Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӗрлӗрех (тĕпĕ: хӗрлӗ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫак самантрах Кволльпе урапи тата лаши унӑн чӗрнисем лексе ҫӗкленӗ хӗрлӗрех, куҫа ҫиекен тусан пӗлӗтӗнче ҫухалчӗҫ.

Почти в тот же момент Кволль, дрожки и лошадь скрылись в облаках едкой, красноватой пыли, поднятой копытами.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 310–317 с.

Урисенче — тир туфли, хыҫалалла янӑ капюшонлӑ хӗрлӗрех хура балахон уртса янӑ.

Был он обут в меховые туфли, а одет в коричневый балахон с откинутым капюшоном.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 174–191 с.

Тӗсӗ — хӗрлӗрех хӑмӑр, шупка кӗренрех.

Цвет был коричневый с розовым.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 49–57 с.

Лампӑсен хӗрлӗрех уҫӑмсӑр ҫути тӳр кӗтеслӗ тарӑн шӑтӑксенчи сӑрӑ алӑксен симметри речӗсене тӗксӗммӗн кӑтартать.

Глухой красноватый свет ламп озарял симметрический ряд серых дверей в глубоких нишах.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 23–48 с.

Ырӑ мар, тӗлӗнмеллерех ҫак шӑплӑх темиҫе саманта тӑсӑлчӗ; сасартӑк, ӑнсӑртран, хӗрлӗрех хӗлхемчӗк хӑйӑр ҫинче Гнор пӑшал кӗпҫипе е патак таткипе ҫырнӑ сӑмахсене курчӗ:

Еще продолжалось неловкое и странное молчание, как вдруг, случайно, на искристом красноватом песке Гнор прочел фразу, выведенную дулом ружья или куском палки:

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

«…тата Нок, ҫирӗм пилӗк ҫулта, вӑтам пӳллӗ, тӳрӗ, ҫирӗп кӗлеткеллӗ, ҫӳҫӗ кӑтрарах, хӗрлӗрех, куҫӗсем хӑмӑр; кӗре питлӗ, сулахай хӑлхи айӗнче пысӑк тур палли — пӑрҫа пысӑкӑшскер; алли-ури пӗчӗк; куҫ харшисем кӗске; урӑх паллӑ ҫук.

«…и Нок, двадцати пяти лет, среднего роста, правильного и крепкого сложения, волосы вьющиеся, рыжеватые, глаза карие; лицо смуглое, под левым ухом большое родимое пятно, величиной с боб; маленькие руки и ноги; брови короткие; других примет не имеет.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Эпир гранит хуҫланчӑкӗн сенкерлӗхпе тата шап-шурӑлӑхпа йӑлтӑртатакан ҫыран юхӑмӗнче тӑратпӑр, юхӑм урлӑ, пирӗн умра пӗрлешсе, хӗрлӗрех мӗлке евӗр тиркевлӗ арккӑ ҫакӑнса тӑрать.

Мы стояли на берегу потока, сверкавшего синевой и белизной в изломах гранита, сомкнувшегося впереди нас, через поток, прихотливой тенисто-краснеющей аркой.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 211–227 с.

Унӑн нӑкӑ питҫӑмарти кӗрхи анис евӗр кӗренленнӗ, чакӑр куҫӗ пӳлӗм тӗксӗмӗнче тарӑнраххӑн, темле шалти ачашлӑхпа ӑшшӑн илӗртнӗн туйӑнать, кӑшт мӑкӑрӑларах тӑракан тути вара, тупата, майрасен сӑрланӑ тутисенчен хӗрлӗрех.

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Вӗсен ӗлкинче катрамлӑхпа тӳрккеслӗх ҫук; шӗвӗр вӗҫлӗскерсем, хӗрлӗрех ӑвӑсран ҫӳхе пӳрнесемпе йӑваласа тунӑн ҫӑмӑлскерсем — изумруд тӗслӗ уҫланкӑ хӗррисенче симӗс пурҫӑн ҫине ывӑтнӑ корал мӑй ҫыххилле йӑлтӑртатаҫҫӗ.

В очертаниях их не было массивности и тупости; остроконечные, легкие, словно вылепленные тонкими пальцами из красноватого воска, они сверкали по краям изумрудной поляны коралловым ожерельем, брошенным на зеленый шелк.

II. Вӑрман мӗн калать // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 91–116 с.

Шурӑ, витӗр курӑнакан хӗрлӗрех хура тымарлӑ, тӗксӗм шупка хӗрлӗ, сенкер — вӗсем куҫа йӑмӑхтараҫҫӗ, йӗкӗлтеҫҫӗ, хавхалантараҫҫӗ те тӗлӗнтереҫҫӗ.

Белые, коричневые с прозрачными жилками, матово-розовые, синие — они утомляли зрение, дразнили и восхищали.

II. Вӑрман мӗн калать // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 91–116 с.

Ассоль килсе ҫитсен пурте шӑпланчӗҫ, пурте унран хӑраса пӑрӑнчӗҫ, вӑл вара — ҫухалса кайнӑскер, аптӑраса ӳкнӗскер, телейлӗскер — вӗри хӑйӑр пушӑлӑхӗнче пӗччен тӑрса юлчӗ, аллисене ҫӳллӗ карап еннелле хевтесӗррӗн тӑснӑскер — хӑй кӗтнӗ тӗлӗнтермӗшрен те хӗрлӗрех питпе хытса тӑчӗ…

Как только появилась Ассоль, все смолкли, все со страхом отошли от нее, и она осталась одна средь пустоты знойного песка, растерянная, пристыженная, счастливая, с лицом не менее алым, чем ее чудо, беспомощно протянув руки к высокому кораблю.

VII. Хӗрлӗ «Вӑрттӑнлӑх» // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Амӑшӗн пысӑк та тӗксӗм куҫӗсем ачан бронза тӗслӗ хӗрлӗрех пичӗ ҫине ӑш кӑмӑлпа юратса пӑхнӑ.

Большие темные глаза матери смотрели с любовью на маленькое личико цвета красноватой бронзы.

Ачана ят параҫҫӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Джеймс Ш. Пӗчӗк индеец Синопа: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 109 с.

Малта ҫунакан кӑвайтсен хӗрлӗрех вучӗсем курӑна пуҫлаҫҫӗ.

Впереди показались красноватые огоньки костров.

7 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Ҫырма ҫывӑхӗнче хӗрлӗрех кӑвайт ҫутисем курӑнаҫҫӗ.

Ближе к реке краснели огоньки костров.

4 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Ун чухне Агриппинӑшӑн нимӗн те хӑрушӑ пек марччӗ: хӗрлӗрех тӗслӗ ҫеҫен хир, ним хускалми выртакан Иванӑн шӑмшакки, умра — хӗҫпӑшал ҫивчӗшӗсене вылятса пыракан нимӗҫсем курӑнатчӗҫ.

Тогда ей как будто и не было страшно: красноватая степь, неподвижное тело Ивана, впереди — немцы, бегущие с лезвиями.

1 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Лампа ҫути хутсемпе кӗнекесем ҫине ӳкет, Владимир Ильичӑн хӗрлӗрех тӗклӗ пысӑк аллисене ҫутатать: хӑй ҫав вӑхӑтрах темле хут татӑкне шырать.

Белый свет лег на бумаги и книги, на большие, с рыжеватыми волосками, его руки, торопливо искавшие какой-то листочек.

3 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Юлташӗсем ӑна мӑкӑрланакан пушар еннелле тӗллесе кӑтартаҫҫӗ: вӑл енчен, ҫулпа, темле юланутлӑ ҫын, пуҫне уснӑ лашине уттарса, хӑй умӗнчен хӗрлӗрех сӑнлӑ вӑрӑм ӗмӗлкине хӑваласа килет.

Они указывали в сторону зарева: оттуда по дороге, гоня перед собой длинную красноватую тень, ехал какой-то человек шагом на понурой лошади.

6 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Мал енне, эрӗм тӗмисем урлӑ, Гапка пуҫӗнчен хӗрлӗрех тӗслӗ мӗлке ӳкет.

Красноватая тень от гапкиной головы потянулась через кустики полыни.

6 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Хӑйне те вӗри тусан витӗр хӗрлӗрех тӗслӗ мираж курӑнма тытӑнсассӑн, вӑл знамя йӑтнӑ ҫынна: — А ну! Паттӑртараххӑн!.. — тесе хурать.

Когда уже и ему начинал мерещиться красноватый мираж сквозь раскаленную пыль, Лукаш говорил знаменосцу: — А ну! Бодрей!..

6 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Унпа юнашар хӗрлӗрех сӑран пиншак тата така тирӗнчен ҫӗленӗ ҫӗлӗк тӑхӑннӑ тӗреклӗ арҫын вырнаҫнӑ.

Рядом с ней — дядька в оранжевом кожухе и в бараньей шапке.

3 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех