Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Анчах тахҫанах аманнӑ чӗрин тарӑн суранӗнчен чӗрӗ юн пӑчӑртанса тухма пуҫлани ыйхине хӑваларӗ.

Куҫарса пулӑш

III // Никифор Мранька. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 2-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.

Ҫав хушӑрах пуш-хир чӗрин таппине чунпа тӑнламан…

И все же в тишине что-то светится…

XXIV // Юрий Артемьев. Сент-Экзюпери Антуан де. Пӗчӗкҫеҫ принц: аллегориллӗ повесть-юмах. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2017. — 64 с.

Завьялов шӑп та Оля пурнӑҫӗ, унӑн ҫулӑмӗ, унӑн аллисен вӑйӗ, унӑн чӗрин таппи халь горизонт ҫийӗпе ҫав кӗмӗл пӑнча вӗҫтерсе пыни ҫинчен шухӑшларӗ.

Куҫарса пулӑш

Кунтан — ҫӑлтӑрсем патне! // Леонид Агаков. Чаковский А. Б. Инҫетри ҫӑлтӑр ҫути: повесть / А. Б. Чаковский ; вырӑсларан Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1966. — 275 с.

Учитель хӑйӗн воспитанникӗсемпе пӗрле ӳсет, вӗсене хӑйӗн чунне хывать, хӑйӗн чӗрин пӗр пайне парать.

Куҫарса пулӑш

Чӗрин пӗр пайне ачасене парать // Ильшат ХАЙРЕТДИНОВ. https://sutasul.ru/articles/v-rent/2023- ... at-3447604

Анчах вӑл ҫавӑн пек пулнинче эпӗ ун чӗрин, шухӑшӗсен, кӑмӑлӗн чӗркӗмӗл пек тасалӑхӗсӗр пуҫне урӑх нимӗн те курмарӑм, хам ҫавӑнтан мӗнле те пулин урӑхларах шухӑшлама пултарайманнишӗн савӑнтӑм.

Куҫарса пулӑш

Альбина // Василий Игнатьев. Игнатьев В.Г. Шӑпчӑк катинче: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 188 с. — 144–160 с.

Ҫак кун ун чӗрин вӗри таппи, ун кӑмӑл-туйӑмӗн таса ҫамрӑклӑхӗ пушшех те уҫҫӑнрах палӑрчӗ.

Куҫарса пулӑш

Пӗчӗк акӑшсен ташши // Василий Игнатьев. Игнатьев В.Г. Шӑпчӑк катинче: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 188 с. — 57–75 с.

Ҫапла пуҫланчӗ вӗсен, студентсен, пӗтӗмӗшле «пӗр-пӗрне килӗшӳллӗ гайкӑпа болтӑн», пӗрин чӗрин таппи тепринне ӳксе, кулатакан кӑвӑлти мӑшӑр кӑвакарчӑнсемле, йӗппе ҫипле, янкӑр тӳпе пек таса юратуллӑ, шурӑ ӑмсануллӑ пурнӑҫӗ.

Куҫарса пулӑш

Хӑлхасӑр, куҫсӑр вӑрманта // Василий Сипет. Сипет В. Хӑлхасӑр, куҫсӑр вӑрманта: повесть. — Шупашкар, «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2017. — 196 с.

Халӗ ҫав ҫыру, амӑш чӗрин ӑшшине илсе килнӗ пек, ывӑлӗн аллине килсе кӗчӗ.

И теперь оно с теплом ее сердца лежит на груди у сына, согревая его в далекой неведомой дали.

V // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Тепӗр тӗрлӗ шухӑш та йӑшӑлтатать ун чӗрин пӗр кӗтессинче: мӗскӗне перет Ярмулла, хыт кукар вӑл, тимӗр пӑрҫа.

В душе Михабара мешаются самые разные чувства: ах скупердяй, ишь, бедного изображает, хочет погубить нас всей семьей, жмот бездушный!

Пӑлхавҫӑ // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Ҫамраксене пулӑшакансем вӗсемсӗр пуҫне те тупӑнни Янтул чӗрин пӗр кӗтессинче кӗвӗҫӳ туйӑмӗ пекки вӑратрӗ пулас та (ҫамрӑксене чи малтан вӑл асӑрханӑ-ҫке-ха, яла та Ухтиванпа ун тусӗсӗне Янтул илсе килнӗ, вӗсен валли пӳрт те ҫавӑ тупма пулӑшнӑ, халӗ ырӑ ятлӑ пулса ларма ҫӑмӑл), Янтул вӑл намӑс туйӑма курӑнмиех пытарчӗ.

То, что нашлись люди, помимо них помогающие молодым, неприятно укололо Яндула и даже вызвало ревность: как же, ведь он первым нашел им кров, а теперь легко быть добренькими да заботливыми. Но он тут же подавил в себе это чувство и задумался над тем,

Кутӑн шалҫа // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Анчах эпӗ ӑна мана шаннӑшӑн тав тӑватӑп, ара, мана антӑратсах янӑ хӑюллӑ хӑтланӑша вӑл пӗтӗм чунне хывнӑ-ҫке: чӗрин талпӑнӑвне, хӗрӳ кӑмӑлне, паян телей тупас ӗмӗт-туйӑмне.

Но я был благодарен ей за ее доверие, какое она вложила в смутившую меня отчаянную выходку, полную безмолвной просьбы о сердечном, о пылком, о настоящем.

XXX сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Вӑл хӑйӗн хӗрӳ туйӑмлӑхне ултавсӑр тивӗҫтерет, анчах туйӑмӗсен хӗрӳлӗхӗ хурҫӑлла организмне аркатаймасть, унӑн кӑмӑл туртӑмӗпе ӑнтӑлӑвӗ ватӑлми чӗрин тата тӗреклӗ чунӗн ҫулӑмӗпе татти-сыпписӗр ҫӗнелсех-ҫамрӑклансах тӑраҫҫӗ.

Он честно служил страстям, но они не могли сломить его стальной организм, вечно обновляемый пламенем нестареющего сердца и непоколебимой души.

V. Мул тӑвӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

— Эсӗ каяс тенӗ ҫӗртен инҫех мар, анчах — «этем чӗрин ҫӗр-шывне».

— Не так далеко, как ты, может быть, хочешь, но — в «страну человеческого сердца».

VII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Сасартӑк чӗрин ҫиҫӗм евӗр, хӑвӑрт та ҫивӗч талтлатӑвӗ ӑна уҫӑмлӑн евитлерӗ: ҫак самант — юлашки.

И вдруг быстрый, как молния, острый толчок сердца сказал ему, что вот это мгновение — последнее.

VI. Тинг Блюма хӑваласа ҫитет // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.

Чӗрин канӑҫсӑр талтлатӑвӗ Блюма картах сиксе тӑма, темиҫе утӑм ярса пусма, унтан каллех ларма хистерӗ.

Беспокойный толчок сердца заставил Блюма вскочить, сделать несколько шагов и сесть снова.

II. Йывӑҫсем ҫеҫкере // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.

Вӑл халӗ — пурнӑҫ куҫӑмӗн чарӑну чӗрин чи варринче, тӗнчере мӗн пуррин урса кайса ҫаврӑнакан кустӑрми чупӑвӗн вилӗ пӑнчинче.

Он был в самом сердце остановки движения жизни, в мертвой точке оси бешено вращающегося колеса бытия.

VI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Пристав: «Эсӗ-и?» — тесе ыйтсан Нӑйӑлти мӗскӗн ҫапкаланчӑкӑн тата паттӑрӑн пӗлтерӗшне, пӗтӗмӗшле мӑнаҫлӑхпа пӗтӗмӗшле хӑпартланӑва чӗрин тарасипе виҫсе тишкерчӗ те — унтан шӑппӑн, анчах уҫӑмлӑн каласа хучӗ: — Эпӗ.

На вопрос пристава: — Ты? — Пискун, взвесив на весах сердца положение парии и героя, всеобщее снисхождение и всеобщий восторг — тихо, но внятно произнес: — Я.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 298–303 с.

Вӑл шӑпланчӗ, туйӑмӗсем ӑна ӳлӗм мӗн кӗтнине тӗпчеҫҫӗ, шанӑҫ пӗтнине ӗнентерме хӑтланакан чӗрин хаяр сассисене хирӗҫлесе Гнор хӑйӗнпе хӑй калаҫать:

Он помолчал, сосредоточился на том, что ожидало его, и продолжал говорить сам с собой, возражая жестоким голосам сердца, толкающим к отчаянию:

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Лару-тӑру ҫивӗчлӗхӗ сисчевлентерчӗ, сӑмахпа кӳрентерсен хӑраса ӳкекен, анчах хӑрушлӑхра ҫирӗп те хӑюллӑ чӗрин мӗн пур вӑя, ҫирӗп кӑмӑла вӑратма хистет.

Острота положения пробудила в ней всю силу и мужественность ее сердца, способного замереть в испуге от словесной обиды, но твердого и бесстрашного в опасности.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Вӑл тӑван ашшӗн чӗрин мухтавӗ.

Он — гордость моего родительского сердца.

II сыпӑк // Никита Волков. Стиветсон, Р.Л. Мул утравӗ: роман / вырӑсларан Н.Волков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 168 с.