Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тӗттӗмӗн (тĕпĕ: тӗттӗм) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Сӗм тӗттӗмӗн шанчӑклӑ хӳтлӗхӗнчи сунарҫӑ негрсем кӗпӗрленсе тӑнӑ ҫӗрелле карабинри мӗн пур пульлине кӑларса ячӗ, Цаупере пӑшалӗ кӗрӗслеттерчӗ, кӗҫех Гентӑн икӗ револьверӗ вунӑ пуля ӑсатрӗ; ҫакӑ пӗтӗмпех пӗр минутран та сахалрах вӑхӑтра пулса иртрӗ.

Хорошо защищенный тьмой, охотник разрядил карабин в центр кучи туземцев; грянуло ружье Цаупере, и два револьвера Гента выбросили десять пуль; менее чем в минуту произошло это.

ХII. Пӗчӗк утрава хупӑрлани // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Вӑрман тӑрри шупкарах-симӗс пӗлӗт айӗнче тӗттӗмӗн курӑна пуҫларӗ.

Вершины леса резко чернели на бледно-зеленом фоне неба.

Пӗрремӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Вӗсен ҫуттин пайӑркисем тӗттӗмӗн темӗн тарӑнӑш путлӑхӗнчен килеҫҫӗ.

Они были погружены в глубочайшую пучину темноты, пронзенную их лучами.

Пӗрремӗш сыпӑк // Андрей Краснов. Ефремов И.А. Ҫӑлтӑр карапӗсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 96 с.

Хуралса ларнӑ пусӑ ӑшне хунар тӗттӗмӗн ҫутатать; унӑн ҫути тӗттӗм пусӑ шӑтӑкне тарӑнрах та тарӑнрах ҫутатса, юлашкинчен, виҫӗ чалӑш тарӑнӑшӗнчи пусӑ тӗпне ҫитрӗ.

Фонарь тускло освещал потемневший сруб колодца, теряясь все глубже и глубже в охватившем его мраке, и наконец на трехсаженной глубине осветил дно.

Кивӗ пусӑ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Чӗрчунсӑр шӑпланнӑ ял тӗттӗмӗн курӑнать.

Хутор темнел — молчаливый, безжизненный.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Тарӑн куҫ лупашкисем, унта хура шыв юхса тулнӑ пек, тӗттӗмӗн курӑнаҫҫӗ, пуҫӗ кӑпӑшка минтер ҫинче, ӑна пӗркелентермесӗр, ҫӗкленнӗ евӗр выртать.

В глубоких глазницах скопились тени, будто натекла туда темная вода, голова на пышной подушке, не собирая складок, покоилась почти невесомо.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ун чух ачасем хунарсене хӑвӑрт пуҫ тӗлне ҫӗклеҫҫӗ те, тӗттӗмӗн хура аллисем вӑхӑтлӑха юлташсене вӗҫертеҫҫӗ, ҫӗр айӗнчи коридор кӗтессисене шуса, хунар ҫути ӳкмен чул хыҫне пытанаҫҫӗ.

Тогда мальчики быстро поднимали фонари над головой, и черные щупальца отпрянувшей тьмы на мгновение выпускали ребят, соскальзывали в углы подземного коридора, таились за выступами камня, слабо освещенного фонарем.

Иккӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Хӑш чухне питҫӑмартисене тӗттӗмӗн сивӗ алли пырса тӗкӗннӗн туйӑнать.

Иногда казалось, что холодные лапы тьмы неслышно елозят по щекам.

Иккӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Хурт-кӑпшанкӑсен ҫак мӗльюншар ушкӑнӗ чӑтма ҫук пуян та тискер ӳсентӑрансемпе, вӑрмана тултарса тӑракан тискер кайӑксемпе вӗҫен кайӑксен ҫак вӗҫӗ-хӗррисӗр йышӗпе, ҫак тӗттӗмӗн курӑнакан ешӗллӗхӗпе, ҫак тутлӑ шӑршлӑ та вӗри сывлӑшпа, Терекран пур ҫӗрте те сӑрхӑнса тухакан тата ӑҫта килчӗ унта лапсӑркка ҫулҫӑсем айӗнче шӑнкӑртатакан пӑтранчӑк шывлӑ ҫак канавсемпе ҫав тери килӗшсе тӑрать, лӑп та шӑп малтан тискер те чӑтма юрӑхсӑр пек курӑнакан япаласем халь вара Оленин кӑмӑлне кая пуҫларӗҫ.

Эти мириады насекомых так шли к этой дикой, до безобразия богатой растительности, к этой бездне зверей и птиц, наполняющих лес, к этой темной зелени, к этому пахучему, жаркому воздуху, к этим канавкам мутной воды, везде просачивающейся из Терека и булькающей где-нибудь под нависшими листьями, что ему стало приятно именно то, что прежде казалось ужасным и нестерпимым.

XX // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Йӑлтӑртатса тӑракан ҫӑлтӑр, пӗлӗте хӑвӑрттӑн ҫурса, тӗттӗмӗн курӑнакан картланчӑк вӑрман йӑрӑмӗ хыҫне ӳкрӗ.

Мерцающая звезда, стремительно прочертив небо, упала за темной зубчатой грядой леса.

12-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех