Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Ҫавӑнпа Ивану пирки сӑмах хускатрӑм та, — куҫне тилӗлле выляткаласа илчӗ Укань, питӗ хуйхӑрнӑ пек, ӑшталанса ассӑн-ассӑн сывларӗ.

Куҫарса пулӑш

Хуйхӑ хупӑрласан, хусӑк тыт // Алексей Афанасьев. А. А. Афанасьев. Юманлӑх ҫулҫӑ тӑкмарӗ: роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 288 с.

Макарӑн пӗр тӗлӗнмелле паха енӗ пур: питӗ хытӑ пӑшӑрханнӑ е хуйхӑрнӑ чухне вӑл аптӑраса ӳкмест, хӑйне хӑй ӗҫпе лӑплантарма тӑрӑшать.

Куҫарса пулӑш

XVIII // Александр Артемьев. Артемьев А. Ҫунатлӑ ҫуралнисем: повеҫсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1965. — 268 с. — 132–188 с.

Юратакан каччӑ пурнӑҫне никам курман пысӑк инкек аслати пек ҫапса ҫӗмӗрнӗ хыҫҫӑн, Анук хӑй те питех хуйхӑрнӑ.

Куҫарса пулӑш

III // Никифор Мранька. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 1-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.

«Ултав шухӑш хӗтӗртнине итленӗ, ыранхи куншӑн тӑрӑшнӑ, ҫӗр ҫинче мул пухма ӗмӗтленнӗ, мӗн ҫияс, мӗн ӗҫес, мӗн тӑхӑнас тесе хуйхӑрнӑ.

— В том, что слушал обманные речи, старался за день завтрашний, богатство на земле надумал нажить, горевал о том, что будешь есть, пить.

Серепе // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Мултиер ҫенӗк умӗнчи Ивук пуҫӗ урлӑ картишнелле пӑхать те, хуйхӑрнӑ пек, хаш сывласа ярать.

— Мульдиер посмотрел поверх головы сидящего на пороге Ивука и протяжно вздохнул.

Хӑна-вӗрле // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Вӑл, чӑнласа хуйхӑрнӑ пекех, пуҫне сулкаларӗ.

Куҫарса пулӑш

II // Куҫма Турхан. Куҫма Турхан. Йӑмраллӑ ял. Роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 368 с., илл.

Епле аван пурӑннӑ пулӑттӑмӑр иксӗмӗр, тен, чирлесе ӳкни те ман сан пирки хуйхӑрнӑ пиркиех пулмарӗ-ши?

Куҫарса пулӑш

7 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Вӑрмар станцине вӑхӑтра вакун паман пирки, — хуйхӑрнӑ Эльгеев.

Куҫарса пулӑш

3 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Мӗн чухлӗ хуйхӑрнӑ, ҫынсенчен вӑрттӑн макӑрнӑ эпӗ атте-аннене, тӑван яла аса илсе!..

Куҫарса пулӑш

Австралири тӗлпулу // Николай Ларионов. https://chuvash.org/lib/haylav/7553.html

«Арҫури» тени, никамах та мар, Макҫӑм йӗкӗт пулнӑ, Феня ӑна яланах йӑпатнӑ, хӑйне хӑрушӑ самант килсен — ялан унпа пӗрле хуйхӑрнӑ.

«Лешим» был не кто иной, как Максимка, которого Феня всегда утешала, а когда самой приходилось жутко, горевала с ним вместе.

I // Петӗр Хусанкай. Телешов Д.Н. Типшар: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 56 с. — 8–56 с.

Вара ҫав тери хуйхӑрнӑ кунсенче ман тавра ни лаша, ни йыта пулманшӑн, эпӗ хамӑн хуйхӑ ҫинчен йӗке-хӳресене те пулин каласа пама ӑс ҫитерейменшӗн шеллерӗм, — вӗсем пекарньӑра питӗ нумайччӗ, вӗсемпе эпӗ туслӑн пурӑнаттӑм.

И пожалел, что в те дни острой тоски не было около меня ни лошади, ни собаки и что я не догадался поделиться горем с крысами, — их было много в пекарне, и я жил с ними в отношениях доброй дружбы.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Типшӗм, ҫурма выҫӑ Дасаоцза вӗҫсӗрех хуйхӑрнӑ, ӳпкелешнӗ: е чумиза, е вутӑ пӗтнӗ, е килте тӑвар пулман.

Худенькая, полуголодная Дасаоцза только и делала, что горевала да сетовала: то чумиза вся кончилась, то дрова все вышли, то соли в доме нет.

IX // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Амӑшӗ, нимӗн тума аптӑранипе, ҫӳҫне тӑпӑлтара пуҫланӑ, хуйхӑрнӑ йӑлапа питне-куҫне тюлень ҫуне шӑратакан чӳлмек хӑрӑмӗпе хуратса янӑ, хӗрарӑмсем хӑйсен упӑшкисене: эсир ачана хӗрхенмесӗр куҫкӗретех вилӗме кӑларса ятӑр, тесе ӳпкелешнӗ, лешсем нимӗн те чӗнмен, ҫил-тӑман кӑшт чарӑнсанах ача виллине шырама тухса кайма хатӗрленнӗ.

Айкига рвала на себе волосы и покрыла лицо сажей, в знак горя и скорби. Женщины осыпали мужчин упреками за то, что они своим дурным обращением послали мальчика на смерть. Мужчины ничего не отвечали, готовясь, когда буря утихнет, идти в поиски за телом.

Киш ҫинчен ҫӳрекен юмах // М. Волков. Лондон, Джек. Пурнӑҫа юратни: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с. — 35–47 с.

Чарлансем, хуйхӑрнӑ пек, ун ҫийӗнче явкаланаҫҫӗ, ҫывӑхри юпасем ҫине пыра-пыра лараҫҫӗ.

Чайки, словно горюя, кружились над нею или садились на высившиеся вокруг столбы.

II // Л. Борисова. Сенкевич Генрик. Ҫӑкӑр шыраса: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 62 с.

Яла тӑрса юлнӑ ҫынсем мана каярахпа каласа панӑ тӑрӑх, эпир кайсан вӑл ӗҫ ҫуккипе питӗ хуйхӑрнӑ.

После нашего отъезда, как мне потом рассказывали люди, оставшиеся в деревне, она очень скучала от безделья.

XXVIII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Хуйхӑрнӑ чух мӑнкӑмӑллӑх е кӑмӑл хуҫӑлнӑ пек, е телейсӗр пек, е ҫирӗп ҫын пек кӑтарттарасшӑн; ҫак киревсӗр кӑмӑла эпир йышӑнмастпӑр, анчах вӑл нихҫан та — чӗрепе хуйхӑрнӑ чухне те — пиртен хӑпа пӗлмест, хуйхӑн вӑйне, тивӗҫлӗхне тата чӑнлӑхне чакарать.

Тщеславие в горести выражается желанием казаться или огорченным, или несчастным, или твердым; и эти низкие желания, в которых мы не признаемся, но которые почти никогда — даже в самой сильной печали — не оставляют нас, лишают ее силы, достоинства и искренности.

XXVIII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ҫакна каласа панӑ чух вӑл вӗри-куҫҫуль юхтарнӑччӗ, тен, вӑл чӑнласах хуйхӑрнӑ, анчах унӑн туйӑмӗ тасах мар, ытти ҫынсеннинчен уйрӑлсах тӑмасть.

Она проливала горькие слезы, рассказывая это, и, может быть, чувство горести ее было истинно, но оно не было чисто и исключительно.

XXVII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Чӗрене хуйхӑ кӑна тултарса тӑманнипе эпӗ хама курайми пултӑм, ытти туйӑмсене пытарма тӑрӑшрӑм; ҫакна пула эпӗ чӑнласа мар, ячӗшӗн ҫеҫ хуйхӑрнӑ пек пулса тухрӗ.

Я презирал себя за то, что не испытываю исключительно одного чувства горести, и старался скрывать все другие; от этого печаль моя была неискренна и неестественна.

XXVII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Именерех пӑхни те, хуйхӑрнӑ пек пулса ассӑн сывланисем те, ӑмсануллӑн тӗлӗнни те ҫукчӗ.

Ни потупленных взглядов, ни подавленных вздохов, ни завистливого удивления.

39 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Рамос хӑйӗнчен туртса илнӗ именисемшӗн хуйхӑрнӑ.

Рамос оплакивал свои конфискованные поместья.

II // В.Г. Шильдяков. Джек Лондон. Мексикенец: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 52 с. — 6–51 с.