса аннӑ куҫҫулӗсене алӑ тупанӗсемпе шӑлаҫҫӗ, сӑмсисене шӑнкарса макӑраҫҫӗ.

Две зашедшие на командирскую кухню разбитные бабенки, ядреные и налитые, бросили перехихикиваться по своим бабским делам, перестали потрошить кур, тоже вытирают слезы ладонями, растирают их по лицу, по щекам, сморкаются и плачут.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Ачасем стена еннелле ҫаврӑнса тӑнӑ та куҫҫулӗсене куштӑрканӑ, пиҫсе кайнӑ аллапписемпе шӑлаҫҫӗ.

Ребятки, отвернувшись к стене, смахивали слезы шершавыми, обожженными ладонями.

XVIII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Партизансем ӗҫеҫҫӗ те тутисене аллисемпе шӑлаҫҫӗ.

Партизаны выпивали, вытирали губы рукой.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

Пит ҫинчи тара сӑмса тутрипе типӗте-типӗте шӑлаҫҫӗ.

Пот с лица вытирают носовым платком, слегка прикладывая его к лицу.

Ҫамрӑксен тумтирӗ // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Улма-ҫырла ҫинӗ хыҫҫӑн алӑсене хут салфеткӑпа шӑлаҫҫӗ.

После фруктов вытирают руки бумажной салфеткой.

Мӗн тата мӗнле ҫимелле // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Кафере, ресторанта, столовӑйсенчи хут салфетакӑпа алӑсене ҫеҫ шӑлаҫҫӗ, мӗншӗн тесен сирӗнччен унпа кам та пулин усӑ курма пултарнӑ.

В кафе, столовой и ресторане вытирают обычно бумажной салфеткой только пальцы, потому что нельзя быть уверенным, что ее перед этим никто не трогал.

Сӗтел хушшинче хӑвна мӗнле тытмалла // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Кирлӗ пулсан, тутасене апат хыҫҫӑн та шӑлаҫҫӗ.

В случае надобности вытирают рот и после еды.

Сӗтел хушшинче хӑвна мӗнле тытмалла // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Стакан ҫине ҫуллӑ тута йӗрри ан юлтӑр тесе, ӗҫес умӗн тутасене хут салфеткӑпа шӑлаҫҫӗ.

Обычно прикладывают салфетку ко рту, это делают перед тем, как пить, чтобы на стекле не остались следы жирных губ.

Сӗтел хушшинче хӑвна мӗнле тытмалла // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Алли-урисем хуралнӑ пӑшӑхнӑ ҫамкинчен тарне шӑлаҫҫӗ.

Руки-ноги у всех выпачканы в земле, со лба струится грязный пот.

VII. Ҫӗнӗ пуян // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Пенсион илекен тӑлӑх арӑмсем кунта чи аристократиллӗ ҫынсем шутланаҫҫӗ; вӗсем хӑйсене лайӑх тытаҫҫӗ, пӳлӗм урайӗсене час-часах шӑлаҫҫӗ, хӑйсен тусӗсемпе какай тата купӑста хакла тӑни ҫинчен калаҫаҫҫӗ; вӗсен нумайӑшӗсен чӗмсӗр ҫамрӑк хӗр, тепӗр чухне хитре хӗрех тата илемсӗр пӗчӗк йытӑ, стенисем ҫинче маятникӗсемпе кичеммӗн шаккакан сехетсем пур.

Вдовы, получающие пенсион, тут самые аристократические фамилии; они ведут себя хорошо, метут часто свою комнату, толкуют с приятельницами о дороговизне говядины и капусты; при них часто бывает молоденькая дочь, молчаливое, безгласное, иногда миловидное существо, гадкая собачонка и стенные часы с печально постукивающим маятником.

Иккӗмӗш пай // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96–146 с.

Ун телейне, унта никам та ҫук: ачасем анчах урай шӑлаҫҫӗ тата тенкелсене вырнаҫтарса лартаҫҫӗ; темле ыйхӑллӑ ҫынсем подноссемпе вӗри кукӑльсем йӑтса тухаҫҫӗ; сӗтелсемпе тенкелсем ҫинче кофепе йӗпеннӗ ӗнерхи хаҫатсем выртаҫҫӗ.

К счастию, в кондитерской никого не было: мальчишки мели комнаты и расставляли стулья; некоторые с сонными глазами выносили на подносах горячие пирожки; на столах и стульях валялись залитые кофием вчерашние газеты.

II // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 51–74 с.