Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

чӗтренинчен (тĕпĕ: чӗтре) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл, ҫӗр ҫине хӑрушлӑх кӳрекен аслатиллӗ пӗлӗтрен те, ҫӗр чӗтренинчен те, турӑсен вӑйӗнчен те, вӗсен шухӑшласа кӑларнӑ ҫиҫӗмӗсенчен те хӑрамасӑр, ҫутҫанталӑкӑн вӑрттӑнлӑхне пӗлнӗ, япаласем мӗн пирки те мӗнле пуҫланса кайнине тавҫӑрса илнӗ.

Он не страшился ни грома небесного, ни землетрясений, наводящих на людей ужас, ни могущества богов, он, полный нечеловеческой отваги, осмелился проникнуть в самые сокровенные тайны природы и в ней открыл происхождение и природу вещей.

II сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Унта ӑна, пӑлханнӑ чух куҫ хупанкисем туртӑнкаланинчен тата алӑ чӗтренинчен сыватас майпа, унӑн нервисене электричество ламписемпе сипленӗ.

Там ему электрическими лампами лечили нервы, чтобы не дергались веки и не тряслись руки, когда он волнуется.

I // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Наталья кӳренни, тарӑхни уҫҫӑнах палӑрса тӑнӑ, — вӑл унӑн ӳт-тирӗ чӗтренинчен те, хӑйӗн кӗпине тыта-тыта чӗпӗтекен пӳрнисем сиккеленинчен те аван курӑннӑ.

Было ясно, что Наталья обижена, возмущена, это чувствовалось по трепету её кожи, по судорожным движениям пальцев, которыми она дёргала и щипала рубаху.

I сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

— …Выҫлӑхран, ҫӗр чӗтренинчен, чир-чӗртен, тӑшман килсе кӗрессинчен хӑтар, турӑҫӑм…

— Отче наш, иже еси на небеси…

IX // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Ҫӑл-куҫӗ тата улӑх шыраса тупса, вӑл лашине курӑк ҫине ячӗ, хӑй шыв патне ларчӗ, сумкӑран ҫул ҫине валли хатӗрленӗ апата кӑларса, вӑйне ҫирӗплетме, унпа пӗрлех тата ӳт-пӗвӗ аван мар чӗтренинчен хӑтӑлма шут тытрӗ.

Разыскав родник и лужайку, он пустил коня на траву, а сам подсел к воде, вынул из сумки припасенные харчи и решил подкрепиться дорожным обедом, а заодно и избавиться от неприятной дрожи в теле.

X // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех