Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӗлӗхсен (тĕпĕ: хӗлӗх) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хӗлӗхсен сасси мар, чӗрӗ сас, этем чунӗн сасси янӑраса тухать зала.

Куҫарса пулӑш

Пурнӑҫ пуҫламӑшӗ // Василий Игнатьев. Игнатьев В.Г. Шӑпчӑк катинче: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 188 с. — 37–56 с.

Унтан хӗлӗхсен ик енӗпе пӗрер улӑм пушӑт хучӗ те ҫиппе ҫыхса ҫирӗплетрӗ.

Куҫарса пулӑш

Пукане // Ираида Петрова. Петрова, И. А. Татюк: повесть: кӗҫӗн ҫулхи шкул ачисем валли. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1969. — 126 с.

Ҫав вӑхӑтра лавккаран урам урлӑшӗнче ҫапкаланчӑк мусӑкҫӑ виолончельне ӗнӗрме, ӑна тӳлек сӗркӗчпе хурлӑхлӑн те селӗммӗн калаҫтарма пикенчӗ; унӑн юлташӗ, флейтист, хӗлӗхсен юррине пыртан шӑхӑрса тухакан мӑкӑртатупа хупласа хучӗ; шӑрӑхра тӗлӗрекен картишӗнче вӗсем пуҫланӑ ҫӑмӑл кӗвве илтнӗ-илтменех Грэй малалла мӗн тумаллине ӑнланчӗ.

Тем временем через улицу от того места, где была лавка, бродячий музыкант, настроив виолончель, заставил ее тихим смычком говорить грустно и хорошо; его товарищ, флейтист, осыпал пение струи лепетом горлового свиста; простая песенка, которою они огласили дремлющий в жаре двор, достигла ушей Грэя, и тотчас он понял, что следует ему делать дальше.

V. Хатӗрленӳ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Ҫемҫе те ырӑ шӑршлӑ шупка сӗмлӗхпе тулнӑ пӗчӗк пӳлӗмре ҫинҫе хӗлӗхсен ҫепӗҫ сасси хурланчӑклӑн чӗтреннӗ.

Нежные звуки тонких струн печально дрожали в тесной комнате, полной мягкого и душистого сумрака.

VI // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

 — Суккӑрсе-ене па-амӑр-ши… — йывӑҫ кӑстӑрчӑк сӑрлатни ҫумне ҫамрӑкӑн алли айӗнчи хӗлӗхсен лӑпкӑ янравӗ хутшӑнчӗ.

— По-дайте сли-пеньким… — к жужжанию колеса присоединился тихий перебор струн под пальцами юноши.

X // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Сылтӑм аллин пӳрнисем айӗнчен хӗлӗхсен тӗлӗнмелле уҫӑ сассисем пӑлхануллӑн ҫӗкленсе хӑпарчӗҫ те, хӑраса ӳкнӗ кайӑксем пек ярӑнса, хулӑн сасӑллӑ нотӑсен тӗксӗм фонӗ ҫинче кӗпӗрленсе вӗҫме тытӑнчӗҫ.

Из-под пальцев правой руки, светло звеня, тревожной стаей полетели странно прозрачные крики струн и закачались, забились, как испуганные птицы, на темном фоне низких нот.

III // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Муций малтанах темиҫе салхуллӑ кӗвӗ каларӗ, хӑй пӗлтернӗ тӑрӑх, халӑх юррисем, вӗсем итальян халӑхӗшӗн тӗлӗнмеллерех те, илемсӗртерех те; хурҫӑ хӗлӗхсен сасси хурлӑхлӑ та вӑйсӑр.

Муций сыграл сперва несколько заунывных, по его словам, народных песен, странных и даже диких для итальянского слуха; звук металлических струн был жалобен и слаб.

III // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 64–83 с.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех