Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Ун хыҫҫӑн пилӗк-ултӑ хӗрарӑм ҫул ҫинелле хыпаланчӗҫ.

Куҫарса пулӑш

Яла ҫӗнӗ ҫынсем килсен // Алексей Афанасьев. А. А. Афанасьев. Юманлӑх ҫулҫӑ тӑкмарӗ: роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 288 с.

Уҫӑмлатсамӑр: вӗсем мӗншӗн ҫав таран хыпаланчӗҫ?

А скажите, почему они так торопились?

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Натка курӑк ҫине ларсанах октябреноксем кӑшкӑра-кӑшкӑра унӑн ҫывӑхнерех вырӑн йышӑнса ларма хыпаланчӗҫ те, часах унӑн тавра савӑнӑҫлӑн ҫӑлтӑр пек сарӑлса выртрӗҫ.

Едва только Натка опустилась на траву, как октябрята с криком бросились занимать места поближе и быстро раскинулись вокруг неё весёлой босоногой звёздочкой.

Вӑрҫӑ секречӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар, Аркадий Петрович. Вӑрҫӑ секречӗ: [повеҫ] / А. П. Гайдар. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 175 с.

Вӗсем ҫӑра курӑк хушшинче каҫ тӗттӗмӗччен выртрӗҫ те унтан тин вӑрманалла чупрӗҫ, каялла ҫаврӑнса пӑхмӑсӑрах ҫурҫӗре, йӑвӑ ӳснӗ ҫирӗксемпе хурӑнсен чӑтлӑхӗ тараватлӑн илӗртекен ҫырма-ҫатраллӑ ката варрине ҫитсе ӳкме хыпаланчӗҫ.

Они лежали в густой траве до сумерек и только тогда на рысях уходили к лесу, без оглядки спешили на север, в ендовы, гостеприимно манившие густейшей зарослью ольшаника и берез.

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.