Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Ку илем кил хуҫишӗн ҫӳпӗ-ҫапӑ кӑна, анчах усӑллӑ ҫӳпӗ-ҫапӑ: Сулагаев ӳкнӗ ҫулҫа шӑпӑрпа шӑлса пуҫтарса лӑпӑпа арпалӑха ҫӗклет — хӗлле ӑна выльӑх айне сарса парӗ.

Куҫарса пулӑш

9 // Николай Мартынов. Мартынов Н.А. Пурнӑҫ урапи: калавсемпе повеҫсем / Б.Б. Чиндыков пухса хатӗрленӗ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2017. — 416 с. — 272-415 с.

Ҫапла пӗчӗккӗн-пӗчӗккӗн ҫакӑн пек туйӑмсенчен, ӗлӗкрех юратнӑ ҫар пикинчен, Кӑваркуҫ хуралҫӑ хуҫишӗн хирӗҫ тӑракан ҫынна ҫаврӑнма пуҫларӗ.

Куҫарса пулӑш

Кӑваркуҫ. 1230 ҫул // Андрей Чэн. Анрей Чэн. Пӑлхар ҫар ҫынни. Шупашкар: «Ҫӗнӗ вӑхӑт», 2020 — 100 с.

Ҫапах та, ҫӑмарта пӑсӑлни складра ӗҫлекенсемшӗн кулӑш ҫех, йӳне илекенсемшӗн — хӗпӗртӳ, хуҫишӗн — сиен.

Куҫарса пулӑш

3 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Астаротӑн йӗнер пускӑчӗсем, нумай ҫӳренӗрен ҫийӗнсех пӗтнӗскерсем, мана хам сисмесӗрех тӗшмӗртме хистеҫҫӗ: хуҫишӗн вӗсем хӑҫантанпа тертленеҫҫӗ-ши?

Стремена Астарота, стертые от езды, заставляли меня машинально соображать, сколько времени они ему служат.

V. Бигӑн ту ҫул // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

— Пӑрахут хуҫишӗн пулсан, кочегара йывӑр-и унта, ҫӑмӑл-и — пурпӗрех.

Хозяину парохода безразлично, тяжело кочегару или нет.

Пӑрахут ҫинче // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Вара кашни япали хӑйӗн хуҫишӗн кӑшкӑрнӑн туйӑннӑ:

И казалось, каждая вещь кричит за своего хозяина:

6 // Леонид Агаков. Горбатов Б.Л. Парӑнманнисем (Тарас килйышӗ): повесть; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1944. — 159 с.

Мӑй ҫыххи ҫине ҫырнӑ «С» тата «В» саспаллисем йыттӑн унчченхи пурнӑҫӗ ҫинчен тӗшмӗртмелли пӗртен-пӗр паллӑ — пуре те ҫакӑ ҫеҫ, — ун ҫӗнӗ хуҫишӗн пӗлме май ҫук вӑрттӑнлӑх пулса юлнӑ.

Две буквы, «С» и «В», выгравированные на ошейнике, — вот все, что связывало собаку с ее прошлым, оставшимся для нового хозяина неразрешимой загадкой.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Ку кил хуҫишӗн те майлах мар, мӗншӗн тесен пӗрне кӗтсе илсенех теприне ӑсатма тухмалла.

Кроме того, это неудобно и для хозяина, который, только успев поздороваться с одним гостем, должен сразу прощаться и провожать другого.

7. Хӑнара // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

10. Пурлӑх хушӑнать те — унпа усӑ куракансен йышӗ те хушӑнать; хуҫишӗн мӗн ырри ӗнтӗ ҫакӑ: куҫӗпе курни ҫеҫ мар-и?

10. Умножается имущество, умножаются и потребляющие его; и какое благо для владеющего им: разве только смотреть своими глазами?

Еккл 5 // Библи. Раҫҫей Библи пӗрлӗхӗ. Библи. — Санкт-Петербург.:2009. 1567 с.