Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Калча ешӗрме пуҫламан-ха, вӑл самаях тӗксӗмӗн выртать, хӗл каҫиччен ун симӗс тӗсне юр ҫисе янӑ тейӗн.

Куҫарса пулӑш

XI // Куҫма Турхан. Куҫма Турхан. Йӑмраллӑ ял. Роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 368 с., илл.

Уйӑх хӑпарман-ха, ҫавӑнпа ура айӗнчи ҫемҫе юр самаях тӗксӗмӗн курӑнать, ытла сивӗ кунсем тӑманран вӑл кӗленче ванчӑкӗ пек кӑчӑртатакан пулман-ха, пусмассерен нӑтӑртатса ҫеҫ илет.

Куҫарса пулӑш

XVII // Куҫма Турхан. Куҫма Турхан. Йӑмраллӑ ял. Роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 368 с., илл.

Рельссем ҫинче тӑракан составсем хушшинче кӑна тӗксӗмӗн ҫунакан хунар ҫутисем, тӑшмана курӑнми шуса, сулланкаласа ҫӳреҫҫӗ.

Только по путям между составами ползали, покачивались, взмахивали тусклые огоньки фонарей.

6 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Тусанпа тӗтӗм хупланӑ хӗвел тӗксӗмӗн ҫутатса тӑрать.

Солнце тускло светило сквозь пыль и дым.

4 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Тимӗрҫ цехӗн хӑрӑмланса пӗтнӗ кантӑкӗсем тӗксӗмӗн саралса курӑнаҫҫӗ.

Тускло желтели закопченные окна кузнечной.

1 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Ҫутӑ — тӗксӗмӗн ҫунать.

Тускло горел свет.

1 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Вӑл кун ҫинчен пӗтӗмпех пӗлнӗ иккен те, ҫӗрпӳртре кӑмӑлсӑррӑн, тӗксӗмӗн пӑхса ларатчӗ.

Он уже все знал и сидел в землянке расстроенный, хмурый.

Марфа Ильинична // Уйӑп Мишши. Медведев Д.Н. Ровно патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 246 с.

Манӑн умри ҫул йӑввӑн та тӗксӗмӗн ларса юлакан шӗшкӗ тӗмӗсем хушшипе кукӑркаланса тӑсӑлать.

Дорога вилась передо мною между густыми кустами орешника, уже залитыми мраком.

Бирюк // Николай Степанов. Тургенев И. С. Сунарҫӑ ҫрса пынисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 172 с. — 148–157 с.

Инҫетри кӗтесре ылттӑн укҫасен тата чӑмӑрккисен пысӑк купи тӗксӗмӗн йӑлтӑртатать.

А в дальнем углу тускло сияла громадная груда золотых монет и слитков.

ХХХIII сыпӑк // Никита Волков. Стиветсон, Р.Л. Мул утравӗ: роман / вырӑсларан Н.Волков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 168 с.

Сайра ҫӑлтӑрсем тӗксӗмӗн йӑлтӑртатаҫҫӗ.

Тускло мерцали редкие звезды.

XXVII сыпӑк // Никита Волков. Стиветсон, Р.Л. Мул утравӗ: роман / вырӑсларан Н.Волков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 168 с.

Столовӑйри сӗтел ҫинче чӗпкуҫ — шахтерсен пӗчӗк лампи тӗксӗмӗн ҫунать.

На столе тускло горела коптилка — маленькая шахтерская лампочка.

«Ҫамрӑк гварди» // Василий Юдин. Кошевая Е. Ывӑлӑм ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 208 с.

Ӗлӗкхи ҫӗрӗк те нӳрлӗ, краҫҫын чӗпкуҫӗсем тӗксӗмӗн ҫутатса тӑнӑ ҫӗр пӳртсем вырӑнне халӗ рабочисем валли ҫутӑ та пысӑк ҫуртсем тунӑ; чыссӑр хупахсем вырӑнне культура ҫурчӗсем, шкулсем, клубсем, театрсем, библиотекӑсем, ача сачӗсем туса лартнӑ.

На месте старых, сырых землянок с керосиновыми каганцами появились светлые, просторные дома; вместо грязных кабаков поднялись Дома культуры, школы, клубы, театры, библиотеки, детские сады.

Горький ячӗпе тӑракан шкул // Василий Юдин. Кошевая Е. Ывӑлӑм ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 208 с.

Эномай ҫулпуҫ палаткине пит тӗксӗмӗн пырса кӗчӗ.

Эномай, насупившись, вошел в палатку вождя.

XVIII сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Таврара мӗн пурри сисмелле марах ирӗлсе каять, ун вырӑнне, ҫурма тӗлӗкре, ҫурма чан пурнӑҫра тенӗ пек, паллӑ мар тӗнчесем темӗнле тискер кайӑксемпе тӗлӗнмелле япаласем тӗксӗмӗн те хаяррӑн курӑнса каяҫҫӗ, вӗсен хушшинче вӑл – Костя – иртсе пырать.

Окружающее незаметно тает, вместо него в полуяви-полусне возникают смутные, но грозные и упоительные видения неведомых миров, зверей и див, среди которых пробирается он, Костя.

Утрав ҫинче // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Тӗллӗн-тӗллӗн тӗксӗм чулсене, тӗксӗмӗн курӑнан пӗчӗкҫеҫ кӳлӗсемпе пӗчӗкҫеҫ юхан-шывсене урӑхларах сӑн кӗртекен мӑк океанӗ ҫеҫ сарӑлса выртать.

кроме серого моря мхов, где лишь изредка виднелись серые валуны, серые озерки и серые ручьи.

Пурнӑҫа юратни // Николай Степанов. Лондон, Джек. Пурнӑҫа юратни: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с. — 5–34 с.

Тавракурӑм хӗрринче анса ларма пуҫланӑ хӗвел чӑмӑрӗ тӗксӗмӗн ҫутатать, ӑна темӗнле йывӑр, кӳлепесӗр тӗтре хупласа илнӗ.

Над самым горизонтом тускло светило солнце, едва видное сквозь мглу и густой туман, который лежал плотной пеленой, без видимых границ и очертаний.

Пурнӑҫа юратни // Николай Степанов. Лондон, Джек. Пурнӑҫа юратни: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с. — 5–34 с.

Тӗксӗм кӑвак тӗслӗ шыв ҫуртсен кӗтессисенче чӑпӑл-чӑпӑлт туса выртать, собор хыҫӗнче пушӑ шыв талккишӗ тӗксӗмӗн йӑлтӑртатать, хӑш-хӑш ҫӗрте шыв тӗлӗнче хӑван хура хуллисем ҫӳлелле хӑпарса тӑраҫҫӗ.

Тихонько плещет серая вода, омывая углы зданий, за собором тускло блестит водная пустыня, кве-где над нею поднимаются черные прутья лозняка.

XVI. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Пӑчӑ мастерскойра лампӑсем тӗксӗмӗн ҫунаҫҫӗ: итлесерех тӑратӑн та — тӗпӗр-тӗпӗр тӗпӗртетнӗ, сасӑсем йӑсланӑ хушӑра пӑхӑр умывальникран мӑшкӑлтӑк шыв лахханӗ ҫинелле шыв васкаса тумлани уйрӑмӑнах илтӗнет.

Лампы горят тускло в духоте мастерской; прислушаешься, и — среди тяжелого топота, в шуме голосов выделяется торопливое падение капель воды из медного умывальника в ушат с помоями.

XIII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Кӗрӗк ҫинчен чапан тӑхӑннӑ йывӑр кӗлетке лавкана пырса кӗретчӗ, ҫӑмлӑ ҫӗлӗкне хыватчӗ, йывӑҫҫу тӗксӗмӗн ҫунса тӑнӑ кӗтессем ҫине пӑхса, святить туман иконӗсене куҫпа пырса тивес пар тесе, икӗ пӳрнепе сахсӑхса илетчӗ, унтан ним чӗнмесӗр хӑй йӗри-тавра куҫӗпе такса хыпашласа илетчӗ те: — Пар-ха Псалтирь толковӑй! — тетчӗ.

Бывало, влезет в лавку грузная фигура в чапане, надетом сверху полушубка, снимет мохнатую шапку, перекрестится двумя перстами, глядя в угол, где мерцает лампада, и стараясь не задевать глазами неосвященных икон, потом молча пощупает взглядом вокруг себя и скажет: — Дай-кось Псалтирь толковую!

XII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Ҫумӑрпа йӗпенсе ларнӑ кантӑк витӗр кӗркуннехи ир кухняри чӳречерен тӗксӗмӗн пӑхать; урайӗнче, сивӗ тӗттӗм ҫӗрте, кӑвак кӗлетке пӑшӑрханнӑ пек аллипе сулласа, чӳхенсе тӑрать; унӑн пӗчӗк пуҫӗ ҫинчен, чалӑшса кайнӑ тутӑрӗ айӗнчен сайра ҫутӑ ҫӳҫӗ мӑйӗпе хулпуҫҫийӗсем ҫинелле саланса усӑнса аннӑ, тутӑрӗ пӗрмаях пуҫӗ ҫинчен ана-ана каять; карчӑк ӑна сулахай аллипе хытӑ тӳрлетсе: — Пӑчланман тутӑрӗ! — тесе мӑкӑртатать.

Осеннее утро смутно заглядывает в окно кухни, сквозь стекла, облитые дождём; на полу, в холодном сумраке, качается серая фигура, тревожно размахивая рукою; с её маленькой головы из-под сбитого платка осыпались на шею и плечи жиденькие светлые волосы, платок всё время спадал с головы; старуха, резко поправляя его левой рукой, бормочет: — А, чтоб те ро́зорвало!

IV. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.