Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Унӑн ҫыранӗсенче ҫӳллӗ топольсем, ҫӳҫе, ҫырла тӗмисемпе шӑлан йывӑҫҫисем ӳснӗ.

По берегам росли высокие тополя, ивы, ягодные кусты и шиповник.

Ачана ят параҫҫӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Джеймс Ш. Пӗчӗк индеец Синопа: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 109 с.

Окопсен линийӗ — хӗвеланӑҫ енче Донец шывӗн сулахай ҫыранӗнче ӳсекен ешӗл йывӑҫ тӗмисемпе хӑмӑшсене пырса тӗкӗнет.

Линия окопов на западе упиралась в пышные заросли левого берега Донца.

1 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Ҫак шурлӑх хирӗ пӗр кун хушшинчех арлан тӗмисемпе витӗннӗ евӗр курӑнса тӑрать.

Похоже было, что болотистое поле это покрылось за день серыми кротовыми кучами.

Пӗр ывӑҫ ҫӗр // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 28–38 с.

Ешӗл йывӑҫ тӗмисемпе ҫӳллӗ йывӑҫ турачӗсем пире пур енчен те хупӑрласа тӑраҫҫӗ.

Зеленые кусты и ветви огромных деревьев закрывали нас со всех сторон.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

Вӗсенчен кӑшт аяккарахра, йывӑҫ тӗмисемпе чӑрӑшлӑх хӳттинче, ҫырмари чӑнкӑ ҫыран хӗрринче кухня хуп-хура курӑнать.

Немного в стороне, тоже под шатром кустов и ельника, чернеет вырытая в обрывистой стене оврага кухня.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Саша йывӑҫ тӗмисемпе хӑях пусса илнӗ Вырка шывӗн ҫыранӗпе уттарчӗ.

Саша прошел по берегу Вырки, заросшему кустарником и осотом.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Тимуровецсен хӗҫпӑшаллӑ дозорӗ Сашӑна йывӑҫ тӗмисемпе путӑксем урлӑ тӳрӗ сукмакпа сӗвек ҫыран хӗррине ертсе пынӑ ҫӗре сӑнаса тӑракан леш ҫын унта пулмарӗ.

Когда вооруженный дозор тимуровцев кратчайшей тропинкой, через кусты и ямы, привел Сашу на пологий берег реки, взятого под наблюдение подозрительного человека там не оказалось.

Иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Йывӑҫ тӗмисемпе ешӗл курӑк ҫине ҫара сывлӑм ӳкнӗ.

Густая роса дымчатой сеткой ложилась на кусты, на траву.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Траншея хыҫӗнчи йывӑҫ тӗмисемпе курӑксене мамӑк пек пас тытса лартнӑ.

Кустарники и травы за траншеей были покрыты пушком инея.

XX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Шыв хӗрринче хӑва тӗмисемпе хура хурлӑхан тӗмисем кӑштӑртатса илчӗҫ, шӗвӗ юшкӑн ҫинче такам лӑч-лач! тутарни илтӗнсе кайрӗ.

На-берегу речушки встряхнулись кусты ветельника и черной смородины, кто-то захлюпал в жидкой тине.

XVI // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Айлӑмсенче тӗттӗм часах сирӗлеймест, анчах халь унта та ҫутӑ йӗри-таврари сӑрт тӳписемпе айккисенче ӗнтӗ инҫетренех кӗрхи калча уйӗсем, пӑрахса хӑварнӑ тырӑ ҫӗмелӗсем тата пӗчченшер шӑлан тӗмисемпе акаци тӗмисем курӑнса лараҫҫӗ.

Даже в низине, где дольше держится сумрак, становилось светло, а на гребнях и склонах возвышенностей вокруг уже на большом расстоянии виднелись полосы озимей, заброшенные копны хлеба и одинокие кусты шиповника и акаций.

XI // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Пушанса кайнӑ гусеницине чанкӑртаттарса, танк тӑрук пӑрӑнса илчӗ те шӗшкӗ тӗмисемпе йытӑ ҫӗмӗрчӗн тӗмисем ӳснӗ ҫӗрелле, айлӑмалла анма пуҫларӗ.

Скрежеща ослабевшей, спадающей гусеницей, танк круто повернулся и полез в лощину, где были кусты орешника и крушины.

XXV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Мунчи пахча хыҫӗнче, ҫырмара, шӗшкӗ тӗмисемпе вӗт хурӑнсем, йытӑ ҫӗмӗрчӗсем ӳснӗ ҫӗрте ларать.

Баня стояла за огородом, в овраге, заросшем орешником, березнячком и крушиной.

V // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Ун патне йывӑҫ тӗмисемпе чулсем хушшинчи тӑвӑр кӑна сукмакпа каймалла; ту ҫине улӑхнӑ чух эпӗ княҫ хӗрӗн аллине тытрӑм, вӑл вара мӗн уҫӑлса ҫӳресе таврӑничченех хӑй аллине вӗҫертмерӗ.

К нему ведет узкая тропинка между кустарников и скал; взбираясь на гору, я подал руку княжне, и она ее не покидала в продолжение целой прогулки.

Июнӗн 3-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Акӑ уйрӑлтӑмӑр та эпир: вӑл йывӑҫ тӗмисемпе чул тусем хыҫне пытаничченех эпӗ ун хыҫҫӑн пӑхса юлтӑм.

Наконец мы расстались; я долго следил за нею взором, пока ее шляпка не скрылась за кустарниками и скалами.

Майӑн 16-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964