Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тӗкӗнмеҫҫӗ (тĕпĕ: тӗкӗн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пурлака — тарҫӑна тӗкӗнмеҫҫӗ ахаль, Хуҫашӑн улпутшӑн хатӗр вилӗм амаль, Патша ҫарӗ пулсан именеҫҫӗ тапӑнма, Ҫапах та вӑрттӑн хӑрамаҫҫӗ юнама: «Вӑйсем-тӗрексем пухӑнччӑр-ха пӑртак, Пырса ҫыпӑҫ вара пирӗн ҫума салтак!»

Куҫарса пулӑш

X. Ниме // Николай Шупуҫҫынни. Шупуҫҫынни Н.В. Еркӗн: поэма. — Мускав: СССР-ти халӑхсен тӗп издательстви, 1930. — 176 с.

Пӑрахма тет-ха, халӗ ҫав путсӗрсем, темшӗн-ҫке, уйрӑм пуян ҫынсене пач тӗкӗнмеҫҫӗ тесен те юрать, ытларах ялсенчи юлташлӑхсене, тӗрлӗ кантурсене тапӑнаҫҫӗ; активистсене хӗсӗрлеҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Енчен те Артур йывӑҫ тураттисене касса тикӗслессине хирӗҫлесен — йывӑҫсене тӗкӗнмеҫҫӗ; енчен те вӑл кама та пулин каҫарма е мӗн те-тӗр парнелеме ыйтсан — ҫакна ӗмӗтленекенни ҫаплах пуласса пӗлсе тӑрать; Артур кирек хӑш лашапа та ҫӳреме, замока кирек хӑш йытӑпа кӗме, библиотекӑра чакаланса ларма, ҫарран чупма, мӗн килӗшнӗ ҫавна ҫиме пултарать.

Если Артур не хотел, чтобы подстригали деревья, деревья оставались нетронутыми, если он просил простить или наградить кого-либо, заинтересованное лицо знало, что так и будет; он мог ездить на любой лошади, брать в замок любую собаку; рыться в библиотеке, бегать босиком и есть, что ему вздумается.

II. Грэй // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Ҫавӑнтанпа ҫак пичкене тӗкӗнмеҫҫӗ.

С тех пор бочку эту не трогают.

II. Грэй // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Анчах Магацитлсем Кӗтӳҫе ӗненекенсене тӗкӗнмеҫҫӗ, Сӑваплӑ Уратаран перӗнмеҫҫӗ, Соам гейзер ҫывӑхне пымаҫҫӗ, ту хушӑкӗсене шала кӗмеҫҫӗ, — унта вара кӑнтӑрлахи сехетсенче вӗрсе иртекен ҫил вӑрттӑн-ытарлӑ сасӑ кӑларать; ку — улла юрри.

Но Магацитлы не трогали верующих в Пастуха, не касались Священного Порога, не приближались к гейзеру Соам, не входили в глубину горных ущелий, где в полдневный час пролетающий ветер издавал таинственные звуки — песню уллы.

Аэлитӑн пӗрремӗш калавӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Кам вӗсем патне хӑй ирӗкӗпе пырса учета тӑрать — ҫавна тӗкӗнмеҫҫӗ.

Кто к ним сам приходит своею волей и становится на учет, того они не трогают…

7 // Леонид Агаков. Горбатов Б.Л. Парӑнманнисем (Тарас килйышӗ): повесть; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1944. — 159 с.

Сана тӗкӗнмеҫҫӗ вӗт.

Тебя же не трогают.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Ҫав хушӑрах, тет, таврара ҫук пуян кооператор Ничипорӑнне тӗкӗнмеҫҫӗ те, тет.

А богатея-то — вон этого Нечипора — кооператора, не трогают.

Иккӗмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Катӑклӑ сахӑра хӗскӗчпе е алӑпах илеҫҫӗ, ытти татӑксене тӗкӗнмеҫҫӗ.

Кусковой сахар берут щипчиками или просто пальцами, не дотрагиваясь при этом до других кусков.

Мӗн тата мӗнле ҫимелле // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Пӗр тытнӑ татӑка каялла хумаҫҫӗ, ытти татӑксене алӑпа тӗкӗнмеҫҫӗ.

Стараясь не дотрагиваться до других ломтиков.

Мӗн тата мӗнле ҫимелле // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Вӑл ҫиме пуҫламасӑр хӑнасем апата тӗкӗнмеҫҫӗ.

И гости не начинают есть раньше хозяйки.

Сӗтел хушшинче хӑвна мӗнле тытмалла // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Вӗсене илнӗ чухне суйламаҫҫӗ, ыттисене тӗкӗнмеҫҫӗ.

Берут их, не выбирая и стараясь не дотронуться до других.

Туртман ҫынсем е ачасем пур пӳлӗмре туртма юрамасть // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Чӗррисем тӗкӗнмеҫҫӗ ӑна.

Живые ее не трогают.

Иккӗмӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Эпир ҫак, мӗнле калас-ха ӑна, чи паха тивӗҫе нимле ҫӗнӗ «идейӑсем» те пырса тӗкӗнмеҫҫӗ, тесе шухӑшлама пултарнӑ.

Мы имели право думать, что никакие новые «идеи» не коснутся этой, так сказать, заветной святыни.

XXX // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Ҫав чертвӗрт эрехе туй ӗҫкисем иртиччен тӗкӗнмеҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

Иккӗмӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Вӗсене восстани хыҫҫӑн хӗрлисем хӗҫпӑшаллӑ пӑлхава хутшӑннӑ пур хуторсемпе станицӑсене те тӗппипех ҫунтарса ярас пек туйӑннӑччӗ: килӗсенче юлнӑ ҫемьесене, арҫынсене те пулсан, вӗсем ним хӗрхенсе тӑмасӑр вӗлере-вӗлере пӗтерессе кӗтнӗччӗ, анчах, шанчӑклӑ хыпарсем тӑрӑх, хӗрлисем хуторсенчи мирлӗ ҫынсене никама та тӗкӗнмеҫҫӗ тата, хӑйсене тыткаланине кура, вӗсем пачах та тавӑрас шухӑшлӑ мар.

Им казалось, что после восстания красные должны бы выжечь дотла все повстанческие хутора и станицы; они ждали, что оставшаяся часть населения, во всяком случае мужская его половина, будет беспощадно истреблена, но по достоверным сведениям красные никого из мирных жителей не трогали и, судя по всему, даже и не помышляли о мщении.

XXIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Мана тӗкӗнмеҫҫӗ пулсан, эпӗ ҫаплах иртсе кайма пултаратӑп — ҫапла-и?

Значит, раз меня не трогают, я могу пройти мимо, да?

19 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Сана тӗкӗнмеҫҫӗ.

Тебя не тронут.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ан хӑра, тӗкӗнмеҫҫӗ.

Не бойся, не заденут.

II сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.

Пирӗн пата тӗкӗнмеҫҫӗ — инҫете ишсе кайнӑ ӗнтӗ вӗсем.

Нас не заденут — далеко отплыли они.

II сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех