Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӗрхенеҫҫӗ (тĕпĕ: хӗрхен) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӗсем пире хӗрхенеҫҫӗ тетне?

Куҫарса пулӑш

13. Хусан княҫӗсем // Куҫма Турхан. Турхан К. С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: Истори романӗ. Иккӗмӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 559 с.

Курӑр халӗ, епле пурте хӗрхенеҫҫӗ мана паян!

Куҫарса пулӑш

8 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Ӗҫмӗшре Гент пеместпе пӗрех; ара, пурнӑҫшӑн питех те кирлӗ, аслӑ ҫак сехетсенче чӗр чунсем те пӗр-нӗрне хӗрхенеҫҫӗ.

Гент редко стрелял на водопое, следуя примеру животных, щадивших друг друга в эти великие часы острой животной необходимости.

VI. Караванри шуйттан // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

— Эсир, Ботредж, пӗлме тивӗҫлӗ, — хирӗҫлерӗ Стомадор, уншӑн «эсӗ» «эсирпе» ылмашӑнни интонаци улшӑннине пӗлтерет, — енчен те Гравелот тарсан Ван-Конета хирӗҫ пӑтӑрмахлӑ ӗҫ пуҫланать, ун чухне вара пурне те хӗрхенеҫҫӗ, каҫараҫҫӗ.

— Вы, Ботредж, должны знать, — возразил Стомадор, для которого смена «ты» на «вы» заменяла интонацию, — что, если Гравелот убежит, будет поднято скандальное дело против Ван-Конета, и тогда всех пощадят.

X сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Пысӑк хуйха кура, ачасем мана хӗрхенеҫҫӗ, чӑн-чӑн ҫапӑҫура пульӑпа аманнӑшӑн хисеплеҫҫӗ.

Уча подарил мне свою лучшую красно-рябую голубку, Абдулка Цыган дал кусок хлеба, политого подсолнечным маслом.

4 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Пилӗк ҫул каялла чылай ҫемьесем ун пек хваттерсенче пӑшӑрханмасӑрах пурӑнатчӗҫ: пӗр пӳлӗмлӗ хваттерте — пилӗк ҫын, пурте — ырӑ ҫынсем, пӗрне-пӗри ӑнланаҫҫӗ, хӗрхенеҫҫӗ, пулӑшаҫҫӗ, килӗштереҫҫӗ.

Лет пять назад такие условия были нормой для большинства семей: однокомнатная квартира и пять человек в ней, пять прекрасных, добрых, уступающих друг другу во всем, жалеющих друг друга.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

Пӗтӗм ҫурчӗпе уласа йӗреҫҫӗ вӗсем: калӑн ҫав, юратнӑ йӑмӑкне ытла хӗрхенеҫҫӗ тесе; йӑмӑкӗ вара хуйхӑрман пек ҫӳрет, йӗмест те, ахлатмасть те, курман-илтмен инҫе ҫула тухса кайма хатӗрленет.

Подняли плач по всему дому: вишь, больно им жалко меньшой сестры, любимой; а меньшая сестра и виду печального не кажет, не плачет, не охает и в дальний путь неведомый собирается.

Кӗрен чечек // Владимир Ухли. Аксаков С.Т. Кӗрен чечек: юмах. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 34 с. — 5–34 с.

Пӗрисем помещиксем енче, теприсем чухӑнсене те хӗрхенеҫҫӗ.

Одни держат сторону помещиков, другие, напротив, сочувствуют беднякам.

XIX // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

— Турӑсем мана хам тивӗҫлинчен те ытларах хӗрхенеҫҫӗ ҫав, турӑпа тан Валерия.

— Боги мне покровительствуют гораздо больше, чем я заслужил, божественная Валерия.

V сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

— А эсӗ, астуса пӑх-ха: ҫынсем епле пит сахал хӗрхенеҫҫӗ вӑя, хӑйсен вӑйне те, ҫын вӑйне те, э?

— А ты погляди, как мало люди силу берегут, и свою и чужую, а?

XX. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Ун патне кӳршӗсем те, аякра пурӑнакан ял ҫыннисем те пухӑннӑ, килхушши туллиех чыхӑннӑ та ахлатаҫҫӗ, хӗрхенеҫҫӗ, шеллеҫҫӗ.

Собрались и соседи и дальние односельчане, набились во дворе, ахают, сожалеют, сочувствуют:

Балалайкӑллӑ Йӑкӑнат // Леонид Агаков. Троепольский, Г. Н. (1905-1995). Вунҫиччӗмӗш Прохор тата ыттисем: (агроном ҫырса пынисем). [Л. Я. Агаков куҫарнӑ]. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 132 с. — 84–108 с.

Вӗсем мана хӗрхенеҫҫӗ — ҫавна эпӗ пур енчен те сисетӗп.

Они сочувствуют моему горю — я это вижу по их лицам.

I // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

Виҫӗ ҫын пӗр харӑс ун ҫинелле пӑхрӗҫ, вара вӗсенчен пӗри ҫапла шухӑшларӗ: тен, Тихонпа манах ҫак тӑлӑха юлнӑ йытта унӑн ҫӗре чавса чикнӗ хуҫине хӗрхеннинчен ытларах хӗрхенеҫҫӗ пулӗ, терӗ.

Трое людей посмотрели на неё, и один из них мельком подумал, что, может быть, Тихон и монах гораздо больше жалеют осиротевшую собаку, чем её хозяина, зарытого в землю.

IV сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

— Рабочисем тетене хӗрхенеҫҫӗ.

— Рабочие жалеют дядю.

IV сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Фашистсем партизансене ним хӗрхенмесӗр персе вӗлереҫҫӗ, кунта хӗрхенеҫҫӗ!

Фашисты беспощадно расстреливали партизан, а тут такое великодушие.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

Тупата, выльӑха хӗрхенеҫҫӗ, ав, ҫынна тесен…

Вот жизнь: скотину жалеют, а человека…

X. Янташ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Пысӑккисем ачасене пит хӗрхенеҫҫӗ, ҫак мӗскӗнсене мӗншӗн халех чӗр тамӑка килсе чикеҫҫӗ-ши теҫҫӗ.

Взрослые их очень жалеют, мол, заживо в гроб загоняют малолеток…

IX. Юлташсен тупи // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Унпа пӗрле пайтах йывӑр кунсем чӑтса ирттернӗ; вӑл хӑй циркулярсене, инструкцисене тата ларусене юратнипе тем тери йӑлӑхтарса ҫитернӗ пулин те, ӑна хӗрхенеҫҫӗ.

Много трудных дней было прожито с ним, и, как ни надоел он своим пристрастием к циркулярам, инструкциям и заседаниям, его жалели.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Судьясем, тутисене чӑплаттарса, ӗҫлеме тата хуҫана пуянлатма, савӑнса киленме тата ҫӗнӗ ӗҫсем тума пултарас ӳт-пӳсене хӗрхенеҫҫӗ.

Они чмокают губами и жалеют эти тела, способные работать и обогащать, наслаждаться и творить.

XXVI // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Вӗсем хайсемшӗн тӳррӗн ӗҫленӗ Иудӑна мар, хӑйсен кӗмӗл укҫине хӗрхенеҫҫӗ.

Не Иуду верного своего жалеют, а — серебреники…

XXVI // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех