Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӗрхеннӗн (тĕпĕ: хӗрхен) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ваҫиле хӗрхеннӗн шӑпланчӗ.

Куҫарса пулӑш

Пурнӑҫ виҫкӗтеслӗхӗ // Николай Сорокин. Сорокин Н.М. Тӑлӑх арӑм минтерӗ. Савнисен романӗ. – Шупашкар: «Ҫӗнӗ Вӑхӑт», 2019. – 216 с.

— Каҫарсам, тархасшӑн, — хӗрӗн сылтӑм аллин пӳрнисене хӗрхеннӗн чуптурӗ Эльгеев.

Куҫарса пулӑш

1 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Гольц ҫӗкленчӗ те мӑнтӑрккана хул пуҫҫинчен хӗрхеннӗн, ҫемҫен ҫапрӗ.

Гольц встал и ударил толстяка по плечу.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 291–297 с.

— Каясчӗ сан киле, — тет рабочи, арӑмӗ ҫине хӗрхеннӗн пӑхса.

— Воротилась бы домой, — поглядев на жену, сказал рабочий.

Чунсӑрлӑх // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Вӑл аллине илмесӗр, пуҫне хӗрхеннӗн сулкаласа, хӑвалӑхсем ҫине пӑхса ларнӑ.

Она сидела на стуле, не отнимала руки и глядела на лозищан, жалостно кивая головой.

VIII // Николай Иванов, Евстафий Владимиров. Короленко В.Г. Чӗлхесӗр: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 108 с.

Сасартӑк Аркадий ман пата пычӗ те, кӗнекене алӑран пӗр чӗнмесӗр, ҫав тери хӗрхеннӗн, пӗчӗк ачаран туртса илнӗ пек хуллен илсе, ман ума урӑх кӗнеке, нимӗҫле ҫырнӑскере, хучӗ…

Вдруг Аркадий подходит ко мне и молча, с этаким ласковым сожалением на лице, тихонько, как у ребенка, отнял у меня книгу и положил передо мной другую, немецкую…

X // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Курткӑм вара симӗспе сӑрнӑ сӗтел ҫинче хама хӗрхеннӗн курӑнать.

А куртка моя лежит себе на зеленом столе и смотрит на меня жалобно.

IX. Ӑнлантарса пани // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӑл ҫав ҫынсене хӗрхеннӗн туйӑнать: ҫак ӗҫченсем хӑйпе хирӗҫ маррине вӑл хӑй ӗмӗрӗнче вӗренсе ҫитнӗ; ку ҫынсем пулӑсем пекех иккенне, вӗсене ҫутҫанталӑкӑн кӗтмен ҫӗртен тухакан инкек-синкекӗсемпе куҫа-куҫӑн тӑрса кӗрешме тивнине, ҫав кӗрешӳре вӗсене ҫутҫанталӑк тавӑрма хатӗр тӑнине тинӗс тахҫанах пӗлнӗ.

Оно как бы жалело их: века его существования научили его понимать, что не те злоумышляют против него, которые строят; оно давно уже знает, что это только рабы, их роль бороться со стихиями лицом к лицу, а в этой борьбе готова и месть стихии им.

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Ҫывӑракан ача ҫине куҫне чарса темӗнле ытла хӗрхеннӗн пӑхать вӑл.

Широко открыв глаза, с каким-то болезненным недоумением вглядывался он в спящего мальчика.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пӗррехинче ҫапла вӑл пасьянс патне ларнӑччӗ, пуҫне сӗнкнӗччӗ, пӳрнипе сӗтеле тӑкӑртаттаратчӗ, карчӑк ун ҫине ытла хӗрхеннӗн пӑхса тӑчӗ.

Я видел однажды, как он сидел за пасьянсом, низко опустив голову, и задумчиво барабанил пальцами по столу, а она глядела на него с сожалением.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех