Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

чӗтретчӗ (тĕпĕ: чӗтре) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эпӗ хӑраса кайрӑм, сисмесӗрех ун умӗнчен ик-виҫӗ утӑм каялла чакрӑм: ытла та хаярччӗ унӑн пит-куҫӗ, куҫӗсем ҫупса тӑратчӗҫ, хӑй пӗтӗмпех чӗтретчӗ, тутисем те чӗтретчӗҫ.

Куҫарса пулӑш

II. // Василий Игнатьев. Игнатьев В.Г. Шӑпчӑк катинче: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 188 с. — 3–36 с.

Сасартӑк Укаслу хӑйӗнчен хӑй тӗлӗнсе кайрӗ: паҫӑр, пӗр вырӑнта кашкӑрсем кӗтсе тӑнӑ чухне хӑранипе сиксе чӗтретчӗ, шӑлӗсем шак-шак шаккатчӗҫ, сасси тухмастчӗ.

Куҫарса пулӑш

Чӑваш уявӗ — Акатуй // Юхма Мишши. Юхма М. Кӑвал ҫӗмрен: историлле роман. — Шупашкар: «Вучах» библиотеки, 1998. — 352 с.

Аля та пӑлханатчӗ пулмалла: унӑн сасси ытти чухнехинчен ҫепӗҫрех, кӗвӗллӗрех илтӗнетчӗ, кӑштах чӗтретчӗ.

Куҫарса пулӑш

XIV // Александр Артемьев. Артемьев А. Ҫунатлӑ ҫуралнисем: повеҫсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1965. — 268 с. — 58–131 с.

Борис аллинчи кӑранташ кӑшт чӗтретчӗ, анчах хӑй питӗ лӑпкӑ сӑнлӑччӗ, хура куҫӗсем кӑна хӗр ҫине йӑпӑрт пӑхса илнӗ чух кӗл айӗнче тӗлкӗшекен кӑвар пек хыпа-хыпа илетчӗҫ.

Куҫарса пулӑш

XIV // Александр Артемьев. Артемьев А. Ҫунатлӑ ҫуралнисем: повеҫсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1965. — 268 с. — 58–131 с.

Аялти тута хӗрри ун чӗтретчӗ, ҫӳренӗ тата калаҫнӑ чухне вӑл тутисене чаплаттаратчӗ, мӗн каланине ӑнланма ҫукчӗ.

Нижняя губа его тряслась; когда он ходил и когда говорил, он шлёпал губами, и нельзя было понять, что он говорит.

Ватӑ лаша // Валерий Алексеев. Толстой Л.Н. Йывӑҫсем мӗнле утаҫҫӗ: калавсем. Чӑвашла В.Н. Алексеев куҫарнӑ; ӳнерҫи С.А. Бритвина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2022. — 60 с. — 43–46 с.

— Эпӗ унпа калаҫрӑм; ӑна хина патӑм, унтан — шур эрех; вӑл шур эрех питӗ ӗҫесшӗнччӗ, мӗншӗн тесен хытӑ чӗтретчӗ.

 — Я с ней говорил; дал ей хины, потом водки; она очень хотела водки, потому что ее сильно трясло.

XXI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Эпир асӑннӑ карчӑк тахҫан вӑл пурӑннӑ хваттер хуҫиччӗ; вӑл хӑех апат илсе килсе паратчӗ; унӑн тахҫанхи хитре, халӗ вара типсе кушӑрханӑ алли турилкке лартнӑ чух чӗтретчӗ, тата вӑл яланах чаплӑн калатчӗ:

Старушка, о которой мы упомянули, была некогда его квартирной хозяйкой; она сама приносила обед; ее когда-то красивая, а теперь сухая рука дрожала, ставя тарелку, и она произносила одни и те же неизменные, торжественные слова:

XI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Йӗпе пуҫлӑ, кулӑшла пӗчӗк ҫынна пӑхса, каюта умӗнче халӑх тӑратчӗ; ҫынӑн каҫӑр сӑмсаллӑ пичӗ студӗн пек чӗтретчӗ, ҫӑварӗ ывӑннӑ пек уҫӑлса кайнӑ, тути сиккелетчӗ.

Перед каютой стояла публика, разглядывая маленького смешного человечка с мокрой головой; курносое лицо его дрожало, как студень, рот устало открылся, губы прыгали.

VI. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Туту чӗтретчӗ санӑн ун чух, анчах хӑв пурпӗр йӑл кулаттӑн».

Губы дрожали у тебя, а ты улыбалась».

Стокгольмри тӗлпулу // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

— Эпир Борькӑна юр ӑшӗнчен тупрӑмӑр, — каласа кӑтартрӗ Коля, — вӑл чӗтретчӗ.

— Мы Борьку в снегу нашли, — стал рассказывать Коля, — он дрожал.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Пантелей лаша сыхлама кайрӗ, кайран каялла тавранчӗ, Егорушка ку вӑхӑт тӗлне те ҫывӑрса каяйманччӗ-ха, пӗтӗм кӗлеткипе чӗтретчӗ.

Пантелей ушел на смену и потом опять вернулся, а Егорушка всё еще не спал и дрожал всем телом.

VII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Тияккӑн аллинчи ҫуртине пӗр арча витти ҫине лартрӗ, тепӗр арчи умӗнче чӗрне вӗҫҫӗн пӗшкӗнчӗ, чӗркуҫҫийӗ сиксе чӗтретчӗ те, вара вӑл урайнех урине хӗреслетсе «тӗрӗкле» ларчӗ.

Свечу дьякон прилепил к крышке одного сундука, а перед другим опустился на корточки, но колени его так дрожали, что он сел на пол, скрестив ноги.

XI. Викентий // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Соколовӑн хулӑн сасси янранине пула пӳлӗм кӑна мар ӗнтӗ, пӗтӗм шкул чӗтретчӗ пуль.

Комната да и вся школа сотрясались от его раскатистой октавы.

XIII. Брошюра // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Кайран чалӑш куҫлӑ хӗрарӑмӗ сивчирпе чирлерӗ те ӑна, брезентран тунӑ наҫилкка ҫине хурса, хулана леҫрӗҫ — вӑл наҫилкка ҫинче те чӗтретчӗ, ҫӑвапа хӑйӑр ҫинчен калакан хӑйӗн юррине аса илсе юрланӑ пек, тем ӗнӗрлетчӗ.

Потом косоглазая баба заболела лихорадкой и ее снесли в город на носилках из брезента — она тряслась в них и мычала, словно продолжая петь свою песню о погосте и песочке.

Этем ҫурални // Александр Артемьев. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 156–165 стр.

Вӑл фортепьяно патӗнче хӑрах аллипе ҫемҫе пукан хыҫӗнчен тайӑнса тӑрать, алли пӑртак чӗтретчӗ, хуллен ҫеҫ ун патне пырса тӑтӑм та: — Эсир мана ҫилленетӗр-и?.. — терӗм.

Она стояла у фортепьяно, опершись одной рукой на спинку кресел: эта рука чуть-чуть дрожала; я тихо подошел к ней и сказал: — Вы на меня сердитесь?..

Июнӗн 7-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

14. Вара эпӗ вӑрантӑм — ӳтӗм-пӗвӗм сиксе чӗтретчӗ, чунӑм та, вӗҫне ҫитнӗ пек, йӑлт халран кайнӑччӗ.

14. И я пришел в себя, и тело мое сильно дрожало, и душа моя изнемогла, как будто исчезала.

3 Езд 5 // Библи. Раҫҫей Библи пӗрлӗхӗ. Библи. — Санкт-Петербург.:2009. 1567 с.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех