Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Куҫӗсене каллех хупрӗ, тем ыратнӑ пек шӑлӗсене хыттӑн ҫыртса лартса вӗсене курӑнакан турӗ; унӑн аялти тути усӑнса анчӗ, ҫӳлти — ҫӗкленчӗ, уссисен кӑвакрах тӗкӗ шӑрт пек пулса тӑчӗ.

Снова закрыл глаза и, как от боли, крепко сжал зубы, обнажив их; нижняя губа его опустилась, верхняя — приподнялась, и синеватые волосы редких усов ощетинились.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Ҫав темӗн пысӑкӑш чӗрчунсем, кӗмсӗркке сӑмсисене тӑраткаласа, ҫемҫе шыв курӑкӗ ҫинче лӳпперрӗн йӑваланаҫҫӗ, йӗкӗлтешнӗ пек туса вӗсем пӗтӗрӗнсе тӑракан вӑрӑм уссисен пурҫӑн евӗрлӗ туйӑнакан енне кӑтартаҫҫӗ.

Эти огромные животные, лениво развалившиеся на мягкой подстилке из водорослей, поднимали свои хоботы и, точно гримасничая, шевелили грубым шёлком своих длинных усов, завитых колечками, как борода щёголя.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.