Шырав

Шырав ĕçĕ:

хурланмалла (тĕпĕ: хурлан) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Хальлӗхе пӗлмерӗ-ха вӑл, савӑнмалла кӗтмен хыпаршӑн е хурланмалла?
Куҫарса пулӑш

Кӗтме пӗлекенсем… // Николай Сорокин. Сорокин Н.М. Тӑлӑх арӑм минтерӗ. Савнисен романӗ. – Шупашкар: «Ҫӗнӗ Вӑхӑт», 2019. – 216 с.

Ҫут ҫанталӑк пек савӑнмалла, ҫут ҫанталӑк пек хурланмалла.
Куҫарса пулӑш

Пурнӑҫ йывӑҫҫи // Михаил Сунтал. Сунтал Михаил. Ҫӑтмах. Фантастикӑллӑ повесть. Шупашкар, 2009. — 120 с.

Кӳренмелле, тарӑхмалла, хурланмалла, ӗмӗр-ӗмӗр ӳкӗнмелле пулин те, чӑнлӑха пытараймӑн, унран пӑрӑнаймӑн: Герасим Федотович амӑшӗн тупӑкӗ ҫине чӗптӗм тӑпра та сапаймарӗ.
Куҫарса пулӑш

7 // Николай Мартынов. Мартынов Н.А. Пурнӑҫ урапи: калавсемпе повеҫсем / Б.Б. Чиндыков пухса хатӗрленӗ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2017. — 416 с. — 197-271 с.

Те савӑнмалла ӗнтӗ вӑл кунтишӗн, те хурланмалла?..
Куҫарса пулӑш

Йывӑр ҫулсем // Александр Артемьев. Артемьев А. Ҫунатлӑ ҫуралнисем: повеҫсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1965. — 268 с. — 3–57 с.

— Да, пӗр шутласан, кулмалла, тепре шутласан, хурланмалла, — терӗ ывӑлӗ.
Куҫарса пулӑш

Уй куҫлӑ, вӑрман хӑлхаллӑ // Юлия Николаева. Николаева Ю.Ф. Уй куҫлӑ, вӑрман хӑлхаллӑ: калавсем. — Шупашкар, 2002. — 72 с.

Ку вара, пӗр енчен, хурланмалла, тепӗр енчен кулӑшларах та пулса тухать.
Куҫарса пулӑш

«Ӗмер сакки сарлака» роман пирки // Михаил Сироткин. «Тӑван Атӑл». — 1962, 2(95)№ — 89-97 с.

Савӑнмалла-и куншӑн е хурланмалла?
Куҫарса пулӑш

2. Йывӑр ҫулталӑк // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Сухарев малашне нихӑҫан та ман ҫинчен хурланмалла сӑмах калаймӗ!
Никогда ничего обидного больше Сухарев обо мне не скажет.

V сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Ҫавӑ пӑртак хурланмалла пек туйӑнатчӗ.
Это было немножко грустно.

XVIII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Пит хурланмалла пекчӗ; карташӗнче праҫник кунӗ йӑлтӑртатса тӑрать, ҫуртӑн крыльцине, хапхана ҫамрӑк хурӑнсемпе капӑрлатнӑ; кашни тумба ҫумнех чӗрӗ вӗрене, пилеш турачӗсене ҫыхса лартнӑ, пӗтӗм урам савӑнӑҫлӑн ешӗрсе тӑратчӗ, пурте пит ҫамрӑк, ҫӗнӗ; иртенпех мана ҫурхи праҫник нумайлӑха килсе ҫитнӗ пек, ҫак кунтанпа пурӑнӑҫ тасарах, ҫуттӑрах, савӑнӑҫлӑрах пулса каяс пек туйӑнатчӗ.
Было горько; на дворе сияет праздничный день, крыльцо дома, ворота убраны молодыми берёзками; к каждой тумбе привязаны свежесрубленные ветки клёна, рябины, вся улица весело зазеленела, всё так молодо, ново; с утра мне казалось, что весенний праздник пришёл надолго и с этого дня жизнь пойдёт чище, светлее, веселее.

X. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Яланах вара мана пӑртак хурланмалла пек туйӑнатчӗ.
И всегда мне было немножко печально:

Мана хурланмалла та кӳренмелле пек туйӑнса карӗ, — гунсем вилсе пӗтнӗрен мар, мана ҫав тери нумай асаплантарнӑ сӑмах пӗлтерӗшӗ ҫавӑн пек простӑ пулнӑран тата мана ним те паманран хурланмалла та кӳренмелле пек туйӑнса карӗ.
Мне стало грустно и досадно — не потому, что гунны вымерли, а оттого, что смысл слова, которое меня так долго мучило, оказался столь простым и ничего не дал мне.

IX. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Эпӗ вуласшӑн хыпса ҫунма пуҫлани мана мӗн чухлӗ йывӑр хурлӑх кӑтартса пӑшӑрхантарнисем ҫинчен аса илсен, хурланмалла та, кулӑшла та туйӑнса каять!
И грустно и смешно вспоминать, сколько тяжёлых унижений, обид и тревог принесла мне быстро вспыхнувшая страсть к чтению!

Ҫавна пурне те персе ярсан, эпӗ ҫавӑнтах хам ытлашши тата уншӑн хурланмалла каланине ӑнланса илтӗм, — вӑл ҫӳлти тута хӗррине ҫыртса лартрӗ те, ут ҫине утланса ларса пынӑ пек, хӑйне пӗҫҫинчен ҫат! ҫапса илчӗ.
Выпалив всё это, я тотчас понял, что сказал лишнее и обидное для неё, — она закусила верхнюю губу и хлопнула себя по бедру, как будто сидела верхом на лошади.

VIII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Ҫав пӑшӑлтатакан сасса итлесе ларасси пит хурланмалла пек туйӑнатчӗ, ӑна фортӑчкӑра ҫавӑрӑнакан шуҫ япала чӑкӑртатнӑ сасӑ ҫеҫ хупласа илетчӗ.
Было очень грустно слушать этот шопот, заглушаемый визгом жестяного вертуна форточки.

Тата кукамайӑн турри патне, унӑн турӑ амӑшӗ патне ҫитсен, вӗсене пӗтӗмпех тӗрӗссипе каласа кӑтартсан та лайӑх: ҫынсем пит начар пурӑнни ҫинчен, вӗсем пӗр-пӗрне путсӗр хӑйӑр ӑшне лайӑх мар, хурланмалла пытарни ҫинчен каласа кӑтартсан аван.
Хорошо также дойти до бабушкина бога, до её богородицы и сказать им всю правду о том, как плохо живут люди, как нехорошо, обидно хоронят они друг друга в дрянном песке.

III. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

— Вилем — мӗнле хурланмалла та йӗрӗнмелле вӑл.
«Как это обидно и противно — смерть.

Пӳлӗмре пурте хӑй вырӑнӗнчех, пӗр аннен кӗтесси ҫеҫ хурланмалла пушшӑн курӑнса тӑрать, стена ҫинче, кукаҫейӗн вырӑнӗ тӗлӗнче, пӗр листа хут ҫакӑнса тӑрать.
Всё в комнате было на своём месте, только угол матери печально пустовал, да на стене, над постелью деда, висел лист бумаги.

II. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Хӑйӗн ӗҫ-хӗлӗ ҫинчен Боянӑна кӑштах ӳстерсе каласа панӑ хыҫҫӑн килсе тухнӑ пек туйӑнакан ҫӑмӑллӑх хурланмалла та ӳкӗнмелле пулса тӑчӗ.
Мнимое облегчение от разговора с Бояной о своих заботах, которых, кстати, от этого не уменьшилось, сменилось горечью и раскаянием.

32 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Ҫынна ӑсатнӑ чух, унӑн ҫулӗ темле хаваслӑ пулсан та, малта ӑна ҫав тери савӑнӑҫлӑ тӗллев кӗтет пулин те, яланах хурланмалла пек.
Когда провожаешь, какой бы веселый путь, какая отрадная цель ни ждали уезжающих, всегда грустно.

11 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика