Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хыпасшӑн (тĕпĕ: хып) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Эпӗ сана, йытта вӗрентнӗ пекех, вӗрентетӗп-ҫке, эсӗ ҫапах та кайӑка хыпасшӑн.

— Я ж тебя учу, как собаку, а ты всё хочешь дичь жрать, а?

VI. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

— Ан ашкӑн! — хуллен кӑшкӑрчӗ Вялов; вӑл лашана пӗр ывӑҫ утӑпа сӑтӑрса, пуҫне сулкаласа тӑнӑ; лаши унӑн хӑлхине хыпасшӑн пулнӑ, анчах ку паман.

— Не дури! — тихо крикнул Вялов; он, вытирая лошадь клочками сена, мотал головою, не давая коню схватить губами его ухо.

IV сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Кашниех ҫак вӑйсӑр та айван шӑши ҫурине ҫӑтса хыпасшӑн.

Каждый не прочь был поживиться глупым, беззащитным мышонком.

Карап тусни // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех