Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Уҫланкӑн ҫурҫӗр енче — тарӑн ҫырма, Хӑйӑрлӑ ҫырми теҫҫӗ иккен ӑна.

Куҫарса пулӑш

Пӗчӗк акӑшсен ташши // Василий Игнатьев. Игнатьев В.Г. Шӑпчӑк катинче: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 188 с. — 57–75 с.

Уҫланкӑн сылтӑм енче пӗрене тӑрӑхӗсем, вутӑ шаршанӗсем купаланса тӑраҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

Пӗчӗк акӑшсен ташши // Василий Игнатьев. Игнатьев В.Г. Шӑпчӑк катинче: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 188 с. — 57–75 с.

Часах вӗсем пӗр пысӑк та ирӗк уҫланкӑна тухрӗҫ, уҫланкӑн тепӗр енче вак хунавлӑ лутра вӑрман пуҫланать, Шӑпчӑксен кати ҫакӑ пулчӗ те ӗнтӗ.

Куҫарса пулӑш

II. // Василий Игнатьев. Игнатьев В.Г. Шӑпчӑк катинче: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 188 с. — 3–36 с.

Уҫланкӑн пӗр кӗтессинче хайхи лав курӑнах кайрӗ.

Куҫарса пулӑш

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Сергей Юшков. Юшков С. П. Кӗрен кӳлӗсем: повеҫпе калавсем — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1975. — 112 с. — 3–73 с.

Уҫланкӑн пӗр енче, Ула Тимӗр ҫулӗ ҫинче, ҫӗр ӑшне чавса тӑратнӑ ик метр ҫӳллӗш тимӗр-бетон тунката курӑнчӗ.

Куҫарса пулӑш

Хӑлхасӑр, куҫсӑр вӑрманта // Василий Сипет. Сипет В. Хӑлхасӑр, куҫсӑр вӑрманта: повесть. — Шупашкар, «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2017. — 196 с.

Ҫӑлтӑрсен ылтӑн пӑрӗ айӗнчи пурнӑҫпа тата сасӑсемпе сывлакан уҫланкӑн шавлӑ вутӗнче пуш хир чунӗ тӗвӗленет-чӑмӑртанать.

Душа пустынь сосредоточилась в шумном огне поляны, дышавшей жизнью и звуками под золотым градом звезд.

III сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 415–430 с.

Ачасен ҫухӑрашӑвӗ илтӗнет, вӗсем уҫланкӑн пӗр кӗтесӗнчен теприне кӑтра кӑмрӑксем евӗр кумаҫҫӗ-хутлаҫҫӗ.

Слышался визг детей, кудрявыми угольками носившихся из одного уголка поляны в другой.

III сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 415–430 с.

Полкан ҫавӑнтах уҫланкӑн тепӗр енне тапса сикрӗ, унтан, ытти енчен те сасӑсем илтрӗ курӑнать те, каҫса кайса вӗре-вӗре, уҫланкӑра каллӗ-маллӗ кускала пуҫларӗ.

Куҫарса пулӑш

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Хӗрарӑмсемпе ачасем урапасем ҫине хӑпарчӗҫ, арҫынсем уҫланкӑн хӗвеланӑҫ хӗррине халтан кайиччен чупрӗҫ; унти йывӑҫсене пурне те касса пӗтерменччӗ-ха.

Женщины и дети забирались в фургоны, мужчины во весь дух бежали на западный край поляны, где еще не были вырублены деревья.

III // Л. Борисова. Сенкевич Генрик. Ҫӑкӑр шыраса: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 62 с.

Унтан Ашак ӑна чӗрнипе тапса янӑ та, вӑл уҫланкӑн тепӗр хӗрне кайса выртнӑ.

А потом как двинет ее копытом — отлетела сорока на край поляны.

Паттӑр ашак // Михаил Андреев. Казах юмахӗсем: юмахсем. — Шупашкар: Чӑвашсен государство издательстви, 1938. — 60 с. — 51–55 с.

Уҫланкӑн тепӗр вӗҫӗнче пӗр вырӑнта тӑрса виҫӗ хут, тӑватӑ хут сикмелли ӑмӑрту пырать.

В другом конце поля шли состязания в тройном, в четверном прыжке с места.

Хуҫи кам? // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Пирӗн уҫланкӑн тепӗр хӗрринчи пӗлӗт — хӗп-хӗрлӗ, унта хӗвел анать; пӗтӗм сывлӑша темле кӗрен тӗс ҫапнӑ, ман умри кантӑка тулалла тухас шутпа пырса ҫапӑнакан шӑнасен ҫунаттисем те хӗрлӗ тӗслӗ курӑнаҫҫӗ.

Над дальним краем нашей поляны разливался закат, и весь воздух был густо-розовый, и у мухи, ошалело толкавшейся в стекло передо мною и не понимавшей, что же это не пускает ее в заманчивый и вольный мир, крылья тоже были розовые.

21 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Эпир уҫланкӑн пӗр енӗпе утатпӑр.

Мы наискосок пересекли поляну.

Вӑтӑр тӑххӑрмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Вӗсем шартлани уҫланкӑн пӗр енчен тепӗр енне пырса ҫапӑнать те вӗҫӗмсӗр кӗрлев пулса каять.

Их хлопанье слилось в непрерывный, перекатывающийся из конца поляны в конец, звук.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Вӑл лайӑх таптаса такӑрлатнӑ сукмак пулнӑ, вӑл уҫланкӑн пӗр енне пырса тухса, тепӗр енчен аяккалла тухса кайнӑ.

Это была хорошо протоптанная тропинка, которая подходила к одной стороне полянки и выходила с другой ее стороны.

LХХVII сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

— Ну, чӑнах та ҫапла-ҫке, — пуҫӗ унӑн хулпуҫҫи ҫинчех, — терӗ Фелим, юланучӗ йывӑҫсем хыҫӗнчен тухса, уҫланкӑн леш пуҫӗнче чарӑнса тӑрсан.

— Ну, так и есть — она у него на плечах, — сказал Фелим, когда всадник показался из-за деревьев и остановился на противоположном конце поляны.

LVII сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Шыв ҫийӗ ҫыран хӗррисемпе чикӗленсе тӑнӑ майлӑ, уҫланкӑн симӗс ҫийӗн аяккисемпе тӗксӗм симӗсрех ҫулҫӑллӑ йывӑҫсем ларнӑ.

Ее зеленая поверхность обрамлялась более темной зеленью деревьев, точно поверхность воды, граничащая с берегом.

XXXVI сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Николашка, штыкне хытӑ ҫатӑрласа тытнӑскер, уҫланкӑн тепӗр еннелле тапса сикрӗ, амӑшӗ вара алне ҫех сулчӗ.

Но, крепко сжав штык, Николашка отлетел чуть ли не на другой конец поляны, и мать только махнула рукой.

Ҫутаттӑр // Олимпиада Таллерова. Гайдар, Аркадий Петрович. Ҫутаттӑр: калав; вырӑсларан О.Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1971. — 44 с.

Телейлӗ уҫланкӑн чи варринче шурҫырли пулман.

На самой середине палестинки не было клюквы.

IX // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 133–188 с.

Анчах пуринчен ытла вӑл уҫланкӑн тепӗр енче ҫывӑхрах ҫын сукмакӗ хӗррипе ӳсекен шурӑ мӑйӑх ятлӑ ҫӳллӗ курӑка малалла тӑсӑлса выртнине курнӑ.

Но самое главное: он увидел, что совсем близко, по той стороне поляны, змеилась высокая трава белоус — неизменный спутник тропы человеческой.

VIII // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 133–188 с.