Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хушмастчӗ (тĕпĕ: хуш) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Атте мана нихӑҫан та никам пирки те начар шутлама та, начар калаҫма та хушмастчӗ.

Куҫарса пулӑш

Атте утарӗ // Юрий Исаев. Исаев Ю.Н. Ҫӗнӗ касӑн шухӑ яшӗсем: калавсем, асаилӳ, тӗрленчӗксем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2023. — 149 с. — 110–116 с.

Вӑл хӑй пире тӳре-шарасен сӑмахне итлеме хушмастчӗ, хӑйне тытса хупман пулсан хальччен вӑл тахҫанах Питӗртеччӗ теҫҫӗ.

Говорят, он сам не велел нам слушать чиновников и судей, и, если бы его тогда не арестовали, он бы давным-давно был в Питере.

Юнлӑ юнкун // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Мана ӗҫпе хуҫӑлма хушмастчӗ, кӗлеткӳ хитремарланать, пире укҫа ҫитет вӗт тетчӗ.

Жила я как барыня, не утруждала себя работой, муж жалел меня, не велел работать.

Серепе // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Ҫитменнине тата унӑн асламӑшӗ, денщик ҫын евӗрлӗ маррине курса, Валерика ҫав сӗтел ҫине ҫаврӑнса пӑхма та хушмастчӗ.

Бабушка, видя, что денщик и на человека не похож, строго внушала Валерику даже и не оглядываться на стол.

Тытӑҫу // Василий Юдин. Кошевая Е. Ывӑлӑм ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 208 с.

Олег кукамӑшне кулӑшла халлапсем каласа пама хушмастчӗ.

Помню, как Олег просил её не рассказывать ему смешных сказок:

«Ну, каласа пар-ха…» // Василий Юдин. Кошевая Е. Ывӑлӑм ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 208 с.

Ашшӗ вӗсене халиччен нихҫан та хӑй ячӗпе ун пек ҫӗре кайма хушмастчӗ.

До сих пор отец не то чтобы сам посылал их купаться, а наоборот, ругался, если они убегали на речку.

I. Текерлӗк канӑҫне ҫухатнӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Ырӑ тунине манма хушмастчӗ мана Тимма тете.

— Мне дед Тимма не велел добро забывать.

II. Кӗтмен парне // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Анчах кулач ӑстисем (вӗсем тӑваттӑнччӗ) хӑйсен ӗҫне пирӗннинчен тасарах тесе шутлатчӗҫ, ҫавӑнпа хӑйсене те пиртен лайӑхраха хуратчӗҫ; вӗсем пирӗнтен пӑрӑнса иртетчӗҫ, пирӗн патӑмӑра ҫӳреместчӗҫ, картишӗнче пире тӗл пулсан, хӑйсене мӑнна хурса, кула-кула тӑрӑхлатчӗҫ; эпир хамӑр та вӗсем патне каймастӑмӑрччӗ: пире хуҫа хушмастчӗ, — тутлӑ булкисене вӑрласран хӑратчӗ.

Но булочники — их было четверо — держались в стороне от нас, считая свою работу чище нашей, и поэтому, считал себя лучше нас, они не ходили к нам в мастерскую, пренебрежительно подсмеивались над нами, когда встречали нас на дворе; мы тоже не ходили к ним: нам запрещал это хозяин из боязни, что мы станем красть сдобные булки.

Ҫирӗм улттӑпа пӗрре // Петӗр Хусанкай. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 119–131 стр.

Вылянӑ чухне Силвио яланах нимӗн те чӗнместчӗ, тавлашмастчӗ, кам та пулин йӑнӑш тӑвас пулсан та, сӑмах хушмастчӗ.

Сильвио имел обыкновение за игрою хранить совершенное молчание, никогда не спорил и не объяснялся.

I // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

Чун-чӗрем мана вӗсем ҫумне хутшӑнма хушмастчӗ.

Куҫарса пулӑш

Вутра ҫунман уртӑш // Анатоли Ырьят. «Канаш», 11-21№

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех