Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

чӑпӑрккана (тĕпĕ: чӑпӑркка) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Кучер вырӑнче мар пулӗ-ҫке? — ыйтрӗ Федоров, Тимушӑн аллинче сӳс кантриллӗ чӑпӑрккана асӑрхаса.

Куҫарса пулӑш

6 // Петр Осипов. Осипов П.Н. Пиччӗшӗпе шӑллӗ: роман. Шупашкар: Чӑваш чӗнеке издательстви, 1977. — 352 с.

Вӑл ман япаласене веҫех ҫыхса хунӑ: пӳскене те, мишкӑна та, кукуруза та, дзыгӑпа чӑпӑрккана та.

Она все мои вещи сложила: и мячик, и мишку, и початок, и дзыгу, и кнутик.

Асанне макӑрни // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Ҫак ӗҫ валли тунӑ та чӑпӑрккана.

На то и существует плетка.

Улттӑмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Фон Рихтер г-н пистолетсен ещӗкне йӑтса пырать, фон Дöнгоф г-н аллинчи пӗчӗк чӑпӑрккана ҫавӑркалать, — хӑйне хӑраман пек кӑтартасшӑн пулас.

Г-н фон Рихтер нес ящик с пистолетами, г-н фон Донгоф вертел в руке — вероятно, для «шику» — небольшой хлыстик.

XXII // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Карчӑк сак ҫинче выртакан чӑпӑрккана ярса тытрӗ.

 — И старуха схватила с лавки кнут.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Аттине хывса тӑхӑнсан, вӑл урапасем патне пычӗ, сарӑ турӑ лашана мӑйӗнчен лӑпкарӗ, лав ҫинчи чӗн чӑпӑрккана аллине тытрӗ, унтан хӗвел ҫине пӑхса илчӗ те, каялла ҫаврӑнса пӑхмасӑр, вӑрман чӑтлӑхнелле утрӗ.

Переобув сапоги, он подошел к телегам, похлопал каурого конька по шее, взял с воза ременный кнут и, посмотрев на солнышко, пошел, не оборачиваясь, в лесную гущу.

Ҫутаттӑр // Олимпиада Таллерова. Гайдар, Аркадий Петрович. Ҫутаттӑр: калав; вырӑсларан О.Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1971. — 44 с.

Чӑпӑрккана ӗҫе янипе ҫеҫ Григорин казака ҫав япаларан уйӑрма май килчӗ.

Только пустив в ход плеть, Григорию удалось заставить казака расстаться с приобретением.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Лаша малтанхи ҫухрӑмрах чӑм тара ӳкрӗ: халиччен нихҫан та ӑна хуҫи ҫавнашкал хӗрхенменни пулманччӗ-ха: хальхинче акӑ ҫул тӑршшӗпех чӑпӑрккана алӑран ямасӑр хӳтерсе пычӗ.

Кобыла вспотела на первой же версте; еще никогда хозяин не обращался с ней столь безжалостно: он не выпускал кнута из рук, беспрестанно погоняя ее.

XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Сотня командирӗ аллинчи чӑпӑрккана чӗм кӗчӗ тейӗн, вӑл пуҫ тавра пӗтӗрӗнсе илчӗ те акшарпа вараланса пӗтнӗ атӑ кунчи ҫине ҫатлатса ӳкрӗ.

Плеть в руке сотенного ожила, описала круг, щелкнув, опустилась на голенище измазанного известкой сапога.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пирӗн хушшӑмӑрта юн выртать пулин те, ют мар-ҫке эпир?!» — шухӑшларӗ Григорий, утне чӑпӑрккана урса кайнӑ пек ҫунтарнӑ май, сӑртран сикӗпе вӗҫтерсе анса.

Кровь легла промеж нас, но ить не чужие ж мы?!» — думал Григорий, бешено охаживая коня плетью, наметом спускаясь с бугра.

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пӗри ӳкет, унтан вара вӗтӗ ҫӑмлӑ шӑртланчӑк йӗр, чӑпӑрккана тивӗртнӗ хыҫҫӑн ут купарчи ҫинче юлакан йӗр майлӑ, хӑрӑм пек тӳпе анлӑшӗнче вӑрахчен йӑлтӑртатса тӑрать.

Падала одна, а потом долго светлел ворсистый след, как на конском крупе после удара кнутом.

III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унтан — чӑпӑрккана ҫавӑрса тытрӗ те вӑл, сотнике нимӗн тавҫӑрса илме памасӑр, питӗнчен, аллисенчен чӑпӑркка аврипе ҫунтарма тытӑнчӗ.

Перехватив кнут, он бил кнутовищем по лицу, по рукам, не давая сотнику опомниться.

24 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Маларах каланӑ сӑмах унӑн ӑс-тӑнӗ «пӑнтӑхнине» пӗлтерет ӗнтӗ, тепри вара — чӑпӑрккана пуҫ тайни пулать: тӗрӗк чӗлхине юратакан пӑлхар ҫынни, тӗрӗксене хӑйсене те юратса, пӗр вӗсенчен кӑна ҫӗр ҫинчи ырлӑха кӗтет-ҫке.

Первое свидетельствовало о косности и заплесневелости его ума, второе — о преклонении перед бичом: ведь любить турецкий язык мог только тот болгарин, который любил и самих турок или ждал от них благ земных.

XII. Бойчо Огнянов // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Кӗрнеклӗ хатӗрлевҫӗ лавҫа усал сасӑпа: «Хӑвала!» — тесе кӑшкӑрнӑ та, ун аллинчи чӑпӑрккана туртса илсе, сылтӑмри, тӗпри лашана хӑмсарнӑ, анчах ӑна ҫапма ӗлкӗреймен: иккӗмӗш хут пенипе вӑл урапа ҫине кайса ӳкнӗ.

Коренастый заготовитель дурным голосом крикнул вознице: «Гони!» — и, вырвав у него из руки кнут, замахнулся на правую дышловую, но хлестнуть ее не успел: второй выстрел уложил его на дрожках.

XXVI сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Чӑпӑрккана ниепле те тупаймастӑп-ха, мур илесшӗ!

Кнута вот никак не найду, зараза его возьми!

XVI сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Чӑпӑрккана талӑкӗпех алран ямастӑп.

Так круглые сутки и не выпускаю кнута из рук.

XVI сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Вӑл Устинӑн тарлӑ аллинчен чӑпӑркка аврине ҫӑмӑллӑн туртса илчӗ, аллине хытӑ сулса, чӑпӑрккана ҫултан инҫене ывӑтса ячӗ.

Он легко высвободил кнутовище из потной руки Устина, широко размахнулся, кинул кнут далеко в сторону от дороги.

XIII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Энтри пурте сӗтел хушшинчен тухсан алӑк каҫакӗ ҫумӗнче ҫакӑнса тӑракан чӑпӑрккана илчӗ те Валя патнелле утрӗ.

Куҫарса пулӑш

Вутра ҫунман уртӑш // Анатоли Ырьят. «Канаш», 11-21№

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех