Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

чӳхенме (тĕпĕ: чӳхен) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Лӗп шывпа эсир ваннӑра та чӳхенме пултаратӑр.

Куҫарса пулӑш

4 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей Павӑлӗ: хроникӑллӑ роман. 3-мӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984. — 240 с. — 3–231 с.

Аяларах кайса, хӗрсем те каҫхи ӑшӑ шывра чӳхенме тытӑнчӗҫ.

Куҫарса пулӑш

2 // Петр Осипов. Осипов П.Н. Пиччӗшӗпе шӑллӗ: роман. Шупашкар: Чӑваш чӗнеке издательстви, 1977. — 352 с.

Ирхине хӗвел шевли вылянӑ вӑхӑтра, ай, аван та-ҫке шывра чӳхенме!

Куҫарса пулӑш

2 // Петр Осипов. Осипов П.Н. Пиччӗшӗпе шӑллӗ: роман. Шупашкар: Чӑваш чӗнеке издательстви, 1977. — 352 с.

— Малалла кайма юрамасть, — калаҫма пуҫларӗ Астарот; вӑл тата темиҫе сӑмах каларӗ, анчах хыпса илсе турат таткисем вутлӑ чӗлхисемпе чӳхенме пуҫларӗҫ те — ҫак самантра эпӗ, шалтах тӗлӗнсе, Астаротӑн ҫӗнӗ, тӗпренех улшӑннӑ сӑнне куратӑп.

— Нельзя идти дальше, — заговорил Астарот; он сказал еще несколько слов, но тут, вспыхнув, заполоскали огненными языками дрова, и я с изумлением увидел новое, совсем переродившееся лицо Астарота.

V. Бигӑн ту ҫул // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

— Шыв вӑл ҫӑвӑнма та чӳхенме аван, — хирӗҫленӗ тепӗр чура, — анчах ӑша кантарас тесен, эпӗ эрехе маларах хуратӑп.

— Вода хороша для омовения и купанья, — возразил с насмешливой улыбкой другой раб, — но я предпочитаю вино.

XVII сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Вара самолет кӑштах чӳхенме пуҫларӗ, эпӗ аттене: — Мӗншӗн? Мӗншӗн? — тесе кӑшкӑртӑм.

Потом самолёт стало немножко качать, и я кричал папе: — Почему? Почему?

Эпир Харькова самолетпа вӗҫни // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Астӑватӑп, «Демонӑн» пирвайхи строкисене вуласанах, Ситанов кӗнеке патне пӗшкӗнсе пӑхрӗ, унтан мана питрен пӑхса илчӗ, кистине сӗтел ҫине хучӗ те, вӑрӑм аллисене чӗркуҫҫисем патнелле чиксе, йӑл кулса, чӳхенме тапратрӗ.

Помню, уже с первых строк «Демона» Ситанов заглянул в книгу, потом — в лицо мне, положил кисть на стол и, сунув длинные руки в колени, закачался, улыбаясь.

XIV. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Пароход вӑрӑммӑн кӑшкӑртса ячӗ, буксир шыв ӑшнелле чӑмпӑлтатрӗ; тӗп-тӗттӗмре, пристань ӑҫтине кӑтартса, хунар ҫути чӳхенме тапратрӗ, тӗттӗмрен тата ҫутӑсем анма пуҫларӗҫ.

Пароход протяжно загудел, буксир шлёпнулся в воду; в густой темноте закачался огонь фонаря, указывая, где пристань, из тьмы спускались ещё огни.

V. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Валек ҫакӑн пек услови лартрӗ: манӑн тул ҫутӑличченех тупӑк ҫинче выртмалла е лармалла, хӑть те мӗн пулас пулсан та, Калинин старик шӑтӑкран тухнӑ чух тупӑкӗ чӳхенме пуҫласан та, ҫапах ун ҫинчен анмалла мар.

Валёк поставил условием, что я должен до света лежать или сидеть на гробе, не сходя с него, что бы ни случилось, если даже гроб закачается, когда старик Калинин начнёт вылезать из могилы.

II. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Арман сули ҫине пырса ҫапӑнсан, кимӗ, каялла кайса, чӳхенме пуҫларӗ, анчах пралукран тытса чӗркуҫленсе ларнӑ ватӑ мельник арман сули карлӑкӗнчен ярса тытрӗ те Йован еннелле ҫаврӑнса: — Малтан икӗ теҫетке тӳле, унтан вара ҫак пӗрене тӑрӑх арман витӗр тухса, пусмапа ут! — тесе хучӗ.

Лодка ударилась носом о мельницу, подалась назад и закачалась, мельник постарше, стоявший на коленях у руля и державшийся одной рукой за стальной трос, перекинутый через реку, схватился за борт и обернулся к Йовану: — Теперь плати двадцать динаров, а потом иди вон по тому бревну и через мельницу на берег!

19 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Унта эпӗ сулхӑнта курӑк ҫине выртатӑп та вулама тытӑнатӑп, сайра хутран кӑна пуҫа кӗнеке ҫинчен ҫӗклетӗп, вара сулхӑн тӗлӗнче хӑмӑртарах кӑвак тӗслӗ курӑнакан тата ирхи ҫилпе чӳхенме пуҫлакан ҫырма шывӗ ҫине, тепӗр ҫыранти сап-сарӑ курӑнакан ыраш уйӗ ҫине, пӗрин хыҫне тепри пытанса, манран таса вӑрман инҫечӗ еннелле кайса ҫухалакан хурӑнсем ҫине, ҫав хурӑнсене аяларах та аяларах йӑлтӑртаттаракан ирхи шупкарах хӗрлӗ ҫутӑ пайӑркисем ҫине пӑхатӑп, таврари ҫутҫанталӑкра пур ҫӗрте те сисӗнекен пурнӑҫ вӑйӗ хамра та тулса тӑнине туйса савӑнатӑп.

Там я ложился в тени на траве и читал, изредка отрывая глаза от книги, чтобы взглянуть на лиловатую в тени поверхность реки, начинающую колыхаться от утреннего ветра, на поле желтеющей ржи на том берегу, на светло-красный утренний свет лучей, ниже и ниже окрашивающий белые стволы берез, которые, прячась одна за другую, уходили от меня в даль чистого леса, и наслаждался сознанием в себе точно такой же свежей, молодой силы жизни, какой везде кругом меня дышала природа.

XXXII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Акӑ ӗнтӗ эпир хуларан тухрӑмӑр; пылчӑклӑ ула-чӑла урамсем, хӑлхана ҫуракан йӑлӑхтаруллӑ шӑв-шав анлӑ уйсемпе тусанлӑ ҫул тӑрӑх кустӑрмасем ҫемҫен кӑлтӑртатса пынипе улшӑнчӗҫ; ман тавра пур енче те ырӑ шӑршӑллӑ ҫурхи сывлӑш анлӑ ирӗклӗхре чӳхенме пуҫларӗ; ҫакӑнта ҫеҫ эпӗ юлашки икӗ кун хушшинче мӗн курни-илтнипе ирӗклӗ пурӑнма пуҫланин тыткӑнӗнчен хӑтӑлса, хама хам алла илтӗм, унсӑрӑн чӑлханса кайма пуҫланӑччӗ.

Только когда мы выехали из города и грязно-пестрые улицы и несносный оглушительный шум мостовой заменились просторным видом полей и мягким похряскиванием колес по пыльной дороге и весенний пахучий воздух и простор охватил меня со всех сторон, только тогда я немного опомнился от разнообразных новых впечатлений и сознания свободы, которые в эти два дня совершенно меня запутали.

XXII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Эпир те Сашӑпа кӗрсе кайрӑмӑр, вара тӗрле йышши пӗренесенчен ҫыхса тунӑ «палуба» ярӑнса чӳхенме пуҫларӗ.

Мы с Сашей тоже полезли, и разноцветная, сколоченная из разных бревен «палуба» заходила ходуном.

Пиратсем // Аркадий Петров. Алексин А.Г. Сашӑпа Шура: повесть; А.Петров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 92 с.

Шлепке хӗррисем ҫинче ҫӗкленсе тӑракан пуҫ ҫемҫе курӑк ҫинче чӳхенме пӑрахичченех, Кольхаун лашана шпорӑсемпе тӑрӑнтарса, сиккипе вӗҫтернӗ.

Прежде чем голова, поддерживаемая полями шляпы, перестала покачиваться в мягкой траве, Кольхаун повернул лошадь, глубоко вонзив ей в бока шпоры, и умчался бешеным галопом.

LХХХI сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Акӑ, тепӗр енчи чӑнкӑ ҫыранта, пӗр пӗчӗк ҫырма патӗнче, йывӑҫ тӗми чӳхенме пуҫларӗ.

Вот на противоположном крутом берегу, у оврага, зашевелился кустарник.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Вӗтӗ-вӗтӗ хумсем ун ҫийӗн ситрелсе пӗрле хутшӑнаҫҫӗ те, вара анӑҫ хӗвелӗ кӳлӗре чӳхенме тытӑнать.

Еле заметная мелкая рябь переливается в багровеющих лучах заходящего солнца.

XXVII. Шӑпа // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Вӗсем чӳхенме шыв тултарнӑ чух, тумланмалли пӳлӗмрен шавлӑ калаҫу илтӗнчӗ.

Когда они наливали воду для окачивания, из раздевалки послышался громкий разговор.

11. Мунча // Леонид Агаков. Матвеев Г.И. Симӗс вӑчӑрасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 112 с.

Кимӗ пур еннелле те тайкаланса чӳхенме пуҫларӗ.

Лодку закачало во все стороны.

Америкӑна кайни // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Учителӗн мӑнтӑр кӑна пысӑк кӗлетки пӗчӗккӗн чӳхенме пуҫлать, унӑн ырӑ кӑмӑллӑ, пӗчӗккӗ, сӑрӑ куҫӗсем хӗсӗнеҫҫӗ те, класра пӗр хушӑ ватӑ ҫыннӑн «хе-хе-хе» кулли илтӗнсе тӑрать.

Толстая, громадная фигура учителя начинает слегка колыхаться, добродушные маленькие серые глаза прищуриваются, и некоторое время старческое «хе-хе-хе» несется по классу.

Ӗҫри кунсем // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Григорин хӗсӗннӗ куҫ хушӑкӗсенче ҫутӑ пайӑркисем чӳхенме пуҫларӗҫ.

У Григория в сузившихся прорезях глаз заиграли светлячки.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех