Чӑваш чӗлхи корпусӗ

«Тьав-в-в-в-в! Тьав-в-в-в-в! Тьав-в-в-в-в!» — ҫунат ҫапса чӑвлаҫҫӗ, чӑйӑлтатаҫҫӗ, чӗриклетеҫҫӗ пилеш кайӑкӗсем, шӑкӑлчисем, ҫерҫисем.

Куҫарса пулӑш

Трофим // Василий Сипет. Сипет В.Н. Калавсем. — Шупашкар, «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2019. — 224 с. 96–116 с.

Уҫса яракан хапхасем чӗриклетеҫҫӗ — хресчен лавӗсем туха пуҫларӗҫ, пӗри юнашарах мӑн сасӑпа ҫухӑрчӗ:

Скрипели распахиваемые ворота — выезжали крестьянские подводы, и кто-то орал рядом:

III сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Вырнаҫтаракан парӑссен шӑлтӑрмисем чӗриклетеҫҫӗ, ҫӳлти рейӑсем ҫӗкленчӗҫ, парусин ҫилпе йывӑрланчӗ, руль умне тӑнӑ Гетрахсӑр, ҫывӑрма выртас умӗн калаҫас тӗллевпе каютӑран трюма йӑраланса кӗнӗ Тергенспа Петвексӑр пуҫне кӗҫех пурте ҫывӑрма саланса пӗтрӗҫ.

Заскрипели блоки устанавливаемых парусов; верхние реи поднялись, парусина отяготилась ветром, и все разбрелись спать, кроме Гетраха, ставшего к рулю, да Тергенса и Петвека, влезших из каюты в трюм, чтобы потолковать перед сном.

IV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Хӗвел тухӑҫ каҫ ӗнтрӗкне ытла та хӑвӑрт путать, пӗтме пӳрнӗ уйсене пуҫ тайнӑн — йывӑҫсем ӑмӑррӑн чӗриклетеҫҫӗ.

Восток тонул в ранних сумерках, и сумрачно скрипели деревья, кланяясь обреченным полям.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 310–317 с.

Тачӑ хупнӑ чӳрече хупӑлчисем тутӑхнӑ болчӗсемпе чӗриклетеҫҫӗ, юхмалли пӑрӑхсенчен шыв шарлаттарса тӑкӑнать; хаваслӑхшӑн ҫунакан чӗремӗрсене вӗлерме приговор палӑртнӑ ҫын шухӑшӗнчен те хурарах сӗм тӗттӗмлӗх кӗрсе вырнаҫнӑ.

Наглухо закрытые ставни скрипели заржавленными болтами, из водосточных труб хлестала вода, и мрак, чернее мысли приговоренного к смерти, закрадывался в наши сердца, жаждущие веселья.

«Тӑватӑ ҫил» штурманӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 117–123 с.

Пусӑ тарасисем чӗриклетеҫҫӗ.

Скрипели колодцы.

1 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Манӑн ҫеҫенхирелле каяс килчӗ, — унта халӗ, чечексен тунисен ҫинче сулкаланса, шӑрчӑксем чӗриклетеҫҫӗ, армути шӑрши кӗрет, пӗр пӗлӗтсӗр таса тӳпере тӑрисем шӑрантараҫҫӗ.

Манило в степь, где теперь стрекотали кузнечики, покачиваясь на стеблях, где пахло полынью и в безоблачной синеве заливались жаворонки.

3 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Кӗсмен тимӗррисем хуллен чӗриклетеҫҫӗ, шыв лӑпкӑн пӑшӑлтатса шӗпӗлтетет.

Уключины тихо поскрипывали, вода безмятежно бормотала.

1 // Аркадий Малов. Казакевич Э.Г. Кӑвак тетрадь: повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 158 с.

Ҫавӑнтах урапа кустӑрмисем чӗриклетеҫҫӗ, лаши те тулхӑркаласа илет.

Колеса скрыпели, лошадь фыркала…

Бирюк // Николай Степанов. Тургенев И. С. Сунарҫӑ ҫрса пынисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 172 с. — 148–157 с.

Саралса хӗрелсе кайнӑ курӑк ӑшӗнче шӑрчӑксем чӗриклетеҫҫӗ; путенесем те ирӗксӗррӗн пек кӑшкӑраҫҫӗ; уй-хир тӗлӗнче хурчӑкасем вӑрахӑн ярӑнса ҫӳреҫҫӗ, ҫуначӗсене хӑвӑрттӑн вылятса тата хӳрине сарса ярса час-часах пӗр вырӑнта чарӑнса тӑраҫҫӗ.

Кузнечики трещали в порыжелой траве; перепела кричали как бы нехотя; ястреба плавно носились над полями и часто останавливались на месте, быстро махая крылами и распустив хвост веером.

Кӗрен шыв // Николай Степанов. Тургенев И. С. Сунарҫӑ ҫрса пынисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 172 с. — 29–38 с.

Ҫак шӑплӑхра шӑрчӑксем чӗриклетеҫҫӗ, ҫӑмламас тӗкӗлтурасем нӑрлатаҫҫӗ.

И в этой тишине громко звенели кузнечики, жужжали мохнатые шмели.

II сыпӑк // Михаил Юрьев. Корольков Ю.М. Леня Голиков партизан: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 340 с.

Чӗриклетеҫҫӗ те ахлатаҫҫӗ кӑна урай хӑмисем, сентре ҫинче савӑт-сапа чӑнкӑртатать.

Скрипели, охали половицы, на полке дребезжала посуда.

Тӗлпулу // Николай Евстафьев. Баныкин, В. И. Чапаев ҫинчен: калавсем; Н. Евстафьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 128 с.

Тулта ҫаплах ҫил-тӑман ахӑрать, кантӑк хупписем чӗриклетеҫҫӗ.

Вьюга за окнами продолжала завывать, поскрипывали ставни.

I // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Шӑрчӑксем анчах ӗлӗкхи пекех, пер чарӑнмасӑр чӗриклетеҫҫӗ.

Только сверчки трещат по-прежнему неугомонно.

Тӑватӑ кун // Ярукка Сантри. Гаршин В.М. Тӑватӑ кун: калав. — Шупашкар: Республикӑри чӑваш кӗнеки кӑларакан уйрӑм, 1924. — 38 с.

Чӳрече умӗнче шӑрчӑксем чарӑнма пӗлми чӗриклетеҫҫӗ, вӗршӗнсем кӑшкӑраҫҫӗ.

За окном взапуски звенят кузнечики, кричат стрижи.

Эпир курнӑҫӑпӑр-ха // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Анчах ҫӳлте хытӑрах та хытӑрах переҫҫӗ, тӑрӑрӑн лекнӗрен карапсен тӗпӗсем чӗриклетеҫҫӗ.

Но наверху всё сильнее трещали выстрелы, скрипели, задевая о крышу, днища кораблей.

Контратака // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

«Вӗсем ҫав тери шавлӑн сывлаҫҫӗ тата мӑшлатаҫҫӗ, ҫавна пула кантӑксем чӗтренеҫҫӗ, кӗтесссенче ӳсен-тӑран хускалать, вӗсен марсианла мар тӗреклӗ кӗлеткисен айӗнче выртмӑшсем чӗриклетеҫҫӗ».

«Они дышали и сопели так громко, что дрожали стёкла, трепетали растения в углах, и кровати трещали под их не по-марсиански могучими телами».

Кану // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Пирӗн ансӑр урапан рессорӗсем хуллен кӑна чӗриклетеҫҫӗ.

Линейка поскрипывает рессорами.

Пакӑлти Микиш // Леонид Агаков. Троепольский, Г. Н. (1905-1995). Вунҫиччӗмӗш Прохор тата ыттисем: (агроном ҫырса пынисем). [Л. Я. Агаков куҫарнӑ]. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 132 с. — 3–17 с.

Вӗрен пушӑ ҫыхнине пула хытах силленчӗ; ӑна тытӑнтарнӑ ҫыранӑн икӗ енчи тӗревсем те чӗриклетеҫҫӗ.

Провисшая проволока дрожала, поскрипывая на деревянных крестовинах, к которым она была прикреплена у берегов.

23 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Ун ҫурӑмӗ хыҫӗнче шӑшисем чӗриклетеҫҫӗ, вӗсенчен вӑл ачаранпах йӗрӗнет.

В стене запищали мыши, они всегда вызывали у него отвращение.

22 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.