Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Карапсен типсе шултӑрканӑ хӳрисенче, ҫил ирӗклӗн ашкӑнса вӗрекен, ҫумӑр шывӗ шампӑртатакан трюмӗсенче, ҫӗрӗшнӗрен хурлӑхлӑн чӗриклетекен капитан рубкисенче гавань ҫапкаланчӑкӗсем хӳтлӗх тупнӑ е пурӑнкалаҫҫӗ темелле-и…

В рассохшихся кормах, в дырявых трюмах, где свободно гулял ветер и плескалась дождевая вода, в жалобно скрипящих от ветхости капитанских рубках ютились по ночам парии гавани.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Кӗсменҫӗсем, кимӗсен хӳрисенче тӑрса, хыпаланса ишме тытӑнчӗҫ.

Гребцы, стоя на кормах, проворно орудовали веслами.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унӑн хӗсӗк куҫӗсем, куҫ хӳрисенче эрешмен карти пек ҫинҫе те шутласа кӑлармалла мар йышлӑ пӗркеленчӗксемпе пӗрӗнсе, куҫхӗррипе пайӑркаланчӗҫ.

Узкие глаза его сморщились, излучив от углов несчетное множество паутинно тонких морщин.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.