Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тӳрех сăмах пирĕн базăра пур.
тӳрех (тĕпĕ: тӳрех) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӗсем, куҫӗсене хытӑ чарса пӑрахса, тӳрех хӑйсем умнелле пӑхса тӑнӑ, паҫӑрхи пек ӗнтӗ куҫӗсене мӑч-мӑч тутарман.

Они смотрели прямо перед собой широко открытыми глазами и уже не мигали.

Январӗн 9-мӗшӗ // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 133–155 стр.

Сывлӑшра штыксен линийӗ пӗр тикӗс хумханни куҫа курӑннӑ — хӑшпӗр штыкӗсем ытла пи ҫӳлелле хӑпарса тӑна, хӑшӗсем ҫӗрелле тайӑлнӑ, хӑш-пӗрисем ҫеҫ ҫынсене тӳрех шӑп кӑкӑрӗнчен тӗлленӗ, пурте вӗсем ҫемҫескерсем пек туйӑннӑ, чӗтренӗ, ирӗлсе пӗтессӗнех туйӑнса кайнӑ, авӑнкаланӑ.

Было видно, что линия штыков висела в воздухе неспокойно, неровно, одни слишком поднялись вверх, другие наклонились вниз, лишь немногие смотрели прямо в груди людей, и все они казались мягкими, дрожали и точно таяли, сгибались.

Январӗн 9-мӗшӗ // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 133–155 стр.

Ҫавна илтсен, тӳрех ӳпкевлӗ сӑмахсем, ятлаҫса илнисем, мӑшкӑлласа кулнисем кӗрлесе кайнӑ.

Это вызвало взрыв укоризненных замечаний, ругательств, насмешек.

Январӗн 9-мӗшӗ // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 133–155 стр.

— Вӗсем кӗпер ҫине анчах ямаҫҫӗ, тӳрех пӑр ҫийӗпе кайӑр, теҫҫӗ…

— Просто они не пускают на мост, дескать — идите прямо по льду…

Январӗн 9-мӗшӗ // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 133–155 стр.

Вара вӑл тӳрех пирӗн ҫинелле утма пуҫларӗ, эпир ун ҫумӗнче пулман пекех, ун ҫулне пӳлмен пекех утса кайрӗ.

И она пошла прямо на нас, так просто пошла, как будто нас и не было пред ней, точно мы не преграждали ей дороги.

Ҫирӗм улттӑпа пӗрре // Петӗр Хусанкай. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 119–131 стр.

Вӑл яланхи пек тасаччӗ, шукӑльччӗ; яланхи пекех — пире тӳрех куҫран пӑхрӗ.

Он был, как всегда, чистый и щеголеватый и, как всегда, смотрел нам прямо в глаза.

Ҫирӗм улттӑпа пӗрре // Петӗр Хусанкай. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 119–131 стр.

Пире вӑл хӗрсем, картишӗнче тӗл пулсан, е, кӳреннӗ пек тутисене персе, аяккипе иртетчӗҫ, е тӳрех пирӗн еннелле утатчӗҫ, эпир вӗсен ҫулӗ ҫинче ҫук та пекчӗ.

которые, встречаясь с нами на дворе, или, обидно поджимая губы, обходили нас сторонкой, или шли прямо на нас, как будто нас и не было на их дороге.

Ҫирӗм улттӑпа пӗрре // Петӗр Хусанкай. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 119–131 стр.

Ҫӗрле, унаса хунӑ юлашки ҫӑкӑрсене кӑмакана хывсан, эпир, ҫӑкӑр икӗ питлӗ пуласран хӑраса, тӳрех ҫывӑрма выртмарӑмӑр, вӑл манран: — Ну-ка, Стенька ҫинчен вула-ха, — тесе ыйтрӗ.

Ночью, когда мы уже посадили последние хлебы в печь и, из боязни передержать их, не ложились спать, он попросил меня: — Ну-ка, почитай про Стеньку что-нибудь.

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

— Эпе тӳрех кунта, сан патна…

— А я прямо сюда, к тебе…

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Халӗ ӗнтӗ вӑл алӑкра тӑратчӗ, маччаран ҫакнӑ лампа ҫути тӳрех ун пуҫӗ ҫине ӳкет, — вӑл шурӑ тутӑр ҫыхнӑ.

Теперь она стояла на пороге, и свет висячей лампы падал ей прямо на голову — в белом шерстяном платке.

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Кам вут-вутарнине тӳрех тавҫӑрса илеймерӗ-ха.

Не сразу поняла из-за чего начался сыр-бор.

Ванчӑк чӳрече // Денис Гордеев. «Халӑх шкулӗ – Народная школа» №5/2019 стр. 56-60

Тӳрех кай.

Прямо и иди.

Макар Чудра // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 7–19 стр.

«Паллах ара, пирӗн пек арҫын таврашӗ хӗр куҫӗ умне тӳрех тӗтре карма тӑрӑшать, — хӗр куҫӗ пӑхнипе чӗрене вут хыпса ан илтӗр, хӗр куҫӗ хӑй хам пирки пӑшӑрханнӑ хуйхӑ каррипе хуплантӑр, тет, — Лойко та ҫавӑн пекех тума шутланӑ.

Известно, наш брат старается сразу затуманить девке очи, чтоб они не зажгли его сердца, а сами подернулись бы по тебе грустью, вот и Лойко тож.

Макар Чудра // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 7–19 стр.

Тапхӑр-тапхӑр хыттӑнах вӗрсе, хӑйпе пӗрле вӑл шӑнса пӗрӗннӗ сарӑ ҫулҫӑсене вӗҫтере-вӗҫтере килет те вӗсене вут ҫине пӑраха-пӑраха хӑварать, ҫулӑма вӑйлантара-вӑйлантара ярать: пирӗн йӗри-таврари кӗрхи ҫӗр тӗттӗмӗ ҫавӑнпа та кас-кас чӗтренкелесе илет, хӑранӑ пек каялла чаккаласа, пӗрер самантлӑха сулахайра — чикӗсӗр аслӑ ҫеҫенхире куҫ умне кӑларать, сылтӑмра — вӗҫӗ-хӗррисӗр тинӗсе тата тӳрех хамӑра хирӗҫ таянса выртакан Макар Чудра кӗлеткине курӑнтарса ярать.

Изредка его порывы приносили с собой сморщенные, жёлтые листья и бросали их в костёр, раздувая пламя; окружавшая нас мгла осенней ночи вздрагивала и, пугливо отодвигаясь, открывала на миг слева — безграничную степь, справа — бесконечное море и прямо против меня — фигуру Макара Чудры,

Макар Чудра // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 7–19 стр.

Пите тӳрех хаяр та сивӗ ҫил кастарать.

Прямо навстречу бьет резкий, холодный ветер.

Хуйхӑ // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 46–55 стр.

Тӳрех килтен килтӗм…

Прямо из дому…

Арманта // Василий Алагер. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 34–45 стр.

Пӳрнепе йӑкӑрласа кӑлар ӑна! — Курпун пит-ҫӑмартисене карӑнтарнӑ, куҫӗсене чарса пӑрахнӑ, пӳрнисемпе «сӑххисенчен» тытма пуҫланӑ пулас, анчах ҫав самантрах унӑн туратсенчен тытакан сулахай алли вӗҫерӗнсе кайрӗ те, вӑл сулӑннипе тӳрех шыва чӑмрӗ.

Шпыняй его пальцем! — Горбач, надув щеки, притаив дыхание, вытаращивает глаза и, по-видимому, уже залезает пальцами «под зебры», но тут ветки, за которые цепляется его левая рука, обрываются, и он, потеряв равновесие, — бултых в воду!

Шампа // Иван Иртышев. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 18–26 стр.

— Курпун ура кӗлипе тымара хыпашласа тупрӗ те, тӳрех темиҫе туратран хыттӑн ярса тытса, ун ҫине улӑхса тӑчӗ.

Горбач нащупывает пяткой корягу и, крепко ухватившись сразу за несколько веток, становится на нее…

Шампа // Иван Иртышев. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 18–26 стр.

Тӳрех калӑпӑр: хамӑр тупман, унтан-кунтан илнӗ фактсене ҫеҫ пӗлтерӗпӗр.

Куҫарса пулӑш

Тӗнчери чӗлхесен кӑсӑк енӗсем // Аҫтахар Плотников. https://chuvash.org/news/23415.html

— Ку таранччен тӳрех килчӗ-ҫке, халӗ сасартӑк сулахая пӑрӑнтарчӗ.

— Ехал всё прямо и вдруг налево.

Ҫул ҫинче // Митта Петӗрӗ. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 3–10 стр.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех