Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӗрлӗрех (тĕпĕ: хӗрлӗ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫиеле чавса кӑларнӑ хӗрлӗрех тӑм катӑкӗсем ҫӳлӗ купасем ҫинчен айккинелле юхса ӑнса ешӗл курӑка пусара-пусара хураҫҫӗ.

Комья выкинутой наверх красноватой глины осыпались с высоких куч и приминали траву.

VIII сыпӑк // Михаил Юрьев. Корольков Ю.М. Леня Голиков партизан: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 340 с.

Мускат мӑйӑрӗн симӗс йывӑҫҫисен хушшинче унта та кунта та ҫӳлӗ хырсен, сарлака ӗмӗлке ӳкнӗскерсен, хӗрлӗрех колоннисем кармашса тӑраҫҫӗ.

Среди зеленых зарослей мускатного ореха там и сям возвышались багряные колонны высоких сосен, бросавших широкую тень.

XXXI сыпӑк // Никита Волков. Стиветсон, Р.Л. Мул утравӗ: роман / вырӑсларан Н.Волков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 168 с.

Виктор вара ҫав тангенссемпе котангенссем ҫинчен итлемест, урӑххи ҫинчен шухӑшлать вӑл: уйрӑлас килмест унӑн ҫав тангенссенчен, вуникӗ листаллӑ тетрадьсенчен, кушӑрха та хӗрлӗрех линолеумпа витнӗ илемсӗр тускаран та уйрӑлас килмест.

А Виктор не вслушивается ни в какие подробности насчет тангенсов и котангенсов, он думает о том, как не хочется ему расставаться с этими тангенсами, с тетрадями в двенадцать листков и даже с классной неопрятной доской, покрытой рыжим пузырчатым линолеумом.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

Чӗркуҫҫисене аллипе чӑмӑртаса ларакан Соловьев хӗвел аннӑ вӑхӑтри хӗрлӗрех сӑнлӑ Атӑл ҫине кус илмесӗр пӑхса пычӗ.

Обхватив руками колено, Соловьёв уставился неподвижным взглядом на багровую от заката Волгу.

Аташ // Николай Евстафьев. Баныкин, В. И. Чапаев ҫинчен: калавсем; Н. Евстафьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 128 с.

Чӳречесен аялти кантӑкӗсем хӗрлӗрех ҫемҫе тӗспе ҫунса тӑраҫҫӗ.

Нижние стёкла в окнах горели тусклым багрянцем.

Хаклӑ хӑна // Николай Евстафьев. Баныкин, В. И. Чапаев ҫинчен: калавсем; Н. Евстафьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 128 с.

Каҫ пуличченех тӳпере хӗрлӗрех таса мар пӗлӗтсем пуҫтарӑнма пуҫларӗҫ.

Ещё перед вечером на небе собрались грязно-лиловые тучи.

Николаевска илни // Николай Евстафьев. Баныкин, В. И. Чапаев ҫинчен: калавсем; Н. Евстафьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 128 с.

Семён, аллине хуллен ҫӗклесе, саранчана ывҫипе хупласшӑн пулчӗ, анчах лешӗ сикрӗ те, хӗрлӗрех ҫӳхе ҫунаттисене сарса, вӗҫсе кайрӗ.

Семен легонько поднял руку и хотел прикрыть ладонью саранчу, но она прыгнула и улетела, раскинув тонкие рыжеватые крылья.

Николаевска илни // Николай Евстафьев. Баныкин, В. И. Чапаев ҫинчен: калавсем; Н. Евстафьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 128 с.

Эпӗ ҫак сӑмахсене пурне те ҫилленсе каларӑм, вӑл мана курӑк ҫине выртсах итлерӗ, хӑй айӑплӑ та хыпӑнса ӳкнӗскер, ылтӑн пек йӑлтӑрка ҫӑмлӑ, мӑнкӑмӑллӑ ирландец — Ярик мар, темӗнле хӗрлӗрех, нимӗне тӑман, лапчӑннӑ тимӗр шапа пек выртать.

Я все высказал суровым голосом, и он выслушал меня, лежа на траве, виноватый, смущенный, не Ярик — золотистый, гордый ирландец, а какая-то рыжая, ничтожная, сплющенная черепаха.

Ултавлӑ колбаса // Никита Волков. Пришвин М.М. Ярик: калавсем; вырӑсларан Н. Волков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1939. — 16 с. — 11–16 с.

Хӗр куҫкӗски ҫинче хӑйӗн чӳхенчӗк сӑнне курнӑ, пичӗ шуралса кайнипе тулли тутисем унӑн тата та хӗрлӗрех курӑннӑ.

Глядела в зеркало на свое взволнованное лицо, на котором крупные и сочные губы казались еще краснее от бледности щек.

XI // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Юлашкинчен ӑна аранах лешӗнчен хӑйпӑтса илнӗ, такамсем ун ҫине выртса уртӑннӑ, вара вӑл урисен вӗҫӗнче, урайӗнче, хӑй хӗнесе пӑрахнӑ ҫынна, хӗрлӗрех тӗтре витӗр курнӑ пек, асӑрханӑ.

Наконец его оторвали, навалились на него, и, как сквозь красноватый дым, он увидел пред собой, на полу, у ног своих, избитого им человека.

VII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Лампӑн хӗрлӗрех ҫути ҫуйхавлӑ пӑшӑрхану панӑ.

Красноватый свет лампы тревожное наводил уныние.

VI // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Шурӑ чаршава пула вӗсен хӗрлӗ тутисем пушшех те хӗрлӗрех курӑнаҫҫӗ.

На фоне белого полога их красные губы выделялись особенно ярко.

II // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Ун айӗнче тем пысӑкӑш хӗрлӗрех сарӑ йӑрӑм выртать.

Под ней протянулась на неизмеримое пространство оранжевая полоса.

Эпир килелле вӗҫетпӗр // Александр Клементьев. Тихонов Н.С. Пакистан ҫинчен: калавсем; вырӑсларан А. Клементьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 99 с.

Вӑл хӗрлӗ те ҫутӑ хӗрлӗрех ӑшӑх вырӑнсем юшкӑнпа тулнӑ пӑтранчӑк пӑчӑртатса тӑракан шывалла кӗрет, Атток тӗлӗнче, шыв пӑрӑнса кайнӑ вырӑнтан пуҫласа, ту ҫумӗпе тинӗселле юхать, кунта вӑл нимӗнле чӑрмав та тӗл пулмасӑр хӑватлӑ хумӗсемпе тӗпренекен ҫырансене ҫийӗнтерет.

Рыжие и фиолетовые отмели вонзались в мутную, чуть кипящую воду, насыщенную илом, потому что начиная с поворота у Аттока, прорвав горные преграды, Инд течет к морю, не встречая преград и смывая могучей волной мягкие, крошащиеся берега.

Хаваслӑ шӳт // Александр Клементьев. Тихонов Н.С. Пакистан ҫинчен: калавсем; вырӑсларан А. Клементьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 99 с.

Хӑй хӗрлӗрех сӑн-питлӗччӗ, хӗпӗртенипе кулкаларах тӑратчӗ, ачасем ҫине тулли кӑмӑлпа пӑха-пӑха илетчӗ.

Лицо у него было красноватое, он улыбался от радости и с удовлетворением посматривал на ребят.

«Ҫамрӑк гварди» // Василий Юдин. Кошевая Е. Ывӑлӑм ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 208 с.

Хӗрлӗрех ҫӳҫӗ хушшинче шурӑ пичӗ ытларах палӑрса тӑнӑ хӑюллӑ кӑвак куҫӗсем йӑлтӑртатса ҫуннӑ.

На фоне рыжих волос выделялось белое лицо, ярко горели голубые глаза.

XVII сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Ӑна орангутанг теҫҫӗ, вӑл хура мар, хӗрлӗрех тӗслӗ.

Она называется орангутанг, и она не чёрная, а рыжая.

Орангутанг пысӑк упӑте // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Револьверӗн хӗрлӗрех шнурӗ унӑн мӑйӗ тавра явӑннӑ.

Оранжевый шнурок от револьвера обвивал его шею.

6 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Нюрӑн хӗрлӗрех ҫивӗчӗсем татӑлса ыткӑнса каяс пек хӑвӑрттӑн пуҫӗ ҫине ҫӗкленсе выртаҫҫӗ.

Рыжие косы Нюры с таким негодованием взлетают, что, кажется, вот-вот оторвутся.

Эсӗ вӗренсе ҫитӗн // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Пуҫне ҫӗклесен, инҫетре, малта, ҫӗрпе пӗлӗт пӗрлешнӗ тӗлтех, хӗвел тухнӑ чухнехи пӗлӗтсем евӗрлӗ хӗрлӗрех тӗтӗм ҫӗкленнине курчӗ вӑл.

А когда он поднимает голову, далеко впереди, у самого горизонта, клубится розовый дым, словно облака на рассвете.

«Ашхабад» // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех