Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тӑпрам (тĕпĕ: тӑпра) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
«Виҫӗ кунтан» ч-чӗрӗлсе ан тӑтӑр тесе, ман тӑпрам ҫине, тен, чул та хурӑр?

Может быть, вы даже заложите камнем могилу, чтобы быть совсем спокойным?

VII // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

Тӑпрам ҫӑмӑл пултӑр!

Мир моему праху!

IX // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Тен, эпӗ хуйха пула ӗҫетӗп. Тӑпрам ҫӑмӑл пултӑр!» тет.

Может быть, это я с горя. Мир моему праху!»

IX // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Вилетӗн те, тӑпрам ҫинче курӑк шӑтса тухать, урӑх нимӗн те ҫук, тетчӗ.

Сдохнешь, говорит, трава вырастет на могилке, вот и все.

XIV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Ах турӑҫӑм, мӗнле хавасланса та мӑнаҫлӑн кӗтсе илнӗ пулӑттӑм-ши пур хамӑн вилӗм сехетне, енчен хама чӑн таса кӑмӑллӑ савса тӑнӑ пулсан, ятсӑр тӑпрам ҫине тумлам куҫҫуль те пулин ӳкессе пӗлсен…

О боже мой, как гордо, как радостно встретил бы я смертный час, если бы умирал с сознанием, что я любим, озарен лучами верной любви, что хоть одна чистая слеза упадет на мою безвестную могилу…

ХХХIII. Каҫ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫӗр ҫинче пӗр ҫын та пулин маншӑн хуйхӑрнине пӗлсе вилетӗп эпӗ, тӑпрам ҫинче кам куҫҫулӗ тӑкӑнасса та пӗлетӗп.

И я умру с сознанием, что хоть одна душа на земле пожалеет обо мне и прольет слезы над моей безвестной могилой.

XIII. Хаваслӑ курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Эпӗ акӑ мӗн ыйтатӑп санран, ывӑлӑм: ӗҫ ӑнӑҫлӑ пӗтсен, ҫынсем пӗр пӗринпе тӗл пулсан, — ман тӑпрам ҫине пыр та кала: атте, турӑмӑр! те.

Я прошу тебя, сын, если это случится, если сойдутся люди — приди ко мне на могилу и скажи: отец — сделано!

Итали ҫинчен хунӑ юмахсем // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 166–190 стр.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех