Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Ҫитменнине тата ытла нумай вӑхӑт хӑвасен хушшинче тӑрсан Улӑп тӗми леш енчен ҫулса килекен хӗрсем те темӗскер шухӑшлама пултараҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

Кӗтме пӗлекенсем телейлӗ // Юхма Мишши. Юхма М. Кӑвал ҫӗмрен: историлле роман. — Шупашкар: «Вучах» библиотеки, 1998. — 352 с.

Хӑвасен хыҫӗнчен йӗкӗт пуҫӗ курӑнса кайрӗ.

Куҫарса пулӑш

Кӗтме пӗлекенсем телейлӗ // Юхма Мишши. Юхма М. Кӑвал ҫӗмрен: историлле роман. — Шупашкар: «Вучах» библиотеки, 1998. — 352 с.

Хӑвасен хушшинчен хуллен чӗнни илтӗнсе кайрӗ.

Куҫарса пулӑш

Кӗтме пӗлекенсем телейлӗ // Юхма Мишши. Юхма М. Кӑвал ҫӗмрен: историлле роман. — Шупашкар: «Вучах» библиотеки, 1998. — 352 с.

Пӗчӗк утрав ҫинче хӗрлӗ ҫӳҫе хӑвасен хушшинчен шакла пуҫлӑ ача куранчӗ.

Чья-то стриженая, ершистая голова показалась на островке над красными прутьями верболоза.

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Пӑхатӑп — Лаба патӗнчех, тапӑрта, хӑвасен айӗнче линейка пур.

Гляжу я, за табором, у самой Лабы, под вербами линейка.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Шупкаланнӑ тӗслӗ кӗпе тӑхӑннӑ, хӗвел ҫинче пиҫӗхнӗ ҫарран ачасем хӑйӑрлӑ ҫыранран, хулӑн туратлӑ хӑвасен хушшинчен ӑна хирӗҫ чупса тухрӗҫ.

И с толстых ив соскальзывают и летят ему навстречу босоногие загорелые мальчишки в выцветших рубашках.

Ҫула тухни // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Унтан тӳрех аялтан, чие сачӗсемпе шыв хӗрринчи хӑвасен ҫӑра чӑтлӑхӗсем хушшинчен, унта-кунта «ура» кӑшкӑрни, винтовкӑсемпе кӗрӗслеттере-кӗрӗслеттере пени илтӗнсе кайрӗ.

И сейчас же снизу, из густых зарослей вишневых садов и левад, донеслось недружное «ура», трескучая зыбь винтовочных выстрелов.

XLI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Казаксенчен хӑшӗ-пӗрисем сӑмах ҫапаҫҫӗ, теприсем, хӑйсен речӗсенчен тухса, пӗр ретрех пилӗкшерӗн пыраҫҫӗ, ыттисем хӑйсем пӗлмен-палламан вырӑнсене куҫлаҫҫӗ, вӗтӗ хумлӑ кӳлӗсем таткаласа пӗтернӗ улӑх ҫине, тирексемпе хӗрлӗ хӑвасен симӗс хӳмисем ҫине тинкерсе пӑхаҫҫӗ.

Кое-кто из казаков разговаривал, некоторые, изломав ряды, ехали по пятеро в ряд, остальные внимательно рассматривали незнакомую местность, луг, изъязвленный оспяной рябью озер, зеленую изгородь тополей и верб.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.