Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Сӗтел ҫинче ҫавӑн пек ҫыру выртнӑ, унпа юнашар, — Станислав васканипе е ӑнсӑртран манса хӑварнӑскер пуль ӗнтӗ, — туртса пӗтереймен пирус пачкипе шӑрпӑк курупки пулнӑ.

Куҫарса пулӑш

III // Александр Клементьев. Клементьев А.К. Вунҫиччӗрисем: повеҫсемпе калавсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1981. — 216 с. — 3–56 с.

— Упӑшка пӗртен-пӗр пулмалла, мӗншӗн тесен вӑл пӗрремӗш — Турӑран, иккӗмӗш — халӑх ҫырткӑшӗ, виҫҫӗмӗш — пачах та усал шуйттан пӑрахса хӑварнӑскер ҫеҫ.

Куҫарса пулӑш

Тӑварлӑ каҫ // Николай Сорокин. Сорокин Н.М. Тӑлӑх арӑм минтерӗ. Савнисен романӗ. – Шупашкар: «Ҫӗнӗ Вӑхӑт», 2019. – 216 с.

Укахвисемпе кӳршӗллӗ Ольгӑсен тӗлне ик-виҫ хӗрарӑм, виҫ-тӑват хӗр тата виҫӗмкун ҫартан таврӑннӑ Михал, хӑрах ура лаппине вӑрҫӑ хирне хӑварнӑскер, пухӑнса ларнӑ.

Куҫарса пулӑш

7 // Юрий Скворцов. Скворцов, Ю. И. Ҫул юлташӗ: калавсемпе кӗске повеҫсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1975. — 184 с. — 128–184 с.

Пӗр-пӗр лаптӑка кас-кас вӑйсӑр пӗчӗк ҫил сӗртӗнсе иртет те, шӑркари кӑшт ҫеҫ шурӑхнӑ ыраш хумхани-хумханми тайӑлса илет, унтан тӳрленет те — ҫил хускатса хӑварнӑскер — хӑйӗн малтанхи тӑплӑхле йышӑнма ӑнтӑлса, канлӗхлӗ йывӑрӑшне шыраса, текех хӑйӗн сулӑмӗ май мӗн лӑпланичченех тӗрлӗ енне пуҫ ухса ларать.

Куҫарса пулӑш

7 // Юрий Скворцов. Скворцов, Ю. И. Ҫул юлташӗ: калавсемпе кӗске повеҫсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1975. — 184 с. — 128–184 с.

Ҫынсем те вар-хырӑм чирӗсемпе анраса кайнисем сахал мар пулчӗҫ ҫав ун чухне, - ачалӑхне аса илет сакӑр теҫеткене хыҫа хӑварнӑскер.

Куҫарса пулӑш

Вӑрҫӑ ачисем синкерлӗ кунсен чӗрӗ палӑкӗсем // Пурнӑҫ ҫулӗпе. http://alikovopress.ru/varca-achisem-sin ... kesem.html

Борис, халатне хывса хӑварнӑскер, тенниска вӗҫҫӗнех тухса ларчӗ.

Куҫарса пулӑш

II // Анатолий Емельянов. Емельянов, А.В. Кӑвайт ҫутисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 153 с. — 87–108 с.

Паян пӑрахут ҫинчен антарса хӑварнӑскер.

Куҫарса пулӑш

1 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей Павӑлӗ: хроникӑллӑ роман. 3-мӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984. — 240 с. — 3–231 с.

Малалла вара — ҫӗрлехи хӑрушӑ тӗлӗк; икӗ ҫын сӗм тӗттӗмре ҫаврӑнать-сикет, вӗсем ухӑ йӗпписен шӑвӑнчӑк шӑхӑрӑвӗнчен пытанаҫҫӗ, халран кайнипе ӳкеҫҫӗ, упаленеҫҫӗ, вӗсенчен пӗри, пӑшалне сыхласа хӑварнӑскер, тилӗрсе хыҫалалла перет те перет, акӑ тинех тӗксӗм юхан шывпа кимӗ патне ҫитсе ӳкрӗҫ.

А дальше был страшный ночной сон, когда, кружась во тьме, кланяясь ползущему свисту стрел и падая от изнеможения, два человека, из которых один, сохранивший ружье, бешено стрелял наугад, — пробрались к темной реке и лодке.

IV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 415–430 с.

Ӑна Бомбэй та, хӑйӗн хура ӳтлӗ Дульцинейине Таборӑра хӑварнӑскер тата йӳҫек сӑн-питпе танккаканскер, самаях култарать.

Его смешил также Бомбэй, покинувший в Таборе свою чернокожую Дульцинею и шедший с весьма кислым видом.

XI. Вӗлерме хӑтланни // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Ҫак япаласен хушшинче — хут татки, хӑйне хӑй вӗлерӳҫӗ хӑварнӑскер.

Среди этих предметов была бумажка, исписанная самоубийцей.

IV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

«Нед Гарлан еткерҫисем», — шӳтлесе ҫапла чӗнеҫҫӗ пӗлӗшӗсем ҫамрӑк ҫичӗ ҫынна — студентсемпе студенткӑсене; вӗсен моторлӑ кимӗ пур — Швейцарире чахоткӑпа вилнӗ Гарлан парнелесе хӑварнӑскер.

«Наследники Неда Гарлана», как прозвали их в шутку знакомые, были семеро молодых людей, студентов и студенток, владевшие сообща моторной лодкой, которой наградил их Гарлан, скончавшийся от чахотки в Швейцарии.

Ҫӗлен // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 381–386 с.

Паллӑ мар сунарҫӑ, хӑйӗн кӑвайтне тин ҫеҫ пӑрахса хӑварнӑскер, юхан шыв хӗррипе куҫать; йывӑҫсем витӗр шыв ҫийӗнчи пушӑ уҫлӑх ҫути йӑлтӑртатать, анчах тимлӗ сунарҫӑ вӑрмантан тухма шухӑшламарӗ курӑнать, нумай пулмасть ҫак тӗлтен иртнӗ упа йӗрӗпе ту еннелле утать.

Неизвестный охотник, только что покинувший свой костер, двигался вдоль реки; сквозь деревья сиял просвет ее воздушных пустот, но прилежный охотник не подходил к ним, рассматривая свежий след медведя, направляющийся к горам.

VII. Хӗрлӗ «Вӑрттӑнлӑх» // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Ҫивӗч ӑс-тӑнне упраса хӑварнӑскер, мӑнукӗсемпе кӗнекесен геройӗсем тата политика событийӗсем ҫинчен дискусси пуҫлать.

Сохранившая свой ум, начинает дискуссию о внуках, героях книг и политических событиях.

Ҫынна пурнӑҫ парнелекен вӑрӑм ӗмӗрлӗ // Шӑмӑршӑ хыпарӗ. «Шӑмӑршӑ хыпарӗ», 2021.09.24, http://shemursha-vesti.ru/linenew.php?id=890&text=news-publikacii

Кӗнекесемсӗр тӑратса хӑварнӑскер, эпӗ лӳппер, кахал пулса карӑм, мана ӗлӗк эпӗ пӗлмен, чирлӗ чухнехи пек, манӑҫлӑх ҫӗнтерсе илме пуҫларӗ.

Лишённый книг, я стал вялым, ленивым, меня начала одолевать незнакомая мне раньше болезненная забывчивость.

IX. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Анчах чӗрӗ-и-ха эсӗ, кӑкӑру ҫине тимӗр хӗрес ҫакнӑ тӑшман авиаторӗ; сывӑ-и эсӗ, инҫете-инҫете тӑрса юлнӑ пӗр хура вырсарникун пограничниксен ҫакӑнти будки ҫине пӗрремӗш бомба пӑрахса хӑварнӑскер?

А жив ли ты, вражий авиатор, с железным крестом на груди, ты, который в то далекое черное воскресенье сбросил первую бомбу на эту пограничную будку?

I // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Вӑрттӑн ӗҫлеме хӑварнӑскер, вӑл нумайччен пӗччен пулнӑ.

Оставленная на подпольную работу, она долго оставалась в одиночестве.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

Сӑмах «хӗвӗлҫаврӑнӑшне» ӑста хӗрарӑм, «ҫиччас, ҫиччас» тесе хӑварнӑскер, тепӗр ҫур сехетрен тин палатӑна каялла таврӑнче, пӗччен мар тата хӑй (кампа тейӗр?) — Динӑпа.

Словоохотливая нянечка хоть и частила «сейчас», «сейчас», вернулась тем не менее через полчаса, да вошла в палату не одна, а — кто бы мог подумать! — с Диной.

3 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Ҫав вӑхӑтрах, аслӑ урам вӗҫӗнче тӑракан республиканецсен колонни, Гешан аллине парса хӑварнӑскер, параппан сассине илтсенех «атакӑна пуҫлама» параппан ҫапса пӗлтерчӗ те баррикада еннелле чупма тытӑнчӗ.

В ту же самую минуту, услышав барабанный бой, республиканский отряд под командованием Гешана, занимавший верхнюю часть улицы, двинулся вперед, — оставшиеся при нем барабанщики тоже забили «в атаку», — и быстрым шагом приблизился к баррикаде.

III. Пӗчӗк ҫарсемпе пысӑк ҫапӑҫусем // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Замойски княҫ, епископ магнатсене асӑннӑ чух унӑн ятне дипломатла асӑнмасӑр хӑварнӑскер, тутине хаяррӑн ҫыртрӗ.

Князь Замойский, имя которого епископ дипломатично не назвал в числе магнатов, зло прикусил губу.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Юрӑ итленӗ инкесем ӗсӗкле-ӗсӗкле, сӑмсисемпе нӗшӗклетсе, тутӑр кӗтесӗсемпе куҫҫулӗсене шӑлаҫҫӗ, ҫӳллӗ кӗлеткеллӗ, хура куҫлӑ пӗр карчӑк, ватӑлса кайнӑ сӑн-питӗнче турӑш ҫинчи пек илемне пӑртак упраса хӑварнӑскер, — Григорий крыльца патнелле утса пынӑ чухне сӑмахӗсене тӑсарах калаҫрӗ:

Слушательницы, всхлипывая и сморкаясь, вытирали слезы кончиками платков, одна из старух высокая и черноглазая, со следами строгой иконописной красоты на увядшем лице — протяжно говорила, когда Григорий подходил к крыльцу:

XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.