Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӑпмарӗҫ (тĕпĕ: хӑп) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Тутар княҫӗсем ҫеҫ чатӑр умӗнчен хӑпмарӗҫ — хӑйсене ятарласа чӗнмесӗр вӗсем аслӑ князь патне ҫывхарма хӑймарӗҫ-ха.

Куҫарса пулӑш

8. Новоград Свияжский // Куҫма Турхан. Турхан К. С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: Истори романӗ. Иккӗмӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 559 с.

— Темех мар, — хирӗҫлерӗ Дрибб, ҫав вӑхӑтрах унӑн чӑнласах ҫӑткӑн куҫӗсем ҫӑмламас сӑсарсенчен хӑпмарӗҫ.

— Пустяки, — возразил Дрибб, с серьезной жадностью в глазах глядя на пушистых бобров.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 382–396 с.

Анчах ӗмӗлкесем унран ҫӗрӗпех хӑпмарӗҫ.

Но тени не отступали от него всю ночь.

Ыйхӑсӑр ҫӗр // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Славка, Генка тата Костя, Сашӑна, чӑнах та, хуралланӑ пек, ун патӗнчен пӗр утӑм та хӑпмарӗҫ, Наташа ҫине тӑшман ҫине пӑхса тӑнӑ пек пӑхса тӑчӗҫ.

Славка, Генка и Костя не отходили от Саши ни на шаг и враждебно глядели на Наташу.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Ирхине ачасем Степан Ильичран хӑпмарӗҫ.

Утром ребята не отходили от Степана Ильича.

43 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

«Ҫав пурнӑҫ калле таврӑнаймӗ, вӗсенчен нихӑшне те кураймӑп» — вӑл ассӑн сывласа илчӗ те, хӑйӗн асаилӗвӗсене манас тесе, ҫул ҫинелле пӑхма пуҫларӗ, анчах асаилӳсем ҫаплах хӑпмарӗҫ.

«Не вернется уже более эта жизнь, не увижу я никого из них», — и, горько вздохнув, он стал смотреть на дорогу, чтобы оторваться от своих видений, но видения были сильны и навязчивы.

Пӗрремӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Икӗ сехете яхӑн хӑпмарӗҫ вӗсем ман ҫумран, чӗлхе ывӑниччен калаҫтарчӗҫ, юлашкинчен вӑл ҫаврӑнаймиех пулса ҫитрӗ, эпӗ вӗсене хам ҫемье ҫинчен — тепӗр майлӑ Сойерсен ҫемйи ҫинчен питӗ нумай каласа кӑтартрӑм, пӗр ҫемье ҫинчен мар, вунӑ ҫемье ҫинчен калаҫрӑм тейӗн ҫав.

Они ко мне целых два часа приставали, я весь язык себе отболтал, рассказывая, так что он едва ворочался; и рассказал я им про свою семью — то есть про семью Сойеров — столько, что хватило бы и на целый десяток таких семей.

Вӑтӑр иккӗмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Унччен нихҫан та хӑйсемшӗн ку тери тӑрӑшман ашшӗ хальхинче ҫавӑн пек тимлӗ пулнинчен тӗлӗннӗ ачисем малтанах ун ҫине шанмасӑртарах пӑхрӗҫ, анчах каярахпа ун патӗнчен самантлӑха та хӑпмарӗҫ, каҫалапа вара, Григорий хире кайма пуҫтарӑнсан, Мишатка куҫҫульне аран чарса каларӗ:

Дети, к которым Григорий никогда прежде не проявлял такого внимания, вначале отнеслись к его затеям с недоверием, но потом уже ни на минуту не отходили от него, и под вечер, когда Григорий собрался ехать в поле, Мишатка, сдерживая слезы, заявил:

XVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хӑшӗсем хӑранипе вилнӗ ҫын пек ҫӗр ҫине пере-пере анчӗҫ, теприсен сехрисем чутах хӑпмарӗҫ.

Иные чуть не умерли со страху и упали на землю как мертвые, у других душа ушла в пятки.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех