Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Хӗрӗ сывах пурӑннине, тӑшманпа ҫапӑҫнине пӗлсен, Марья Ивановна темиҫе кун хушши тӗлӗкри пек ҫӳрерӗ, Лисук ҫырӑвне кашни палла тӑрана, госпитальри кашни салтака вулаттарма тӑрӑшрӗ.

Куҫарса пулӑш

Йывӑр ҫулсем // Александр Артемьев. Артемьев А. Ҫунатлӑ ҫуралнисем: повеҫсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1965. — 268 с. — 3–57 с.

Хӑйӗнче амаланса кайнӑ ҫуйкӑнлӑх ӑна хӗрарӑм чунӗпе ӳчӗн патши туса хунӑ, вӑл ҫак влаҫӑн вутлӑ пылакне тӑрана пӗлми ӗҫнӗ, вара ҫак техӗм унӑн ӑшчикӗнчен мӗнпур кӑнттамлӑха, ӑна халиччен салхуллӑх, айванлӑх сӑнне паракан майсӑрлӑха пӗтӗмӗшпех ҫунтарса кӑларнӑ, унӑн чӗрине ҫамрӑк мӑнаҫлӑхпа шӑварнӑ, ӑна хӑйӗн тивӗҫлӗхне туйса тӑракан ҫын тунӑ.

Вспыхнувшая в нем страсть сделала его владыкой души и тела женщины, он жадно пил огненную сладость этой власти, и она выжгла из него всё неуклюжее, что придавало ему вид парня угрюмого, глуповатого, и напоила его сердце молодой гордостью, сознанием своей человеческой личности.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Анчах чунӗ халӑх пултарулӑхӗн илемне тӑрана пӗлми йышӑннӑ.

Жадно питалась душа его красотой народного творчества.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Хвеччис, темиҫе минут тӑршшинчех мӗн курнипе, йӑтӑнса-синкерленниле чунӗ-кӗлеткине йӑлт хавшатса чуллантарнӑскер, нимӗн те ӑнланайманнӑн пӗрре Виталий енне, тепре Бонапарт енне, мӑйне пӑра-пӑра, куҫне-пуҫне тӗлсӗрлетрӗ-тӗлсӗрлетрӗ те, тепӗрҫемӗн, сирсе сирӗлми инкек пуҫ тӑрне лашлатмаллипех лашлатнине ӑнлансан, ерӗшки хушӑвне чӗптӗм те хӑлхине чикмесӗр (тӑрана пӗлми карланкӑ!), ҫекӗлти кӗрӗкне вашт! вӗҫертсе, тухтӑр патне килне пӗтсе те хыпӑнса тухса чупрӗ.

Куҫарса пулӑш

7 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Ҫисе тӑрана пуҫларӑмӑр.

Обед клонился к концу.

V сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Бурмистров, ҫак хӗрарӑмӑн тӑрана пӗлмен ӳчӗ чӑтма ҫук йӗкӗлтесе выляннине, кровать ҫинчен ҫӗрелле усса янӑ ҫап-ҫара урисем унӑн, кӑшман пекех сап-сарӑ та ҫирӗпскерсем, епле сулланкаласа тӑнине курас марччӗ тесе, куҫӗсене хупса лартать.

Бурмистров закрывал глаза, не желая видеть, как вызывающе играет ненасытное тело женщины, качаются спущенные с кровати голые ноги её, жёлтые и крепкие, как репа.

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

Тӑрана пӗлмен ҫын! —

Жадный, —

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Эпӗ хӗп-хӗрлӗ те сӗтеклӗ помидорсене тӑрана пӗлмесӗр ҫирӗм, пилӗк-улттӑшне юлташсем валли кӗсьене чикрӗм.

Я с жадностью начал уплетать сочные, яркокрасные помидоры, а несколько штук положил в карман для своих спутников.

Улттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

Йӑвисенчен сарлака карса пӑрахнӑ, тӑрана пӗлмен ҫӑварсем курӑнаҫҫӗ.

Из гнезд высовываются широко раскрытые желтые клювы птенцов.

Ҫула тухни // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Тӑрана пӗлмен ӗмӗт, ҫунатсӑр пулсан та, вӗҫӗ-хӗррисӗр вӗҫет.

Хоть и бескрылы, а летят, несут вместе с собой мечтателей.

VIII. Инкек куҫа курӑнмасть // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Тӑрана пӗлми ӗмӗт.

И вряд ли сбыточной…

V. Ӑшаланӑ ӑсан хака ларать // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Куҫлӑхсӑр-мӗнсӗр пӑхӑр пурнӑҫ ҫине, тӑрана пӗлмен куҫсемпе ҫаклатӑр хӑвӑр ҫӗршыври пур лайӑххине тата Анӑҫри лайӑха та.

Смотрите на жизнь без очков и шор, глазами жадными цапайте все то, что у вашей земли хорошо и что хорошо на Западе.

Пирӗн ҫамрӑксене // Петӗр Ялкир. Маяковский В.В. Пӗтӗм сасӑпа: сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 158 с. — 30–35 с.

Амӑшӗ ҫак йӗкӗтсем виҫҫӗшӗ те тӑрана пӗлмен выҫӑ чунсем пек итленине, Рыбин калаҫнӑ чух кашнинчех вӗсем ӑна питӗнчен сыхласа тӑракан куҫпа пӑхнине асӑрхарӗ.

Мать заметила, что парни, все трое, слушали с ненасытным вниманием голодных душ и каждый раз, когда говорил Рыбин, они смотрели ему в лицо подстерегающими глазами.

VI // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Валентина килнӗ чухне Василий сӗтел хушшинче ҫухине вӗҫертнӗ кӗпепе ларать, хӑй йӳҫӗтнӗ купӑста шывне тӑрана пӗлми ӗҫет.

Когда пришла Валентина, Василий сидел за столом в рубахе, расстегнутой на груди, и жадно пил капустный рассол.

5. Килте // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Ӑна кирккӑпа ҫӗмӗрмелле те тӑрана пӗлмесӗр сӗтӗрӗнекен хыркӑч сӑнчӑрпа рештасем ҫине тиемелле, ун хыҫҫӑн пушаннӑ хутлӑха йывӑҫ тӗревсемпе ҫирӗплетмелле.

Его надо разбить киркой, перегрузить на рештаки, по которым ползла ненасытная скребковая цепь, и закрепить деревянными стойками освободившееся от угля пространство.

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Анкартинче ҫапса пӗтермен капансем лараҫҫӗ, вӗсем тӑрӑх тӑрана пӗлми шӑшисем йӑпӑртатса чупаҫҫӗ, апла пулин те, старик авӑн илме тытӑнмарӗ-ха.

На гумне стояли недомолоченные прикладки хлеба, по ним шныряли прожорливые мыши, но старик не брался за молотьбу.

XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тӑрана пӗлмесӗр ҫӑтрӗ вӑрманӑн тӗрлӗ-тӗрлӗ шӑршисене шӑлан тӗмӗ патӗнче хускалмасӑр ларакан Аксинья.

Ненасытно вдыхала многообразные запахи леса сидевшая неподвижно Аксинья.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Беженецсен лавӗсем хутора килсе тухиччен дружинниксем кӗпер айӗнче картла выляса выртрӗҫ, чӗлӗм туртрӗҫ, ҫаппа-ҫарамасланса, кӗпи-йӗмӗсен ҫӗввисене салтакӑн тӑрана пӗлми пыйти-шӑркинчен тасатрӗҫ, иккӗшӗ взвод командирӗнчен ыйтса Дон хӗррине шыва кӗме кайрӗҫ.

Пока в хуторе не появлялись беженские подводы, дружинники, лежа под мостом, играли в карты, курили, некоторые, растелешившись, очищали швы рубах и исподников от ненасытных солдатских вшей, двое отпросились у взводного — пошли на Дон купаться.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӗрарӑм ҫӗрӗпех ӑна ҫатӑрласа чӑмӑртарӗ, тӑрана пӗлмесӗр ачашларӗ, кула-кула, шӳтлекелесе, Григорий тутине юнӑхичен ҫыртса пӗтерчӗ, мӑйӗпе кӑкӑрӗ тата хулпуҫҫийӗсем ҫинче чуптунӑ чух ӗмсе илнӗ лаптӑксемпе пӗчӗкҫӗ тискер кайӑкӑнни пек ҫӳхе те вӗтӗ шӑл йӗрӗсем хӑварчӗ.

Женщина с силой всю ночь прижимала его к себе, ненасытно ласкала и со смешками, с шутками в кровь искусала ему губы и оставила на шее, груди и плечах лиловые пятна поцелуев-укусов и крохотные следы своих мелких зверушечьих зубов.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Апла-капла, тӑрана пӗлмен выҫӑ ҫын, терӗ…

Такой, разэтакий, ненажорливый…

IV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.