Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Кӑмакин икӗ айӑккинче те, койкӑсем ҫинче, ҫӗтӗк ҫӑм чӑлхасемпе лутӑрканса пӗтнӗ гимнастеркӑсем тӑхӑннӑ — пӗр ҫирӗм ҫулхи штабс-капитан, тата тепӗр ҫирӗм икӗ ҫулхи подполковник выртаҫҫӗ.

С боков печки на койках лежали в рваных шерстяных носках и жеваных гимнастерках штабс-капитан двадцати лет и подполковник двадцати двух лет.

1 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Вӗсем ман урари чӑлхасемпе пушмаксенчен ҫав териех тӗлӗнсе кайрӗҫ, вӗсене чылайччен хыпашласа пӑхрӗҫ, хӑйсем тӗлӗннипе вӗсем кӗҫенсе тата пӗр-пӗрне темскер кӑтарткаласа илчӗҫ.

Мои башмаки и чулки повергли их в полное недоумение; они долго осматривали и ощупывали их, выражая ржаньем и жестами свое крайнее изумление.

Пӗрремӗш сыпӑк // Урхи Наумӗ, Куҫма Чулкаҫ. Свифт, Даниэль. Лемюэль Гулливер ҫулҫӳренисем; вырӑсларан Н. Урхипе К. Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 368 с.

Ҫав «патриотсем» йывӑрлӑхсем ҫинчен калаҫнӑ хушӑрах таптаннӑ тырпулшӑн тӳлеме, Мускав ҫуннӑ вӑхӑтра вӗҫсе кайнӑ шанчӑкӗсемшӗн укҫа тӳлеме, вӗлернӗ крепостнойсемшӗн, тӑватӑ кӑкшӑм хӑйма тӑкса янӑшӑн, турӑшсем ҫинчи кӗмӗлшӗн, Мускавран тарнӑ чухне ҫухатнӑ чӑлхасемпе кӗпесемшӗн тӳлеме ыйтнӑ.

Эти «патриоты» говорили о жертвах и требовали возместить убытки за вытоптанный урожай и за разлетевшихся при пожаре Москвы канареек, за убитых крепостных и разбитые четыре кувшина сливок, за серебряные оклады с икон и пропавшие при бегстве из Москвы чулки и шемизетки.

V сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ, Иван Яковлев. Брагин М.Г. Фельдмаршал Кутузов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 162 с.

«Мӗншӗн-ха вӑл ман ҫине ӗнер ҫав териех тинкерсе пӑхрӗ? — шухӑшларӗ Обломов — Андей ӑна чӑлхасемпе кӗпе ҫинчен каламан-ха тесе, турра асӑнать, хӑй манпа туслӑ пулни ҫинчен, эпир мӗнле ӳсни, вӗренни ҫинчен, пирӗн пурнӑҫра мӗн лайӑххи пулнӑ, ҫавсем ҫинчен йӑлтах каласа кӑтартнӑ, ҫав хушӑрах (акӑ ҫакна та каласа панӑ), Обломов мӗнле телейсӗр, ҫынсем ҫителӗксӗр пулӑшнипе унӑн мӗнпур ырӑ кӑмӑлӗ тӗп пулнине, пурнӑҫӗ епле япӑх иртсе пынине тата…»

«Что это она вчера смотрела так пристально на меня? — думал Обломов. — Андрей божится, что о чулках и о рубашке еще не говорил, а говорил о дружбе своей ко мне, о том, как мы росли, учились, — все, что было хорошего, и между тем (и это рассказал), как несчастлив Обломов, как гибнет все доброе от недостатка участия, деятельности, как слабо мерцает жизнь и как…»

V сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956