Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хушшӑмӑрта (тĕпĕ: хушӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Олимп ҫинчи тата тамӑкри мӗнпур турӑсен ячӗпе тупа тӑватӑп, эпӗ кунта мӗн пӗлни ҫинчен те, пирӗн хушшӑмӑрта мӗн пулса иртни ҫинчен те никама та, Верреса хӑйне те каламӑп, анчах эсир мана чӗрӗ хӑварӑр…

Я торжественно клянусь всеми богами Олимпа и ада не передать никому, даже Верресу, ничего из того, что я узнал, только пощадите меня.

VI сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Эпир амаҫурипе чӑн-чӑнах туслӑ пулас-тӑк, ҫак сӑн юратнин паллисене кӑтартма ӳркеннине пӗлтеретчӗ; эхер эпир пӗрне-пӗри хисеплеми пулма; ӗлкернӗ пулсан, ку сӑн е мухтанӑ пек туса тӑрӑхланине, е юри тӑвассинчен йӗрӗннине, е хамӑрӑн чӑн-чӑн ҫыхӑнусене атте куҫӗ умӗнче пытарма тӑрӑшнине, ҫавӑн пекех тата ытти нумай туйӑмсемпе шухӑшсене пӗлтерме пултаратчӗ; халь вара ҫак сӑн, Авдотья Васильевнӑна питӗ килӗшрӗ пулин те, нимӗне те пӗлтермерӗ, пирӗн хушшӑмӑрта ҫыхӑнусем пачах ҫуккине кӑна пытарчӗ.

Ежели бы мы и мачеха были уверены во взаимной привязанности, это выражение могло бы означать пренебрежение к изъявлению признаков любви; ежели бы мы уже были дурно расположены друг к другу, оно могло бы означать иронию, или презрение к притворству, или желание скрыть от присутствующего отца наши настоящие отношения и еще много других чувств и мыслей; но в настоящем случае выражение это, которое очень пришлось к духу Авдотьи Васильевны, ровно ничего не значило и только скрывало отсутствие всяких отношений.

ХLII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Сӑмах май каласан, пӗр-пӗрне кирек мӗн ҫинчен те пытармасӑр калама сӑмах татни тахҫантанпах ӗнтӗ пурнӑҫа кӗми пулчӗ, вӑл пире час-часах чӑрмавсем кӳрет, пирӗн хушшӑмӑрта тӗлӗнмелле ҫыхӑнусем тӑвать.

Впрочем, наше правило откровенности уже давно, очевидно для нас, не соблюдалось и часто стесняло нас и производило странные между нами отношения.

ХLI сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Пирӗн хушшӑмӑрта хысна шучӗпе вӗренекен, сӑпайлӑ, питӗ пултаруллӑ та тӑрӑшуллӑ ҫамрӑк — Оперов студент пур, вӑл аллине панӑ чухне пӳрнисене пачах авмасӑр тата вӗсемпе нимӗнле хускалу та тумасӑр хӑма пек тӑсса парать, ҫавӑнпа мыскараҫӑ-юлташӗсем хӑшпӗр чухне ӑна хӑйне те ҫапла ал параҫҫӗ, кунашкал ал парассине «хӑма таткилле пани» теҫҫӗ.

Был у нас казеннокоштный студент Оперов, скромный, очень способный и усердный молодой человек, который подавал всегда руку, как доску, не сгибая пальцев и не делая ею никакого движения, так что шутники-товарищи иногда так же подавали ему руку и называли это подавать руку «дощечкой».

XXXVI сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Анчах ҫак пултарулӑха Володьӑпа иксӗмӗр хушшӑмӑрта, пӗр пек пурнӑҫра ҫитӗннӗ ҫынсем хушшинче, аталантарнӑ пек тӗплӗн эпир урӑх никампа та аталантарман.

Но ни с кем, как с Володей, с которым мы развивались в одинаковых условиях, не довели мы этой способности до такой тонкости.

XXIX сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Тӗлӗнмелле, эпир Володьӑпа иксӗмӗр ҫеҫ чухне сехечӗ-сехечӗпе чӗнмесӗр ларатпӑр, анчах пирӗнпе пӗрле ним шарламан тепӗр ҫын кӑна пултӑр, пирӗн хушшӑмӑрта вара тӗрлӗ япаласем ҫинчен питӗ интереслӗ калаҫусем тапранаҫҫӗ.

Странно, что с глазу на глаз мы по целым часам проводили молча с Володей, но достаточно было только присутствия даже молчаливого третьего лица, чтобы между нами завязывались самые интересные и разнообразные разговоры.

XXVI сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Анчах эпӗ нимрен ытла Володьӑн ырӑ та уҫӑ кӑмӑлне ӑмсанатӑп, унӑн ҫак ырӑ енӗ пирӗн хушшӑмӑрта пулакан харкашусенче уйрӑмах уҫӑмлӑн палӑрать.

Но ничему я не завидовал столько, как счастливому, благородно откровенному характеру Володи, особенно резко выражавшемуся в ссорах, случавшихся между нами.

V сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Пирӗн хушшӑмӑрта кам асли, кам кӗҫӗнни палӑрмастчӗ; анчах халь, хам каласа кӑтартакан вӑхӑт ҫитсен, Володя ҫулӗпе те, интересӗсемпе те, пултарулӑхӗпе те мана юлташ маррине эпӗ ӑнланма пуҫларӑм.

Между нами не делали различия старшего и младшего; но именно около того времени, о котором я говорю, я начал понимать, что Володя не товарищ мне по годам, наклонностям и способностям.

V сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Хӗрачасемпе пирӗн хушшӑмӑрта та темле курӑнми сӑрт ӳссе ларчӗ; вӗсен те, пирӗн те вӑрттӑнлӑхсем пур ӗнтӗ; вӗсем пирӗн умра вӑрӑмланнӑҫемӗн вӑрӑмланса пыракан юбкисемпе, эпир штрипкӑллӑ шӑлаварсемпе мухтаннӑн туйӑнать.

Между девочками и нами тоже появилась какая-то невидимая преграда; у них и у нас были уже свои секреты; как будто они гордились перед нами своими юбками, которые становились длиннее, а мы своими панталонами со штрипками.

IV сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Унсӑрӑн иксӗмӗр хушшӑмӑрта нимӗнле калаҫу та пулма пултараймасть.

Куҫарса пулӑш

5 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Халь те иксӗмӗр хушшӑмӑрта ҫавӑн пек чӗмсӗр калаҫу пулса иртрӗ; кайнисем каялла таврӑнасса пурте кӗте-кӗте ывӑнчӗҫ пулсан та, Лелюков хӳтлӗхӗ ҫумӗпе, йывӑр чирлесе ӳкнӗ ҫын умӗнче тӑнӑ пекех, часовойсем ҫӳрерӗҫ пулсан та, чӗре лӑпкӑ пулчӗ.

Такой молчаливый разговор происходил и сейчас между нами, и на сердце было спокойно, хотя все томилось в ожидании и часовые ходили на цыпочках у шатра Лелюкова, как возле тяжело больного.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Эпӗ вара халиччен ӑна калайман сӑмахсене те хӗрсе пӗтӗм чӗре хӑвачӗпе каларӑм, шӑпах ҫакӑн пек самантра, куҫа-куҫӑн иксӗмӗр ҫеҫ пулнӑ чух, хушшӑмӑрта пӗр иккӗленӳ те ан юлтӑр тесе, мана вӗҫне ҫитиех ӑнланса илтӗр тесе, урӑхран нимӗн пирки те вӑл шанмасӑр ан тӑтӑр тесе ӗнентерес килчӗ манӑн.

Я порывисто и горячо говорил ей все, что раньше не осмелился говорить, и старался теперь, наедине, в такой момент, высказаться до конца, чтобы не оставалось никаких сомнений, чтобы она до самого конца поняла меня правильно и чтобы уже ничто не разделяло наши сердца.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Пӗлетӗр-ши эсир, шӑллӑмсем, пӗлетӗр-ши, йӑмӑкӑмсем, Толстой шухӑш-кӑмӑлӗ авалтанпах мӗн таран пирӗн хушшӑмӑрта анлӑн сарӑлса пынине?

Куҫарса пулӑш

«Чӑваш пулар та итлесе пӑхар...» // Геннадий Волков. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с. — 5–8 с.

Кам хушшӑмӑрта?

Кто меж нами?

Юбилей сӑвви // Стихван Шавли. Маяковский В.В. Пӗтӗм сасӑпа: сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 158 с. — 36–47 с.

Эс, кин, тархасшӑн, шарласа ан ҫӳре — хамӑр хушшӑмӑрта юлтӑр ку сӑмах.

Но ты, пожалуйста, не говори никому, ладно, невестушка?

Пӗрремӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Эсир нумай япаласем ҫинчен калаҫнине итлеме тӗл килчӗ манӑн; анчах иксӗмӗр хушшӑмӑрта, хам пур чухне те нихӑҫан та калаҫу пӗр-пӗринпе тытӑҫасси ҫинчен, пӗтӗмӗшпе илсен, дуэль ҫине кӗрсе кайман пек астӑватӑп.

Мне случалось слышать ваши суждения о многих предметах; но, сколько мне помнится, ни между нами, ни в моем присутствии речь никогда не заходила о поединках, о дуэли вообще.

XXIV // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Кунсӑр пуҫне… анчах ку хамӑр хушшӑмӑрта ҫеҫ пултӑр… чӗлӗм те туртать.

И даже… но это между нами… трубочку курит.

XXI // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Эпӗ хам ҫинчен каласа пама хӑнӑхман: иксӗмӗр хушшӑмӑрта ҫав тери пысӑк хушӑ…

Я вообще не привык высказываться, и между вами и мною такое расстояние…

XVIII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Пирӗн хушшӑмӑрта юн выртать пулин те, ют мар-ҫке эпир?!» — шухӑшларӗ Григорий, утне чӑпӑрккана урса кайнӑ пек ҫунтарнӑ май, сӑртран сикӗпе вӗҫтерсе анса.

Кровь легла промеж нас, но ить не чужие ж мы?!» — думал Григорий, бешено охаживая коня плетью, наметом спускаясь с бугра.

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пирӗн хушшӑмӑрта тав-шавсем сахалтарах пулччӑр.

Чтоб меньше промеж нас прений было…

XVIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех