Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хавасланни (тĕпĕ: хаваслан) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑрманти кайӑксем хавасланни уншӑн сӑпка юрри юрланӑн туйӑнать.

Куҫарса пулӑш

Шӑркалчӑсем // Геннадий Эсекел. Эсекел-Никифоров, Геннадий Леонтьевич. Вӗҫекен пан улмисем: халапсем, юмахсем, калавсем: [вӑтам ҫулхи шкул ачисем валли]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2019. — 60 с. — 36–45 с.

Халӗ ак, вӑл ҫавӑн пек хавасланни пӗртте сисӗнмерӗ.

сейчас ничего нельзя было прочесть.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Аркадий Малов. Шляху С. Ваня юлташ: повесть. — Шупашкар, Чӑваш АССР Государство кӗнеке издательстви, 1958. — 210 с.

Ҫапах та кунне пӗр хутчен те пулин хавасланни — питех те лайӑх.

Но если хоть раз в день было весело — это уже хорошо.

«Тӑватӑ ҫил» штурманӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 117–123 с.

Ҫав вӑхӑтра вӑл такампа чӑтма ҫук тарӑхса та чӗмсӗррӗн тавлашнӑн туйӑнчӗ, куҫӗсенче е курайманлӑх ҫулӑмӗ ҫиҫсе ҫуталчӗ, е вӗсенче хуйха ӳкни, хӗрӳленсе кайни, хавасланни е тата чӑрсӑррӑн ҫуйкӑнланни палӑрчӗ.

Казалось, он ведет с кем-то молчаливый яростный спор, в его глазах появлялись то презрение, то уныние, то страсть, то удовольствие, то азарт.

6 // Аркадий Малов. Казакевич Э.Г. Кӑвак тетрадь: повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 158 с.

Ҫавӑн пек пӗр харӑс каламан тата пит хыттӑнах та каламан ответра (ахаль чух ачасем яланах пӗтӗм саспа кӑшкӑрса ответлеме хавас вӗт!) хавасланни те, хӑйсене шанни те пулмарӗ, вӑл ответра урӑххи илтӗнчӗ: «мӗнлерех пулса тухӗ-ха вӑл?..»

И в этом нестройном и даже не очень громком ответе (а всегда ведь рады крикнуть во весь голос!) не было ни увлечения, ни уверенности, — услышал я в нем нечто другое: «Как-то еще оно получится?

42 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Анчах хавасланни нумай вӑхӑта пымарӗ, вӑл татах ӗҫсӗр хуйха ӳкрӗ.

Но радовался он недолго, взяла его тоска.

Пӗр тӑвансем // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 219–229 с.

Савӑнни те, хавасланни те пулмарӗ.

Не было ни радости, ни восторга.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Халӗ те акӑ, сасартӑк хавасланни унӑн чӗринчи хурлӑхне ҫутатсан, Джемма Пӑвана чӗререн хӗрхенчӗ пулсан та, ӑна йӑпатмашкӑн пӗр сӑмах та тупма пултараймарӗ.

И теперь, когда во внезапной вспышке Овода перед Джеммой раскрылась какая-то мрачная картина его внутренней жизни, ее охватила такая жалость к нему, что она не могла найти ни одного слова утешения.

VI // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

Ҫакна курсан механик хавасланни труках сӳнчӗ.

Оживление механика сразу пропало.

Пӗрремӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Ленӑпа Чижик хавасланни Власьевнӑна ҫав тери савӑнтарать.

Власьевне приятно восхищение Лены и Чижика.

Ту ҫинче // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Халӑх хӑй шанчӑкне ҫухатнине кӑтартмарӗ, престола сирпӗтсе антарнишӗн салхуллӑрах хавасланни ҫеҫ палӑрчӗ.

Во всей этой толпе незаметно было следов уныния, напротив, сказывалась радость по поводу низвержения престолов.

I. Париж урамӗсенче // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Эпир мӗншӗн-мӗншӗн хавасланни питӗ нумай, анчах ун ҫинчен эпӗ сана каярахпа ҫырса пӗлтерӗп.

Этих «что» невероятно много, потом допишу.

2 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Вӑл хавасланни Рыбин хускатса хӑварнӑ пӑшӑрханӑва сирсе пычӗ.

Его оживление отталкивало тревогу, посеянную Рыбиным.

XVIII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Халӗ ҫынсен сассисенче хавасланни те, савӑнни те илтӗнет, — паянлӑха ӗнтӗ асаплӑ ӗҫ пӗтнӗ, килте вӗсене каҫхи апат та канӑҫ кӗтет.

Теперь в их голосах звучало оживление, и даже радость, — на сегодня кончилась каторга труда, дома ждал ужин и отдых.

I // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Вӑл ун ҫӳҫне ерипен пӗтӗрме, тӑрмаклама тытӑнчӗ, хӑй каҫӑрӑлса тӑчӗ, ун тутисем ҫинче хӑй ҫӗнтернипе хавасланни, ун куҫӗсенче, сарлака та шап-шур курӑнакан ҫутӑ куҫӗсенче, парӑнтарнипе тӑранни, ҫынна пӗртте хӗрхенмен айван чун курӑнса тӑрать.

Она медленно перебирала и крутила эти безответные волосы, сама вся выпрямилась, на губах змеилось торжество — а глаза, широкие и светлые до белизны, выражали одну безжалостную тупость и сытость победы.

XLII // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Вӑл Еленӑпа юнашар хуллен утрӗ, мелсӗррӗн яра-яра пуҫрӗ, ун аллинчен те мелсӗррӗн тытса пычӗ, хушӑран ӑна хул-пуҫҫийӗпе те тӗрткелесе илчӗ, пӗрре те ун ҫине пӑхмарӗ; анчах вӑл, ирӗккӗн пулмасан та, ҫӑмӑллӑн калаҫрӗ; вӑл ахаль сӑмахсемпе те тӗрӗс сӑмахларӗ, унӑн пӗрре йывӑҫ вуллисем ҫине, тепре хӑйӑр сарнӑ сукмак ҫине пӑхакан куҫӗсенче кӑмӑлӗ ырӑ туйӑмпа ҫӗкленни палӑрса тӑчӗ, лӑпкӑ сассинче вара хӑй шухӑшне урӑх ҫынна, хӑйшӗн хаклӑ ҫынна, каласа пама май килнӗшӗн хавасланни илтӗнчӗ.

Он тихо двигался рядом с Еленой, неловко выступал, неловко поддерживал ее руку, изредка толкал ее плечом и ни разу не взглянул на нее; но речь его текла легко, если не совсем свободно, он выражался просто и верно, и в глазах его, медленно блуждавших по стволам деревьев, по песку дорожки, по траве, светилось тихое умиление благородных чувств, а в успокоенном голосе слышалась радость человека, который сознает, что ему удается высказываться перед другим, дорогим ему человеком.

IV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

— Ну, питӗ шеп; хавасланни яланах аван.

— Ну и прекрасно; радоваться всегда не худо.

XXVII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Эпӗ тусем, вӑрмансем тӑрӑх нумайччен ҫӳрерӗм; эпӗ хама телейлӗ туймарӑм — юри тунсӑхласа ҫӳреме тухсаттӑм; анчах ҫамрӑклӑх, ырӑ ҫанталӑк, уҫӑ сывлӑш, хӑвӑрт утса хавасланни, ҫӑра курӑк ҫинче улаххӑн выртса киленни хӑйӗн ӗҫне турӗҫ-турӗҫех: каллех ҫав асран кайми сӑмахсене, чуптунисене аса илни ман чӗреме тултарчӗ.

Я долго бродил по горам, по лесам; я не чувствовал себя счастливым, я вышел из дому с намерением предаться унынию — но молодость, прекрасная погода, свежий воздух, потеха быстрой ходьбы, нега уединенного лежания на густой траве — взяли свое: воспоминание о тех незабвенных словах, о тех поцелуях опять втеснилось мне в душу.

XIV // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Нумайӑшне аса илчӗ пулас: ҫынсен паттӑрлӑхне ытараймасӑр хавасланни те, ҫапӑҫура вилнисемшӗн хурланни те пур-мӗн ун чӗринче.

Так переполнили его воспоминания, восхищение людьми и печаль о погибших.

XII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Вӑт епле ҫирӗп старик! — вӗҫлерӗ Ланкина хӑйӗн халапне; унӑн ӗсӗклесе пӑшӑлтатнӑ сассинче хавасланни палӑрать.

Вот до чего старик в себе твердый! — закончила свой рассказ Ланкина, и в усталой, всхлипывающем шепоте ее слышалось восхищение.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех