Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тухатмӑшсем (тĕпĕ: тухатмӑш) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Усал ҫынсем ҫапла ман ывӑла ӑссӑра кӑларнӑ, усал тухатмӑшсем унӑн юнне пӑснӑ, вӑл ҫавӑнпа сана парне кӳме кансӗрлерӗ, ҫав пӳтсӗр хӗре вӑрласа тарчӗ.

Куҫарса пулӑш

Ҫӗрлехи ҫул ҫӗр тӗслӗ // Юхма Мишши. Юхма М. Кӑвал ҫӗмрен: историлле роман. — Шупашкар: «Вучах» библиотеки, 1998. — 352 с.

— Каҫ киле кайнӑ чух тухатмӑшсем хӑратмарӗҫ-и? — сӑмах хушшинчен пек шӳтлесе ыйтрӗ вӑл.

Куҫарса пулӑш

XXI // Никифор Мранька. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 1-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.

Тӗшмӗшлӗх вӑйланчӗ: тухатмӑшсем, ӑрӑмҫӑсем, тӗрлӗ ӗҫ-пуҫ сӑлтавӗсене пӗлекенсем, гипнотизерсем йышланчӗҫ; юрату, теори тӗлӗшӗнчен тӗплӗн тишкернӗскер, ӗҫпе спорта ҫаврӑнчӗ.

Усилилось суеверие: появились колдуны, знахари, ясновидящие и гипнотизеры; любовь, проанализированная теоретически, стала делом и спортом.

II. Зурбаган // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Кунта корольсемпе тухатмӑшсем тата вилнисен тӑванӗсем кӑна кӗме пултараҫҫӗ.

Сюда могли входить только короли, колдуны и родственники умерших.

ХIII. Джуджу вӑрманӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Тепӗр ҫӗрте Гент ҫарамас негрсене курать, вӗсем пӗр-пӗрин ӳтне тухатмӑшсем лиана ҫеҫкинчен тата алоэ сӗткенӗнчен хатӗрленӗ ҫав тери шӑршлӑ хутӑш сӗреҫҫӗ, — вӑл сурансенчен сыхлать имӗш.

В другом месте Гент увидел голых негров, мажущих друг друга какой-то дрянью, приготовленной колдунами из цветов лиан и сока алоэ, — смесь, предохраняющая от ран.

XI. Вӗлерме хӑтланни // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Калас пулать: Африкӑра тухатмӑшсем ҫав тери йышлӑ; ку ҫеҫ те мар, — хӑйсен йӑхташӗсен пурнӑҫне, пурлӑхне тата шӑпине деспотла йӗркелесе пыни хайхисемшӗн — яланхи тертленӳ-нуша ҫӑл куҫӗ.

Колдуны, надо сказать, чрезвычайно многочисленны в Африке, и их деспотическая власть над жизнью, имуществом и судьбой своих соплеменников служит для последних источником постоянных мучений.

V. Мул тӑвӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Пуканесем пурте — Арлекин та, хура маскӑллӑ хӗрачасем те, ҫӑлтӑрсемлӗ шӗвӗр вӗҫлӗ калпак тӑхӑннӑ тухатмӑшсем те, хӑяр евӗрлӗ сӑмсаллӑ курпунсем те, арапсем те, йытӑсем те, пурте Карабас Барабас патӗнчен тухса тарнӑ.

Все куклы — и Арлекин, и девочки в чёрных масках, и колдуны в остроконечных шапках со звёздами, и горбуны с носами как огурец, и арапы, и собачки, — все, все, все куклы удрали от Карабаса Барабаса.

Ҫӗнӗ пуканесен театрӗ малтанхи спектакльне кӑтартать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

— Авӑ тухатмӑшсем те начар пурӑнмаҫҫӗ, тӗрлӗрен турра ӗненмен ҫынсем…

— Вот колдуны тоже не плохо живут, безбожники разные…

XVII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Чӑнах та ӗнтӗ, пӗтӗмпех епле ӗненсе пӗтерӗн: сӑмахран, сана тухатмӑш ҫинчен вуласа параҫҫӗ, ҫавӑнтах тата: «Серёжа, тухатмӑшсем тӗнчере ҫук», теҫҫӗ.

И вообще, как принимать всерьез, если читают про ведьму и тут же говорят: «А ведьм, Сереженька, не бывает».

Кам-ха вӑл Сережа тата ӑҫта пурӑнаканскер // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Серафим вӑрӑ-хурахсемпе тухатмӑшсем ҫинчен, мужиксен пӑлхавӗсем ҫинчен, хурлӑхлӑ юрату ҫинчен, лӑпланайми алхасакан тӑлӑх арӑмсем патне ҫӗрле вӗриҫӗленсем вӗҫсе пыни ҫинчен каласа кӑтартнӑ, — ҫавсем ҫинчен пурин ҫинчен те вӑл ҫав тери ӑста каласа панӑ, ҫавна пула ку юмахсене унӑн чарусӑр хӗрӗ те нимӗн чӗнмесӗр, ача пекех, каҫса кайсах итленӗ.

Рассказывал Серафим о разбойниках и ведьмах, о мужицких бунтах, о роковой любви, о том, как ночами к неутешным вдовам летают огненные змеи, и обо всём он говорил так занятно, что даже неуёмная дочь его слушала эти сказки молча, с задумчивой жадностью ребёнка.

II сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Инкек ҫав тери пысӑк пулнипе хуйӑха мганнгсем — ҫумӑр чӗнсе илекен е хуса яракан тухатмӑшсем — ҫеҫ сирме пултараҫҫӗ.

Размеры бедствия были так велики, что только самые искусные мганнги — колдуны, умеющие вызывать и прогонять дожди, — могли помочь горю.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Пирӗн ялта пур-и ҫав… тухатмӑшсем?

— А разве они есть в нашей деревне, тугатмыши?

XII. Кӗтмен пӑтӑрмах // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

«Тухатмӑшсем!» — тесе кӑшкӑрса ячӗ Нат, хӑй ҫавӑнтах йытӑсем хушшине тӗшӗрӗлсе анчӗ те вилес лек йынӑшса выртать.

А негр Нат как заорет: «Ведьмы!» — повалился на пол среди собак и стонет, точно помирать собрался.

Вӑтӑр улттӑмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Енчен унӑн пире кунта татах илсе килме кӑмӑл пулсан, эпир килетпӗр терӗмӗр; ма илсе килес мар-ха терӗ негр, уйрӑмах тӗттӗм каҫсенче, — тухатмӑшсем тӗттӗм каҫсенче пушшех ҫыпҫӑнаҫҫӗ-мӗн ун ҫумне, ҫавӑнпа ҫынпа пӗрле ҫӳреме лайӑх та ӑна.

Мы сказали, что и еще придем, если он нас возьмет с собой; а негр сказал: отчего же не взять, особенно в темные вечера, — ведьмы больше в темноте к нему привязываются, так это даже и лучше, чтобы побольше было народу.

Вӑтӑр тӑваттӑмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Ҫӗрле ӑна тухатмӑшсем питӗ аптратаҫҫӗ имӗш: унӑн куҫне темтепӗр курӑнать, темӗнле калаҫнӑ сасӑсем илтӗнеҫҫӗ, тет, хальччен ун ҫумне усал-тӗсел аплах нумай ҫыпҫӑнни пулман-мӗн.

Он рассказывал, что ведьмы ужасно донимают его по ночам; ему мерещатся всякие чудеса, слышатся всякие слова и звуки, и никогда в жизни с ним еще не бывало, чтобы надолго привязалась такая нечисть.

Вӑтӑр тӑваттӑмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Каҫ пулсан, негрсем яланах кухньӑра, вучах умӗнче, пуҫтарӑнаҫҫӗ те тухатмӑш карчӑксем ҫинчен калаҫма тытӑнаҫҫӗ; сӑмахӗ пуҫлансанах калаҫӑва Джим хутшӑнать: «Ара, тухатмӑшсем ҫинчен эсӗ мӗскер пӗлетӗн-ши?» — тет вӑл сӑмах пуҫаракана.

Как стемнеет, негры всегда собираются на кухне у огня и разговаривают про ведьм; но как только кто-нибудь заведет об этом речь, Джим сейчас же вмешается и скажет: «Гм! Ну что ты можешь знать про ведьм!»

Иккӗмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Иккӗмӗш хутӗнче Джим акӑ мӗскер каласа пачӗ: ҫав тухатмӑш карчӑксем, ун ҫине утланса, Ҫӗнӗ Орлеана ҫитнӗ пулать; кун хыҫҫӑн Джим тухатмӑшсем ӑна тата аяккарах илсе кайнине пӗлтернӗ.

А в другой раз Джим рассказывал, будто они доехали на нем до Нового Орлеана; потом у него с каждым разом получалось все дальше и дальше.

Иккӗмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Тепӗр кунне Джим акӑ мӗн каласа панӑ: ӑна тухатмӑшсем тухатса ҫывратса янӑ-мӗн, вӗсем, ун ҫине утланса, пӗтӗм штат тӑрӑх ҫӳренӗ пулать, кайран, ӑна татах йывӑҫ айне пырса лартса, унӑн шлепкине турат ҫине ҫакса хӑварнӑ, ҫак ӗҫе кам тунине тӳрех ӑнланччӑр тенӗ-мӗн.

На другой день Джим рассказывал, будто ведьмы околдовали его, усыпили и катались на нем по всему штату, а потом опять посадили под дерево и повесили его шляпу на сучок, чтобы сразу видно было, чье это дело.

Иккӗмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Тепӗр минутранах ҫав тухатмӑшсем Эленпа Мэри ҫине сиксе ларма та хатӗррине пӗлсе Гленарван Каи-Куму патне ҫирӗппӗн утса пычӗ те, кӑшкӑрашса тӑракан ушкӑн ҫине кӑтартса: — Хӑваласа яр ҫавсене! — терӗ.

Гленарван, видя, что ещё минута и отвратительные мегеры набросятся на Элен и Мэри, направился твёрдыми шагами к Каи-Куму и, указывая на завывающую орду, сказал: — Прогони их!

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Майор евӗрлисем ҫак виҫерен тухнӑ тухатмӑшсем ҫине нимӗн те пулман пекех ҫавӑрӑнса та пӑхмаҫҫӗ; Паганель евӗрлисем вара вӗсем ҫине чӑмӑрӗсемпе сиксе ӳкме те хатӗр.

Одни, как майор, равнодушно смотрели на беснующихся ведьм; другие, как Паганель, едва сдерживались, чтобы не накинуться на них с кулаками.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех