Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Унтан вара ӳсӗрскере шутсӑр хыттӑн хӗнеме тытӑнатчӗ, ҫав тери хытӑ хӗнетчӗ: харпӑр хӑй хушшинче килӗштермесӗр ҫапӑҫнисене пӑхса тӑмалли япала вырӑнне ҫеҫ хуракан мастерсем ҫав ҫапӑҫнӑ ҫӗре хутшӑнатчӗҫ те юлташсене пӗр-пӗринчен уйӑратчӗҫ.

А потом начинал жестоко бить пьяного, так жестоко, что мастера, относившиеся к междоусобным дракам как ко зрелищу, ввязывались в эту драку и разводили друзей.

XIV. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Вӑрҫӑ пынӑ ҫулсенче пире пӗр-пӗринчен ҫухрӑмсем ҫеҫ уйӑратчӗҫ, халь вара ҫӗршывсем уйӑраҫҫӗ.

На войне нас разделяли километры, сейчас — разделяли страны.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Пантелей Прокофьевич хӑйне анчахрах ҫеҫ-ха килӗнче никама пӑхӑнман хуҫа пек туятчӗ, килтисем пурте ӑна хирӗҫ сӑмах каламасӑр итлетчӗҫ, ӗҫ кал-кал йӳнеҫсе пыратчӗ, савӑнӑҫа та, хуйха-суйха та пӗрле уйӑратчӗҫ, килти пурнӑҫра кирек ӑҫта та темиҫе ҫул хушшинче майлашӑнса ҫитнӗ килӗшӳлӗх пурри сисӗнсе тӑратчӗ.

Совсем недавно Пантелей Прокофьевич чувствовал себя в доме полновластным хозяином, все домашние ему безоговорочно подчинялись, работа шла ряд рядом, сообща делили и радость, и горе, и во всем быту сказывалась большая, долголетняя слаженность.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хӑй вӑхӑтӗнче культурӑна аталантарма бюджетран укҫа-тенкӗ самай уйӑратчӗҫ.

Куҫарса пулӑш

Анатолий Никитин: «Ҫынпа калаҫнӑ чухне те пуҫра кӗвӗ янӑрать» // Дмитрий МОИСЕЕВ. «Хыпар», 2016, пуш, 18; 35-36№