Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тӗттӗмскер (тĕпĕ: тӗттӗм) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫак самантра пӗтӗм Будапешт — сыхлануллӑ та тӗттӗмскер — алӑк патнелле мӗлке пек шуса пыракан ун кӗлеткине курать.

Весь Будапешт — настороженный, темный — видит в это мгновение его фигуру, которая тенью продвигается к дверям.

XVII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Пӳлӗмӗ пысӑках мар, тӗттӗмскер ҫеҫ, анчах чӳречисем, иккӗшӗ те картиш енне тухаҫҫӗ.

Небольшая полутемная комната с двумя окнами на двор.

Пӗрремӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

Хам выртакан палата та, тӗттӗмскер, кичемскер, хирурги отделенийӗн коридорӗ вӗҫне, чи аякка вырнаҫнӑскер.

И эта палата — полутемная, скучная, самая дальняя в длинном коридоре хирургического отделения.

1943-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Пуҫӗ ырататчӗ унӑн, ҫурӑмӗ нӑйкӑшса туртӑшӑнатчӗ, чунӗ вара, калӑн, унта нихӑҫан нимӗнле шухӑш, асаилӳ, туйӑм ҫуралман, пуш-пушахчӗ; ни тарӑху-вӗчӗрхенӳ, ни кичемлӗх пурри палӑрмасть, пурӗ те темле пысӑкскер, тӗттӗмскер те сӳрӗкскер выртнӑ пек ҫеҫ.

У него болела голова и ломило спину, а в душе была такая пустота, точно там никогда не рождалось ни мыслей, ни воспоминаний, ни чувств; не ощущалось даже ни раздражения, ни скуки, а просто лежало что-то большое, темное и равнодушное.

III // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех