Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Унӑн ҫӳллӗ те пӗкрӗк евӗрлӗ кӑшкарне вӗтӗ кӗмӗл укҫапа витнӗ, уҫӑ тӳпин хӗррине шӑрҫа чӗнтӗр тӗррипе тата тӳмесемпе илемлетнӗ.

Куҫарса пулӑш

Ют ҫӗршыв музейӗсенчи чӑваш тумӗ // Геннадий Дегтярёв. Чӑваш тумӗ аваллӑхран паянлӑха = Чувашский костюм от древности до современности = The Chuvash costume from ancient to modern times / В. В. Николаев, Г. Н. Иванов - Орков, В. П. Иванов ; Историпе культурологи тӗпчевӗсен К. В. Иванов ячӗллӗ фончӗ. — Мускав ; Шупашкар ; Ӑремпур : Историпе культурологи тӗпчевӗсен К. В. Иванов ячӗллӗ фончӗ, 2002. — 400 с.

Алӑсем ҫыхӑсемпе те тӳмесемпе кӗрешессине хирӗҫлеҫҫӗ, хӗрарӑмсен тӑватӑ алли ҫиҫӗмле, йӑпӑр-япӑр ӗҫлени мана ӗнтӗркеттерсе, аптӑратса ячӗ.

Руки отказывались бороться с завязками и пуговицами, чрезвычайная быстрота четырех женских рук усыпила и ошеломила меня.

XI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Ҫуллӑ ҫӑра шывӑн ҫийӗнче манӑн хӗвелпе пиҫӗхнӗ питӗм, ҫӳҫе кастарнӑ пысӑк пуҫӑм тата пӑхӑр тӳмесемпе йӑлтӑртатса тӑракан формӑллӑ гимнастерка куҫкӗски ҫинчи пек курӑнса кайрӗҫ.

Маслянистая поверхность мутной воды отразила мое загорелое лицо, подстриженную ежиком крупную голову и крепкую, поблескивавшую медными пуговицами ученическую гимнастерку.

V сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Анчах шӑпа тени питех те тиркевлӗн суйлать-ҫке — тӑван ачисене уйӑрса пӑхакан ама ҫури пекех Нӑйӑлтие те ялан тенӗ пекех кӳрентерет: сӗвӗннӗ-ҫӗтӗлнӗ енчӗксенчи тӳмесемпе, театр билечӗсемпе, тапак хутаҫҫисемпе, ҫӗмӗрӗлнӗ е кивӗ сехетсемпе кӑна «сӑй-лать».

И судьба, ревнивая к своим избранникам, как мачеха к родным детям, безжалостно подсовывала Пискуну протертые кошельки с пуговицами и театральными билетами, кожаные кисеты, сломанные или дешевые часы.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 298–303 с.

Сӑтӑрӑлнӑ ӑшлӑ, сарӑхса кайнӑ ҫак нанка ряса, ҫак кӗнекесен тыткаланӑран якалнӑ хура сӑран хупписем, пӑхӑр тӳмесемпе ҫаклатса хунӑскерсем, тӑприне тимлен шӑварнӑ тата ҫулҫисене ҫуса тасатнӑ ҫак тӗксӗм симӗс чечексем, уйрӑмах маятник пӗр тикӗссӗн шаккаса тӑни — мана ҫӗнӗ, халиччен эпӗ пӗлмен пурнӑҫ ҫинчен, пӗччен пурӑнни, кӗлтунисем, тӳлек те лӑпкӑ телей ҫинчен каларӗҫ…

Эта нанковая пожелтевшая ряса с протертой подкладкой, эти истертые кожаные черные переплеты книг с медными застежками, эти мутно-зеленые цветы с тщательно политой землей и обмытыми листьями, а особенно этот однообразно прерывистый звук маятника — говорили мне внятно про какую-то новую, доселе бывшую мне неизвестной, жизнь, про жизнь уединения, молитвы, тихого, спокойного счастия…

VII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Мӑй, ал тунисем, ура хырӑмӗсемпе пакӑлчакӗсем ҫине пӑхӑр е бронзӑран тунӑ ҫаврашкасем, йӑлтӑркка тӳмесемпе илемлетнӗ шӑмӑ сулӑсем, «саме-саме» е «талака» текен, африканецсем хушшинче пит сарӑлнӑ хӗрлӗ шӑрҫаран тунӑ мӑясем ҫакма ҫутҫанталӑкӗ хӑй хушнӑ вара.

Что же касается шеи, запястий рук, икр и лодыжек, то, с точки зрения дикарей, эти части тела самой природой предназначены для ношения медных или бронзовых обручей, роговых браслетов, украшенных блестящими пуговицами, и ожерелий из красных бус, называемых «саме-саме», или «талака», которые были тогда в большой моде у африканцев.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Валет пӗр вырӑнта тӑнӑ ҫӗртех нимӗҫӗн ҫӳллӗ те тӗреклӗ кӗлеткине, мундирӗ ҫинчи ҫутӑ тӳмесемпе икӗ енчен ҫӗлесе тунӑ кӗске сӑран аттине, кӑшт чалӑштарса лартнӑ сӑмсасӑр карттусне куҫӗпе сӑхса илчӗ.

Валет стоял, не меняя положения, оглядывая высокую, плотную фигуру немца, металлические пуговицы мундира, короткие сшивные по бокам сапоги, бескозырку, надетую чуть набок.

III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Сӗтел хушшинче кӑвак мундирсемпе, ылттӑн куҫлӑхсемпе, ылттӑн тӳмесемпе, орденсемпе, крахмаллӑ ҫухаллӑ кӗпесем тӑхӑннӑ учительсем ларнӑ.

Правда, сидели строгие преподаватели в синих мундирах, в золотых очках и пуговицах, в орденах, в крахмальных, даже на вид твердых, как скорлупа, манишках и гремящих манжетах.

XXVIII. Кутӑн аппа // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949