Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хуйхинчен (тĕпĕ: хуйхӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ирӗксӗртен, тӳсейми хуйхинчен тарса, кӑшт та пулин чӗрине лӑплантарас шутпа килнӗ.

Куҫарса пулӑш

XX // Никифор Мранька. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 2-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.

— Ҫак ҫут тӗнчере пурнӑҫ ҫавӑн пек пуль ҫав ӗнтӗ: пӗрисем хуйхинчен хӑтӑлаймаҫҫӗ, теприсем, ҫынна хуйхӑртса, телей тупаҫҫӗ, — хӑй шухӑшне шӑппӑн каларӗ хӗр.

Куҫарса пулӑш

Мӑчавар ачи // Юхма Мишши. Юхма М. Кӑвал ҫӗмрен: историлле роман. — Шупашкар: «Вучах» библиотеки, 1998. — 352 с.

Кӗме те ырӑ мар, кӗмесен те ют ҫын хуйхинчен пӑрӑнни пулать.

Куҫарса пулӑш

VII // Анатолий Емельянов. Емельянов, А.В. Кӑвайт ҫутисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 153 с. — 15–35 с.

— Кулах ӗнтӗ ҫын хуйхинчен!

— Смейся над чужим горем!

II // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

— Пирӗн тӑлӑх арӑм хуйхинчен мӑшкӑллама килтӗн-и? — пуҫӗпе сулкаласа илчӗ казачка.

— Над вдовьим горем нашим надсмеяться пришел? — покачала головой казачка.

5 // Леонид Агаков. Горбатов Б.Л. Парӑнманнисем (Тарас килйышӗ): повесть; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1944. — 159 с.

Вӗсем пуринчен те мӑшкӑллаҫҫӗ — Ефросинья тӗнӗнчен те, Антонинӑн хуйхинчен те, Лиза-Луизӑн ҫамрӑклӑхӗнчен те, унӑн ҫӳҫ пайӑркисенчен те; вӗсем пурне те таптаҫҫӗ, упраса хӑварма пӗлмесен, вӗсем Настяна та, Лёнькӑна та, пӗчӗк Марийкӑна та таптаса тӑкма пултараҫҫӗ, — хӑйсен таканлӑ аттисемпе чуна таптаса лӑпчӑтӗҫ те, иртсе кайӗҫ…

Они над всем издеваются — над Евфросиньиной верой, и над Антонининым горем, и над молодостью Лизы-Луизы, и над ее локонами; они все топчут, они и Настю растопчут, если не уберечь, и Леньку, и маленькую Марийку, — раздавят душу каблуками своих кованых сапог и пройдут…

5 // Леонид Агаков. Горбатов Б.Л. Парӑнманнисем (Тарас килйышӗ): повесть; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1944. — 159 с.

Ҫапла, ун ҫинчен мӗн пӗлни, тавҫӑрни — пурте ҫак чӗмсӗр, ҫын хуйхинчен усаллӑн ҫеҫ кулакан ҫынран шиклентерчӗ.

Да, все, что он о нем знал, и то, о чем догадывался, заставляло его опасаться этого замкнутого человека, у которого чужое горе вызывало лишь злую усмешку.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Ут чӗрнисем айӗнчен тусан чӗптӗмленсе сирпӗнет, ҫавӑнтах тата юрӑ пуҫаруҫи, кӑвак пакунӗ чӗтренсе кайичченех сулахай хулпуҫҫине сиклентере-сиклентере юрӑ туртса ярса, хӑйӗн хуйхинчен те, ҫын хуйхинчен те кулса, казак юрринчен намӑс сӑмахсене ӑнтарса пырать:

Щебнистую пыль сеяли конские копыта, и, насмехаясь над своим и чужим горем, дергая левым плечом так, что лихорадочно ежился синий погон, кидал песенник-запевала охальные слова похабной казачьей:

7 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех