Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Кунта тахҫанхи ҫирӗк тӗмисен вырӑнӗсем ӗнтӗ тыллапуҫҫи ҫеҫ пулса юлнӑ — курӑкне те ҫулма ҫук, тыллапуҫҫисем ҫинче текерлӗк йӑвисем.

Куҫарса пулӑш

7 // Юрий Скворцов. Скворцов, Ю. И. Ҫул юлташӗ: калавсемпе кӗске повеҫсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1975. — 184 с. — 128–184 с.

Графиня йывӑҫ тӗмисен ӑшнелле тарса кӗчӗ, Жанет ниҫта кайма пӗлмесӗр хӑранипе шыва чампӑртатрӗ.

Графиня в кусты, а Жанет некуда деваться, и она со страху в воду сиганула.

VI сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Сирень тӗмисен ҫӑра ҫулҫисем хушшинче кӑсӑясем янӑраҫҫӗ, вӗлт-рен тӑррисем чӗвиклетеҫҫӗ, шӑкӑлчи-кайӑксем вӗҫеҫҫӗ.

В густой листве сиреневых кустов звенели синицы, пели зяблики, порхали щеглы.

1 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Йывӑҫ тӗмисен хушшинчен ман ҫине хамӑр ехветтӑр Яковлев ашӑ куҫӗсемпе пӑхса тӑра парать.

Из кустов глядят на меня добрые голубые глаза Яковлева, нашего ефрейтора.

Тӑватӑ кун // Ярукка Сантри. Гаршин В.М. Тӑватӑ кун: калав. — Шупашкар: Республикӑри чӑваш кӗнеки кӑларакан уйрӑм, 1924. — 38 с.

Ту тайлӑмӗнче, чуллӑ авкаланчӑк ҫул тӑрӑх, виноград тӗмисен тӗлне ҫапса лартнӑ шӑчӑсем хушшипе, колхозниксем утса пыраҫҫӗ.

По склону горы, по извилистой каменистой дороге, среди виноградных кольев шли колхозники.

5 // Василий Алентей. Авдеенко А.С. Тисса хӗрринче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 196 с.

Ун витӗр шыва йывӑҫ вуллисен, ҫара туратсен, ҫыран хӗрринчи хӑва тӗмисен ҫӑра ӗмӗлкисем ӳкеҫҫӗ.

И сквозь стекло отражались в пруду опрокинутые стволы и голые сучья деревьев, путаница кустарника на плоских берегах.

Пӑр юрланӑ чух // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Эпӗ ӑвӑш тӗмисен хушшине пытантӑм.

В кустах жимолости я и спрятался.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Юлашкинчен, питне йӗплӗ хулӑ тӗмисен йӗпписемпе чӗртеркелесе илсе, юлташне ҫӑра кӑвак хӑмла ҫырли ӑшне майласа хучӗ, бинтисене йӗркелерӗ, флягӑри шывпа унӑн пуҫне йӗпетрӗ.

Наконец, ободрав лицо о шипастый кустарник, он уложил товарища в густые заросли ежевики, поправил на нём бинты, снова смочил ему из фляги голову.

Пӗр тӑвансем // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 219–229 с.

Зенитлӑ установкӑсене иртен-ҫӳрен халӑхран канавсемпе тата вӗтлӗх тӗмисен ӑшне пытарнӑ йӗплӗ пралук картисемпе питӗ ӑста уйӑрса хунӑ.

Зенитные установки были умело отъединены от гуляющей публики рвами и заборами из колючей проволоки, скрытой в кустарниках.

Пӗрремӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Ҫӑралса килекен каҫ тӗттӗмӗнче, уярпа шанса кайнӑ ажина тӗмисен анӗ ҫинче унӑн кӗлетки уҫҫӑн курӑнса тӑрать.

В сгущающихся сумерках ее фигура отчетливо проступает на фоне скорченных от засухи ажинников.

Пӗрремӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Хӑй кӑшт аяккарах пӑрӑнса кӗнӗ пулсан, йывӑҫ тӗмисен чӑтлӑхӗнче вӑл ачасем хӑшкӑлса шыракан паҫӑрхи ҫынна тӗлех курнӑ пулӗччӗ.

Если бы он свернул немного в сторону, то в густой чаще кустов увидал бы человека, которого ребята так усердно искали.

Иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Хапхи патӗнчен пуҫласа ҫурчӗ патне ҫитичченех лутра, имшеркке акаци тӗмисен аллейи тӑсӑлнӑ.

От ворот к дому шла аллейка низеньких, чахлых кустов акаций.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Николай Пиктемир. Голубева, Антонина Георгиевна. Уржум ачи: повесть; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 194 с.

Анчах ӳсӗр ҫавӑнтах йывӑҫ тӗмисен кутне лаштӑртатса йӑванса анчӗ те ҫывӑрса кайрӗ.

Но пьяный тут же свалился под кусты и заснул.

Вӑрҫӑ секречӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар, Аркадий Петрович. Вӑрҫӑ секречӗ: [повеҫ] / А. П. Гайдар. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 175 с.

Мӗншӗн ятлаҫатӑн, — терӗ Шалимовӑн сасси йывӑҫ тӗмисен хушшинчен.

Зачем ругаешься? — раздался из-за кустов равнодушный голос Шалимова.

Вӑрҫӑ секречӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар, Аркадий Петрович. Вӑрҫӑ секречӗ: [повеҫ] / А. П. Гайдар. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 175 с.

Хӑш-пӗр чух ҫул ҫинчи вӗтӗ йывӑҫ тӗмисен турачӗсем повозка тӗпне сӑтӑркаласа илеҫҫӗ.

Иногда мелкие кусты подлеска, попадавшиеся на пути, скребли ветками о дно повозки.

IX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

— Эпӗ кайса пӑхам-ха, — вара, симӗс туратсем витӗр хӑвӑрттӑн пӑхса илсе, вӑл ҫӗлӗкне ҫамки ҫинерех пусрӗ те виноградӑн ешӗл тӗмисен тӳрӗ речӗсем хушшине кӗрсе кайса ҫухалчӗ.

— Я схожу, — и, бросив быстрый взгляд сквозь зеленые ветви, он приподнял папаху и скрылся между правильными зелеными рядами виноградника.

XXXI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Курӑкпа типсе ҫитмен хура тӑпран ӳсӗртекен шӑршине кӑкӑр тулли сывла-сывла, Давыдов вил тӑпри тӗмисен инҫетри речӗ ҫине нумайччен пӑхса пычӗ.

Всей грудью вдыхая хмельные запахи травы и непросохшего чернозема, Давыдов долго смотрел на далекую гряду могильных курганов.

V сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Вара хура армутипе хытхура тӗмисен ҫийӗпе, хуралнӑ хӑмӑлсене явӑннӑ йытпырши ҫыхланчӑкӗсем ҫийӗпе, кӗрхи ҫӗртме пуссин хумлӑ-хумлӑ кӑтрашкисем ҫийӗпе, ҫеҫенхир тӑрӑх каҫхи тӗксӗм мӗлкесен сӗтӗрӗнчӗкӗсене хӑвара-хӑвара, хӗвелтухӑҫӗнчен пӗр сассӑр, сӑрӑ кашкӑр ами пек йӑпшӑнса, тӗттӗм ҫӗр килсе ҫитет.

И по чернобылу, по бурьянам, по выцветшей на стернях брице, по волнистым буграм зяби неслышно, серой волчицей придет с востока ночь, — как следы, оставляя за собой по степи выволочки сумеречных теней.

1-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Чул ту айӗнчи йывӑҫ тӗмисен хушшине виҫӗ лаша кӑкарнӑ; хамӑр лашасене ҫавӑнтах кӑкартӑмӑр та тӑвӑр сукмак тӑрӑх плошадка ҫине улӑхрӑмӑр, унта пире драгун капитанӗ, Грушницкий тата унӑн тепӗр секунданчӗ кӗтсе тӑратчӗҫ.

У подошвы скалы в кустах были привязаны три лошади; мы своих привязали тут же, а сами по узкой тропинке взобрались на площадку, где ожидал нас Грушницкий с драгунским капитаном и другим своим секундантом.

Июнӗн 16-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Манӑн ҫул йывӑҫ тӗмисен хушшипе авкаланса тӑсӑлать, вӑл ҫӳллӗ курӑксен сулхӑнӗнче шыв шарласа юхакан пӗчӗк шырлансене анса хӑпарать; йӗри-тавра Бештау, Змеиная, Железная тата Кукша ту кӑвак кӳмерккисем амфитеатр пек ҫӗкленсе тӑраҫҫӗ.

Дорога идет, извиваясь между кустарниками, опускаясь в небольшие овраги, где протекают шумные ручьи под сенью высоких трав; кругом амфитеатром возвышаются синие громады Бешту, Змеиной, Железной и Лысой горы.

Майӑн 16-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964