Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

чӗрнисен (тĕпĕ: чӗр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Тен, пӗрене хулӑнӑш чӗрнисен айнех пулатчӗ-и вӑл, анчах Чиканкка тусӗ ӑна часах тӑна кӗртрӗ.

Куҫарса пулӑш

Тимӗр тӗклӗ ӑмӑрткайӑк // Геннадий Эсекел. Эсекел-Никифоров, Геннадий Леонтьевич. Вӗҫекен пан улмисем: халапсем, юмахсем, калавсем: [вӑтам ҫулхи шкул ачисем валли]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2019. — 60 с. — 46–56 с.

Тата ашпа тир шучӗпе кӑна мар, хуҫалӑхсенче выльӑхсем пуснӑ вӑхӑтра вуншар ҫул усӑ курман япаласен — мӑйракасен, пыршӑ-пакартан, шалти секреци парӗсен, чӗрнисен — шучӗпе те.

Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш экзамен // Василий Сипет. Сипет В.Н. Калавсем. — Шупашкар, «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2019. — 224 с. 70–96 с.

Ҫур сехет пек иртсен колонирен хӗрарӑм тухрӗ, ӑна лайӑхах асӑрхаса юлаймарӑм, анчах ут чӗрнисен сассине кӑштах паллатӑп».

Через полчаса из колонии выехала женщина, я не мог рассмотреть ее, но в стуке копыт было что-то знакомое».

VIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Лашине уттарса пырса Блюм темиҫе минутран ӑна чарчӗ, анчах пӑшӑхтарнӑ утӑн хӑйӑлти пӗччен сывлавӗ Блюма хӑйӗн хӑрушсӑрлӑхӗ тӗлӗшпе пӗр тумлам шанчӑклӑх та парнелемерӗ; вӑл — виҫҫӗмӗш хут — лаша пуҫӗ ҫине выртсах тимлӗн тӑнларӗ, унтан хыттӑн хумханса-чӗтренсе лашана револьвер аврине ҫапрӗ; хыҫалтан лаша ури чӗрнисен шӑплӑхра ҫухала-ҫухала вӑйлансах пыракан иккӗленӳсӗр-ҫирӗп тӑпӑртатӑвӗ уҫӑмлӑн, васкаварлӑн та тӳлеккӗн ҫывхарса килет…

Пустив лошадь шагом, он через несколько минут остановил ее, но одинокое, хриплое дыхание загнанного животного не подарило Блюму даже капли уверенности в своей безопасности; он прислушался в третий раз и, весь всколыхнувшись, ударил лошадь ручкой револьвера; сзади отчетливо, торопливо и тихо несся дробный, затерянный в тишине, уверенный стук копыт.

V. Шӑплӑх // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.

Спэнглер пӗлсе тӑнӑ: ку хайхи мустанг йӗрех пулнӑ; унӑн чӗрнисен паллисене вӑл тополь айӗнче, туслӑн туртса пӗтернӗ икӗ сигара юлашки выртнӑ ҫӗрте те, тата йӗрсем юн кӳлленчӗкӗ ӑшне путнӑ ҫӗрте те курнӑ.

Спенглер знал, что это был след того самого мустанга, отпечатки копыт которого он видел под тополем, там, где валялись два окурка дружески выкуренных сигар, где следы тонули в луже крови.

XL сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Хир сыснисен асав шӑлӗсемпе упа чӗрнисен йӗрӗсемсӗр кунта пӗр арҫын та ҫук темелле.

На теле каждого мужчины можно найти следы кабаньих клыков и медвежьих когтей.

Хӗлле хир сыснисене тытма кайни // Александр Галкин. Арсеньев В.К. Тайгари тӗлпулусем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 178 с. — 88–91 с.

Шлепкесем ҫинчен шыв юхмалли трупаран аннӑ пек шыв юхать; пончон арки — «рекадо» — ҫинҫе шыв яраписенчен тӑнӑ евӗрлех туйӑнать Лаша чӗрнисен айӗнчен фонтан пек сирпӗнекен пылчӑкпа вараланнӑ ҫулҫӳревҫӗсем икӗ ҫумӑр айӗнчен уттарса пыраҫҫӗ — пӗрре ҫӳлтен ҫӑвать, тепре ҫӗр ҫинчен сирпӗнет.

Вода стекала со шляп, как из водосточных труб; бахрома пончо — рекадо, — казалось, состояла из тонких водяных струек Облепленные грязью, фонтаном вырывавшейся из-под копыт лошадей, путешественники ехали шагом под двойным ливнем — падавшим с неба и взлетавшим в виде брызг с земли.

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Ҫул кайнӑҫемӗн тӑвалла чӑнкӑланса пырать, тӑпра ҫинче чулсем нумайлана пуҫларӗҫ, мул чӗрнисен айӗнчен чул муклашкисем хӑйпӑнса кайса аялалла шапӑртатса анаҫҫӗ.

Подъём становился всё круче, почва стала каменистой, и из-под копыт мулов вырывались и с шумом скатывались вниз каскады камней.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Вӗсен ҫывӑхӗнчен икӗ сотньӑран кая мар иртсе кайрӗ, ут чӗрнисен сассисем ҫаплах-ха хӑлхаран тухма пӗлмерӗҫ.

Прошло не меньше двух сотен, а топот все еще звучал.

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хура ҫӗртме пуссин юр айӗнчи хытхура пусса илнӗ пысӑк мар лаптӑкӗ, пӗр-пӗрин ҫине икӗ енчен талпӑнса килекен юланутсем хушшине лексе, ут чӗрнисен айне пулчӗ.

Короткий кусок бурьянистой, засыпанной снегом хуторской толоки, бывшей между двумя конными лавами, поглощался конскими копытами.

XXXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вырӑнӗ-вырӑнӗпе сиккипе ӗрӗхтерсе пычӗҫ; ҫанталӑк ҫумӑрсӑр тӑнипе пирченӗ ҫӗр ут чӗрнисен айӗнче типпӗн йынӑша-йынӑша юлчӗ.

Местами скакали наметом; глухо роптала под копытами зачерствевшая от бездождья земля.

XXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Унтан, Христоня тӗлӗнсе хашлатса янине илтсе, качака, ҫиҫӗм пек юман чӑтлӑхне тапса сикнӗ; казаксем вара унӑн тӗссӗр кӑвак чӗрнисен йӑлтӑрккипе тӗве тирӗ тӗслӗ кӗске хӳрине ҫеҫ курса юлма пултарнӑ.

Коза, услышав Христонин изумленный вздох, так махнула по молодому дубняку, что лишь мигнули в глазах казаков сине-сизые глянцевитые раковины копыт да верблюжьего цвета куцый хвост.

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Алексеев ямшӑкӗ хӳрисене ҫыхнӑ самӑр хура утсене хыпӑнуллӑн ӗрлесе хӑвалать; утсен чӗрнисен айӗнчен юр чӑмаккисем пӗтӗрӗнсе сирпӗнеҫҫӗ.

Кучер Алексеева гнал сытых вороных, с подвязанными хвостами лошадей; из-под копыт брызгали кругом снежные ошлепки.

XVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ут чӗрнисен айӗпе кӑнтӑр еннелле тап-такӑр ҫул тӑсӑлса юлать.

На юг текла из-под конских копыт накатанная дорога.

XXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Йӗнерӗ мӑйӗ ҫинех куҫса ларнӑ, татӑлса кайнӑ ӑмӑрлӑх чӗнӗсем ҫӗре ҫити усӑнса тӑраҫҫӗ, вӗсем лаша чӗрнисен хура-хӑмӑр ҫаврашкисене перӗнкелесе илеҫҫӗ.

Нарядная, отделанная серебром уздечка на нем была оборвана, концы поводов болтались, седло сбилось на самую холку, а лопнувшие ремни нагрудника свисали до земли, касаясь исчерна-лиловых раковин копыт.

33-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех