Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

шӑвакан (тĕпĕ: шу) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пӑтранса шӑвакан хура пӗлӗтсене кисрентерсе, аслати авӑтса, икӗ хутчен ҫине-ҫине шатӑртатса аҫа ҫапрӗ, ҫӗр чӗтренчӗ.

Куҫарса пулӑш

Яла ҫӗнӗ ҫынсем килсен // Алексей Афанасьев. А. А. Афанасьев. Юманлӑх ҫулҫӑ тӑкмарӗ: роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 288 с.

Кучӗпе шӑвакан, сӑмсипе сывлакан.

Куҫарса пулӑш

Пушкӑртстан Республикин Федоровка районне кӗрекен Ашкатар ялӗнчи туй йӑли-йӗрки // Лариса Коротаева. https://phsreda.com/e-articles/79/Action ... -43529.pdf

Кайӑк юрри ҫеҫ те мар, тӗксӗм кӑвак тӳпери ҫӑлтӑрсем, сӳнсе ҫитмесӗрех тепӗр хут ялкӑшса хыпма тухӑҫалла шӑвакан шуҫӑм — пурте ҫав каҫа аса илтереҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

IV // Лаврентий Таллеров. Таллеров Л.В. Сӑпка юрри: повеҫсем, калавсем тата очерксем. Чӑваш кӗнеке издательстви. Шупашкар, 1979 ҫ. — 400 с. — 254–305 с.

Тӗлӗк илеме — пӗлӗтсем витӗр шӑвакан е тӗксӗмрех, е шупкарах, е ҫап-ҫутӑ уйӑх пек сӑн-питлӗ, шухӑшсен пӗлӗтне пула улшӑнакан сӑн-питлӗ, ҫӑп-ҫӑмӑл кӗлеткеллӗ Надя, хӑйӗн тин ҫеҫ пуҫланакан пурнӑҫӗпе, хӑйӗн ӑнланӑвӗпе, ӗмӗт-шухӑшӗпе витӗрех курӑнакан Надя.

Куҫарса пулӑш

IV // Лаврентий Таллеров. Таллеров Л.В. Сӑпка юрри: повеҫсем, калавсем тата очерксем. Чӑваш кӗнеке издательстви. Шупашкар, 1979 ҫ. — 400 с. — 5–93 с.

Атӑлшӑн хӑй тӗлӗнчи тӳпе те таса пулмалла иккен, ун тӗлӗнче текех сивӗ пӗлӗтсем капланса тӑмалла мар — талккӑшӗпе хӑвалать Атӑл ҫилӗ йывӑррӑн шӑвакан мӑн кӑмӑллӑ пӗлӗтсене, пӗлӗтсем васкаманнишӗн тарӑхса, ха-аш сывлать, чарӑнса та тӑрать, унтан каллех хускалать, паҫӑрхинчен те хытӑрах чӑрсӑрланать, ши-и! шӑхӑрать.

Куҫарса пулӑш

I // Лаврентий Таллеров. Таллеров Л.В. Сӑпка юрри: повеҫсем, калавсем тата очерксем. Чӑваш кӗнеке издательстви. Шупашкар, 1979 ҫ. — 400 с. — 5–93 с.

Вӑл шӑвакан чуна кӗсье телефонӗ ҫине сӑн ӳкерчӗк тӑвасшӑн пулнӑ.

Куҫарса пулӑш

Шар курнӑ // Чӑваш Ен наци телекуравӗ. http://www.ntrk21.ru/video/61067

— Сӑмсапа сывлакан, кучӗпе шӑвакан атьӑр манпала! — тенӗ.

Куҫарса пулӑш

Эпрахиль юпи // Юхма Мишши. Юхма М. Кӑвал ҫӗмрен: историлле роман. — Шупашкар: «Вучах» библиотеки, 1998. — 352 с.

Кӑвакалла утакан, Купарчипе шӑвакан, Пуҫли, куҫли, суккӑрри — Пурнет ҫитет туй сӑри.

Куҫарса пулӑш

XIII. Туй // Николай Шупуҫҫынни. Шупуҫҫынни Н.В. Еркӗн: поэма. — Мускав: СССР-ти халӑхсен тӗп издательстви, 1930. — 176 с.

Кӗҫех вашмӑк уйпа (кунта ӗнтӗ парках мар ешӗл калчана кас-кас хӗвел те хӑйӗн ылтӑн ука пек пайӑркисемпе ҫупӑрлакаласа, вӑштӑр-вӑштӑр ҫилӗ те ачаш тукаласа илет) кӑлтти-калти, хӑлт-халт, мӑрт-март туса шӑвакан тӑрантас катари ҫырма урлӑ хывнӑ кӗпер патнелле анса, пирӗн куҫран ҫухалчӗ.

Куҫарса пулӑш

Туйӑмлӑ кушак // Василий Сипет. Сипет В.Н. Калавсем. — Шупашкар, «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2019. — 224 с. 217–222 с.

Центр еннелле шӑвакан демонстраци хула хӗрринчи хӗсӗк тӑкӑрлӑксенчен туха пуҫларӗ.

Демонстрация выходила из узких переулков окраины, двигаясь к центру города.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Аркадий Малов. Шляху С. Ваня юлташ: повесть. — Шупашкар, Чӑваш АССР Государство кӗнеке издательстви, 1958. — 210 с.

Пӗр тикӗс шӑвакан эрне мар.

Наступивший период имеет неоднозначную характеристику.

4-мӗш эрнери гороскоп // Софья Савнеш. Чӑваш халӑх сайчӗ

Нурулла ҫеҫ анаталла шӑвакан пӑр ҫинче, ним пулман пек, пӑлханмасӑр кӗсйинчен хаҫат, унтан енчӗк кӑларчӗ те вӑрӑм кӑна чикарккӑ чӗркесе-тивертсе ячӗ, сӑмсипе ҫӑварӗнчен тӗтӗм кӑларма пуҫларӗ.

Куҫарса пулӑш

Пӑр тапранчӗ // Геннадий Пласкин. Пласкин Г. А. Ҫавраҫил: Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1993. — 288 с.

— Кур, Ятламас, мӗн хӑтланать кунти халӑх! — терӗ Ахтупай итленӗҫемӗн крепость хапхи патне ҫывӑхарах шӑвакан юлташне.

Куҫарса пулӑш

5. Васильев-Новгородра // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Эпир карап хӑвӑртлӑхне мӗн пур вӑйран ӳстересшӗн; шухӑш, сӑнарлаври ҫырана темиҫе хутчен кайса килнӗскер, вӑраххӑн шӑвакан ӳте кӑмӑлсӑррӑн таврӑнма тивӗҫлӗ.

Существо наше усиливается придать скорость кораблю; мысль, множество раз побывав на воображаемом берегу, должна неохотно возвращаться в медлительно ползущее тело.

XX сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Синкрайта илес тӗк — унӑн шӑвакан куллине елпӗрчӗк куҫӗсем маншӑн тӳсмелле мар.

Что касается Синкрайта, — его ползающая улыбка и сальный взгляд были мне нестерпимы.

XIII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Выля-выля шӑвакан пайӑркасем ӑна питӗ лайӑх ҫутатаҫҫӗ.

Прекрасно была озарена она скользившим лучом.

V сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Унӑн йӗрӗ, йывӑҫсен тӗл-тӗл ушкӑнӗсен лапсӑркка тӑррисемпе касӑлнӑскер, хысаклӑ-хысаклӑ хуп-хура ханкӑрсенче ҫухалать, — шӑвакан ӳсен-тӑран унти хушӑксемпе сакӑлтасене шывалла ӳкекен йӑрӑм-йӑрӑм ешӗл кавирсемпе тӗртсе-чӗнтӗрлесе хупланӑ.

Ее линия, перерезанная раскидистыми вершинами отдельных древесных групп, уходила в скалистый грот, черный от ползучих растений, заткавших щели и выступы складками зеленых ковров, падающих к воде.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Каҫхи пайӑркасен шевлисем сис-чӳлентерекен хусканӑва ҫутатаҫҫӗ, вӑл кӗҫех уҫӑмланчӗ: сунарҫӑ шыв патнелле вулӑ хӳттипе ӳпне выртса шӑвакан негрӑн хура хул пуҫҫине курать.

Переходящий свет вечерних лучей освещал подозрительное движение, ставшее наконец явным; охотник увидел черное плечо негра, подползающего к воде за прикрытием ствола.

ХII. Пӗчӗк утрава хупӑрлани // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Вӗсем ҫинче талккӑшпех — тӗрлӗ тӗслӗ чулсен эрешӗ евӗр — эрехсен вучӗ хӗмленет, ылтӑн та кӗмӗл ҫиҫеҫҫӗ, ытарлӑ йӑлтӑркка вазӑсенчи сайра тӗл пулакан улма-ҫырла хушшинчен сӗтел ҫитти ҫинче кӑтрисемпе сапаланса шӑвакан ӳсен-тӑранӑн симӗс мӗлки ӗренкеленнӗ.

На них сплошь, подобно узору цветных камней, сверкали огни вин, золото, серебро и дивные вазы, выпускающие среди редких плодов зеленую тень ползучих растений, завитки которых лежали на скатерти.

XVII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Енчен енне пӑрӑнса, ӳкнӗ йывӑҫсен упа сарри сырса явакланӑ вуллисем урлӑ сике-сике каҫса — аташса кайнӑ ҫын малтанах халиччен нихҫан курман, уҫӑмлах мар темӗнле ҫул тупрӑм пуль тенӗччӗ, анчах чӑтлӑхӑн капӑр пӗр евӗрлӗхӗ кӗҫех ӑна йӑлӑхтарса ҫитерчӗ, килӗ пирки пуҫӗнчен тухма пӗлми шухӑшӗсене шӑвакан тимӗр пальмӑсемпе пандануссен хӗҫ евӗрлӗ ҫулҫисемпе, черчен азалисемпе тата ҫӳллӗ курӑкпа ҫавӑрса-ҫыхлантарса тертлентерчӗ; вӗҫленми, чӗмсӗр ҫак хор шурлӑх-путлӑхӑн, ҫурма типнӗ ҫырмасен хавхаллӑ аромачӗпе сывлать, вӑйсӑрланнӑ тимлӗхе хӑлхари шав-кӗрлевпе, кайӑксен сайра сассисемпе йӗрлет.

Сворачивая из стороны в сторону, перескакивая обросшие папоротником стволы упавших деревьев, заблудившийся человек сначала еще держался какого-то смутного, совершенно фантастического направления, но пышное однообразие чаши скоро утомило его, закружило, переплело мысли о доме с черными винтами ползучих железных пальм, саблевидной листвой панданусов, нежными азалиями и высокой травой; этот бесконечный немой хор дышал тревожным ароматом болот и полузасохших ручьев, преследуя обессиленное внимание звоном в ушах и редкими голосами птиц.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 345–359 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех